Orhan Pamuk: Na czasie cytaty (strona 3)

„Człowiek, który żyje dla samego szczęścia, nie może być szczęśliwy! Zapamiętaj to sobie!”

„Prawdziwym wyzwaniem jest zrozumienie życia duchowego biednych, upokorzonych i pokrzywdzonych ludzi, których Zachód wykluczył ze swojej wspólnoty.”

„Tym krajem można rządzić tylko wtedy, gdy zaszczepi się wśród ludzi strach przed fanatykami.”

„Miłość: jest to dające szczęście pragnienie uprawiania seksu wyłącznie z jedną osobą, mimo nadarzających się okazji do uprawiania go z innymi.”

„Jeśli kochacie jakieś miasto i dużo po nim spacerujecie, wasze ciało, nie wspominając już o duszy, uczy się rozkładu ulic, tak że w chwili smutku, gdy smętnie sypie śnieg, nogi same niosą was na ulubione wzgórze.”

„Czas, stwierdziłem, jest kolizją. Jesteśmy tu, bo zdarzył nam się wypadek. Ze światem jest tak samo.”

„Teraz każdy ma dużo dumy, a mało pieniędzy.”

„Od czasu do czasu trzeba spojrzeć na świat oczami kogoś innego. Podobno wtedy, zaczyna się dostrzegać tajemnicę świata i człowieka.”

„Istnieje droga ucieczki przed nieustannym zgiełkiem tłumu, trzeba tylko zanurzyć się we własny głos wewnętrzny, własny spokój, szczęście, a nawet zapach.”

„Świat był nową encyklopedią, którą należało przeczytać od deski do deski, a w miarę lektury zmianom stale ulegało zarówno dzieło, jak i oni sami, odczytawszy ją do końca, zaczynali czytać na nowo, od pierwszego tomu, upojeni nową tożsamością, zatracali się wśród mnogości stron i zapominali, na której w danym momencie się znajdują.”

„Dlaczego ludzie myślą słowami, ale cierpią z powodu obrazów?”

„Co ja robię na tym świecie? (…) Jaki ten śnieg wydaje się marny z oddali, jaki ja jestem marny. Człowiek żyje, starzeje się, znika.”

„Niewielu śmiertelników myśli razem z naturą. Jeśli już to robią, zazwyczaj nie mają w głowach idei, które odkryli, patrząc wokół, ale kilka należących do kogoś innego żałosnych refleksji, uznawanych przez nich za własne.”