Rozalia Celakówna: Cytaty o cierpieniu

„Gdy dusza moja doznawała zewsząd udręczeń, wówczas powoli z jej widnokręgu usunął się Bóg. Zostałam w takich ciemnościach, gdzie żaden ludzki rozum nie może tego odtworzyć. Czułam nad sobą zagniewaną rękę Bożą… Zdawało mi się, że z każdą godziną staczam się w przepaść piekielną… Przed mą duszą stanęły potworne grzechy i zbrodnie, które zdawały się być przeze mnie popełnione…”

Rozalia Celakówna

wspomnienia z cierpień mistycznych nocy ciemności.
Źródło: o. Zygmunt Dobrzycki, o. Sykstus Szafraniec: Wielkie wezwanie Serca Jezusa do narodu polskiego. Rozalia Celakówna i jej misja, op. cit., s. 32.

O Bogu , O duszy , O cierpieniu

„Na wstępie powiedziałam Panu Jezusowi, dlaczego przyszłam do zakonu: by Go kochać tak, jak tego jest godzien; następnie, by się nauczyć cierpieć w milczeniu i ukryciu, a przez modlitwę, ofiarę z siebie i cierpienie miłośnie przyjęte oraz doskonałe poddanie się woli Bożej – zdobywać dusze Jezusowi. Tu widziałam możność za pomocą łaski Bożej stać się doskonałą przez poddanie mej woli pod wolę przełożonych, a tym samym pod wolę Bożą.”

Rozalia Celakówna

motywacje wstąpienia do zakonu klarysek, grudzień 1927.
Źródło: Małgorzata Czepiel: Rozalia Celakówna. Pisma, op. cit., s. 63.

O duszy , O motywacji , O cierpieniu , O pomocy

„Miłość jest wielkim, największym i najważniejszym czynem całego mojego życia… Mam żyć w zjednoczeniu z Nim w każdej chwili, by wszystko, każdy czas był wykorzystany dla miłości. Miłość musi kierować każdym mym krokiem, w ogóle każdym tchnieniem, by wszystkie me czyny i poczynania były przepojone miłością. Miłość każe zapominać o sobie, pracować dokładnie i bezinteresownie, służyć wszystkim – bez względu jak się na mnie zapatrują i jak ze mną postępują. Wszelkie przykrości przyjmować w zjednoczeniu z cierpieniami Pana Jezusa i ofiarować je Ojcu Niebieskiemu za cały świat, a przede wszystkim przez nas. Miłość każe zapominać o sobie w tym znaczeniu, by nie myśleć ani o sprawach duchowych, ani materialnych, lecz o samym Jezusie, o Jego sprawach.”

Rozalia Celakówna

refleksje wewnętrzne.
Źródło: o. Zygmunt Dobrzycki, o. Sykstus Szafraniec: Wielkie wezwanie Serca Jezusa do narodu polskiego. Rozalia Celakówna i jej misja, op. cit., s. 50–51.

O miłości , O świecie , O myślach , O cierpieniu

„Nie prosiłam nigdy, aby mnie Jezus prowadził na Tabor… mój Tabor jest na Kalwarii. Krzyż (…) naszą naturę gniecie do ziemi, wyciska ból, ale słodycze płynące z krzyża przechodzą wszelkie ludzkie pojęcie. W niczym nie może mieć więcej człowiek radości, jak w miłosnym dźwiganiu krzyża. O, jak słodko jest cierpieć w milczeniu, z radością… Nic się nie dziwię, że święci pragnęli cierpieć, skoro cierpienie zawiera w sobie tyle szczęścia i słodyczy… nawet u dusz tak nędznych jak moja.”

Rozalia Celakówna

refleksje pasyjne.
Źródło: o. Zygmunt Dobrzycki, o. Sykstus Szafraniec: Wielkie wezwanie Serca Jezusa do narodu polskiego. Rozalia Celakówna i jej misja, op. cit., s. 101.

O bólu , O duszy , O naturze , O cierpieniu

„Krzyż jest moim uniwersytetem, gdzie Pan Jezus kształci moją duszę w cierpieniu, a z którego przez cierpienie i miłość ku Jezusowi mam pociągać dusze ku Niemu.”

Rozalia Celakówna

fragment listu do o. Władysława Całki z 13 listopada 1934.
Źródło: Małgorzata Czepiel: Rozalia Celakówna. Pisma, op. cit., s. 177.

O miłości , O duszy , O cierpieniu