William Shakespeare: Na czasie cytaty (strona 6)

„Śmierci, śmierci, przybądź po mnie,
Ciało me w cyprysach złóż,
Bo dziewczyna, bo dziewczyna
W serce moje wbiła nóż.
Niech całun biały cisy przystroją,
Uczyńcie tak!
Bo jakiż lepiej gorzką śmierć moją
Opłacze znak.”

„Płakać z płaczącym, to ulga w cierpieniu.”

„Czemże jest nazwa? To, co zowiem różą,
Pod inną nazwą równieby pachniało…”

„Serce miej otwarte dla wszystkich, zaufaj niewielu.”

„Nie w gwiazdach pragnę słuszność sądów badać,
choć astrologię znam.”

„Oszczędność, bracie, oszczędność, przygrzane resztki przysmaków z pogrzebowej stypy można wszak podać na ucztę weselną.”

„Jak się kobieta uprze, to diabła przegada.”

„Dziwny miłości traf się na mnie iści,
Że muszę kochać przedmiot nienawiści.”

„Przebóg, wszystko mi jedno, raz tylko człowiek może umrzeć. Jesteśmy Bogu śmierć dłużni; jak bądź obrócą się rzeczy, kto tego roku umrze, ma spokój na rok przyszły.”

„Od chwili tej do końca świata
… w pamięci ludzkiej będziemy żyć:
my wybrańców garść,
… kompania braci”

„Reszta jest milczeniem.”

„BRUTUS: Co los nam zrządził - dowiemy się wkrótce,
Że kiedyś umrze - wie każdy, jedynie
Pytania "kiedy" i "jak odwlec śmierć?"
Są tym, czym człowiek może się przejmować.
KASKA: Kto utnie z życia ze dwadzieścia lat,
Oszczędza sobie dwudziestu lat strachu
Przed śmiercią.”

„CEZAR: Życzyłbym sobie, by mnie otaczali
Ludzie otyli, przyczesani gładko,
Po których widać, że zdrowo śpią w nocy.
Spójrz na Kasjusza: chudy, jakby głodny;
Zbyt wiele myśli; tacy najgroźniejsi.”

„Lecz choćby oczy jej były na niebie, a owe gwiaz­dy w op­ra­wie jej oczu, blask jej ob­licza zaw­stydziłby gwiazdy.”

„Tę porę roku dostrzec we mnie możesz,
Gdy liście żółte, żadne, nieco liści,
Z drżących gałęzi zwisają na mrozie;
Gdzie słodko śpiewał ptak, nagi chór zniszczeń.
Zmierzch dnia twym oczom we mnie się odsłania,
Gdy słońce gaśnie na zachodzie nisko,
A noc je z wolna pochłania, pochłania -
Bliźniaczka śmierci - pieczętując wszystko.
Nikły żar we mnie widzisz, po płomieniu,
Który w popiele młodości umiera
Na łożu śmierci, gdzie zagaśnie w cieniu,
Przez to pożarty, co dotąd pożerał. (…)”

„Niektórzy rodzą się wspaniale, inni osiągają wielkość, a niektórzy mają na nich wielkość.”

„Jak dzień na nowo stare słońce stwarza, Tak miłość stare od nowa powtarza.”

„Przed kasą Czasu potomek jedynie Może cię ustrzec, gdy twój czas przeminie.”

„Którzy kochają, płacić muszą drogo…”