„Jakiemu to ewolucyjnemu celowi mogłaby służyć tęsknota?”

„Patrzyła w okno, a ja patrzyłem na nią, na jej profil i myślałem: sercem nie mógłbym, bo serce miałem kiedyś jedno i mi się potrzaskało straszliwie i doszczętnie, i nie udało się pokleić skorupek tego dzbanka, ani łzami – tym klejem białym, ani krwią – tym klejem czerwonym, i tak nie mam serca, nie mam, więc sercem nie mógłbym, ale mógłbym taką istotę pokochać SIŁĄ WOLI. SIŁĄ WOLI pokochać istotę taką mógłbym. Pierwszą dziewiczą i wielką i wolną miłością wolnej mojej woli. Skąd ona wzięła się, ta dziewczyna, tu, przede mną, prawie na wyciągnięcie ręki, ona, co jest taka, jak gdyby ją stworzyła jakaś niewysłowiona rozdzierająca tęsknota, już nie serca tęsknota, ale czegoś innego, nie wiem czego… Ducha tęsknota. Moja tęsknota.”

„Nie tylko bieda budzi tęsknotę za dobrobytem, ale także i dobrobyt potrafi wzbudzić tęsknotę za biedą.”

„Tęskniła za nim nieustannie. Oprócz pragnienia odczuwała tylko to jedno: tęsknotę. Ani zimna, ani ciepła, ani głodu. Tylko tęsknotę i pragnienie.”

„Ja tęsknię. I ta tęsknota to także olśnienie.”

„Tęsknota, tęsknota… Uczucie najbardziej niewypowiedziane, stan próżny wszelakiej ulgi, ucisk serca ciągły i jednostajny.”

„Tęsknota jest osadem w kielichu życia.”

„Kto żyje życiem wiecznym, nie dręczy się tęsknotą.”

„Nie odczuwam wyrzutów sumienia. Jedynie tęsknotę za ojczyzną.”

„Człowiek jest tęsknotą Boga, jest celem Jego miłości.”