Rafael Ábalos cytaty

„(…) umysł i wyobraźnia ludzka są rzeczami
tajemniczymi i zdumiewającymi. Bez nich
człowiekowi niczego nie udałoby się
dowiedzieć o sobie samym i o wszechświecie.
Pozbaw istotę ludzką jej przemyśleń i marzeń,
a będziesz miał przed sobą najbardziej tępe,
najbardziej bezradne i najbardziej prymitywne
stworzenie na ziemi.”

„Nigdy nie wiadomo, kto może stać za wiadomością wysyłaną anonimowo.”

„Nikt nie powinien grzebać w sprawach drugiej osoby, jeśli ta sobie tego nie życzy. To jest tak samo straszne, jakby ktoś wszedł do czyjejś pamięci, by mu ją odebrać.”

„Tak się zdarza (…), że pozornie nic nieznaczące szczegóły doprowadzają do najtrafniejszych wniosków.”

„Ludzki umysł jest niewidzialny jak dusza.”

„Musisz tylko patrzeć dalej, niż widzą twoje oczy. Wtedy może się zdarzyć, że to, co niewidzialne, stanie się widzialne.”

„Życie pełnie jest zdarzeń losowych, które nie wynikają z żadnej konkretnej przyczyny!”

„(…) w umyśle każdego człowieka istnieją
zakamarki, w których ukrywa swoje najtajniejsze
myśli, swoje marzenia, pragnienia lub też
niegodziwe zamiary.”

„(…) musicie nauczyć się patrzeć w zupełnie inny sposób. Tylko wtedy będziecie mogli odkryć to, czego inni nigdy nie zauważą.”

„Dusze ludzkie karmią się fantazją, niezależnie od wieku i płci.”

„Nie zawsze dziennik odpowiada rzeczywistości, w której żyje jego autor.”

„Nikt nie umie patrzeć na to, co widzi.”

„Wyobraźnia ludzka nie zna granic i musimy
dbać jedynie o to, aby zaprząc mądrość do
służby w imię dobra, a nie wykorzystywać
jej ku zgubie rodzaju ludzkiego.”

„Okrucieństwo jest częścią naszego życia.”

„Czasem nie ma dużej różnicy między światem realnym i wyobrażonym.”

„Młodość jest zawsze symbolem przyszłości, marzeń, nadziei.”

„W głębokich jaskiniach umysłu wciąż kryją się potwory, które nas pożerają.”

„Musimy patrzeć tak, by zobaczyć więcej niż zwykle.”

„O wiele lepiej jest śmiać się z życia, niż pozwalać,
aby ono z nas drwiło.”

„Żadne badanie naukowe nie może występować przeciwko godności człowieka.”

„Bohaterowie muszą umierać za sprawę, za jakąś szlachetną sprawę, która w oczach ludzkości uzasadni tę stratę.”

„Naszym życiem rządzi przypadek. (…)
Już w momencie narodzin rozpoczynamy tę grę
o niejasnych regułach i niejasnych wynikach,
która kończy się dla wszystkich ludzi jednako.
Powtarzamy rzut kośćmi przy każdym zaczerpniętym
oddechu, nie wiedząc, czy szczęście będzie nam
sprzyjać, czy spełnią się nasze pragnienia,
czy to, o czym marzymy się ziści i czy złudzenia
zamienią się w prawdę. Grając w tę wciągającą,
magiczną grę zapominamy o naszych lękach i dzień
po dniu wybieramy cyfry powodzenia lub klęski,
a wszelkie starania, aby uniknąć pułapek losy są
tak nieskuteczne, jak łzy wylewane nad zmarłym.”

„(…) od rozsądku do przesądu jest tylko jeden krok,
tak niewielki, jak ten, który oddziela od siebie
życie i śmierć.”