Nick Hornby cytaty

strona 4

„Życie było jak powietrze (…). Niepodobna było odsunąć go na bok gdzieś daleko, a jedyne, co można było robić, to pogrążyć się w nim i oddychać. Zagadkę stanowiło to, jak ludzie mogli wciągać je do płuc i nie krztusić się, kiedy było w nim tyle brudów, że właściwie można by je żuć.”

„I czemuż ci ludzie tak zaciekle utrudniali sobie życie, które przecież skądinąd było takie łatwiutkie i proste: kochać innych i dać się kochać należało tylko wtedy, gdy miałeś szansę po swojej stronie, ale to nie zdarzało się niemal nigdy. Na świecie żyje jakieś siedemdziesiąt dziewięć trylionów ludzi, i jeśli będziesz mieć szczęście, może cię pokochać piętnaście, góra dwadzieścia osób (…).”

„Dzieciaki w szkole krążyły po korytarzach niczym rekiny, tyle, że szukały nie mięsa, lecz złych spodni, złej fryzury, złych butów czy czegokolwiek, co by je dziko podnieciło.”

„Jedno jest pewne: życie kibica, to nie zastępcza przyjemność mimo pozorów (…). Piłka nożna to zjawisko, w którym oglądanie staje się robieniem. (…) Nasza radość to nie rozwodniona radość drużyny, chociaż to zawodnicy zdobywają bramki (…). Radość odczuwana przez nas przy takich okazjach nie wiąże się z celebrowaniem czyjegoś powodzenia, lecz ze świętowaniem własnego triumfu.”

„Jednak to fatalne zauroczenie już się dokonało – sześć bramek i wszyscy ci świetni piłkarze nie zrobili na mnie żadnego wrażenia. Zdążyłem się zakochać w drużynie, która wygrała ze Stoke 1:0 dzięki rzutowi karnemu.”

„Musisz żyć w swojej własnej przestrzeni. Nie możesz narzucać swego życia innym, wtedy bowiem nie byłaby to już wyłącznie twoja przestrzeń.”

„Trudność z Marcusem nie polegała na tym, że źle się zachowywał, bo tak nie było, ani że trudno się z nim dogadać, bo tak nie było, a wynikała z faktu, że często sprawiał takie wrażenie, że na chwilę tylko zatrzymał się na tej planecie w drodze gdzie indziej, tam gdzie lepiej by pasował.”

„Skąd wiesz?
– Skąd wiem co?
– Skąd wiesz, że chcesz, żeby została twoją dziewczyną?
– Jakby to… Po prostu tak czuję. Gdzieś w trzewiach.
Bo istotnie tam czuł. Nie w sercu, nie w głowie, nawet nie w kroczu; to trzewia natychmiast tak się ścisnęły, że nie chciały przyjmować nic ponad dym papierosowy.”

„Kibice piłki nożnej rozumują w taki sposób: nasze lata, nasze jednostki czasu, zaczynają się w sierpniu i kończą w maju.”

„Po mniej więcej 10 latach takiej sytuacji albo wierzysz w mistrzostwo, albo nie, tak, jak w Boga. Rzecz jasna, uznajesz, że to możliwe i usiłujesz szanować poglądy tych, którym jakoś udało się zachować wiarę.”

„Kłamał z entuzjazmem, ale entuzjazm to nie to samo co skuteczność i oto teraz znalazł się w sytuacji, gdy z powodu niewinnej półprawdy musiał się zniżyć do upokarzającej prawdy. Dobry łgarz nigdy by się nie znalazł w takiej sytuacji (…).”

„Pokazuję ci tylko, że to, co dzieje się z nami, nie stanowi pełnego obrazu. Że będę dalej żyła, nawet jeśli nie będziemy razem.”

„Zakochałem się w piłce nożnej tak, jak później zakochiwałem się w kobietach: nagle, niewytłumaczalnie, bezkrytycznie, nie myśląc o bólu ani kłopotach, jakie będą temu towarzyszyły.”

„Naturalny stan kibica to gorzkie rozczarowanie, niezależnie od wyniku meczu.”

“Asking the head I have now to explain its own thinking is as pointless as dialing your own telephone number on your own telephone: Either way, you get an engaged signal. Or your own answer message, if you have that kind of phone system.”

“Definitely avoid going out with ugly girls who say they want to be models. Not because they're ugly, but because they're mad".”

“I'm simply pointing out that what happens to us isn't the whole story. That I continue to exist even when we're not together.”

“Women who disapprove of men - and there's plenty to disapprove of - should remember how we started out, and how far we had to travel.”

“See, records have helped me to fall in love, no question. I hear something new, with a chord change that melts my guts, and before I know it I’m looking for someone, and before I know it I’ve
found her.”

“Each day was a bad day, but he survived by kidding himself that each day was somehow unconnected to the day before.”

“I couldn't get the mood back; it was as if one of the kids had woken up just as Cindy and I were starting to make love. I hadn't changed my mind, and I still knew that I'd have to do it sometime. It's just that I knew I wasn't going to be able to do it in the next five minutes.”

“And after tea, we play Junior Scrabble. We are the ideal nuclear family. We eat together, we play improving board games instead of watching television, we smile alot. I fear that at any moment I may kill somebody.”

“Where's the superficial? I was, and therefore am, dim, gloomy, a drag, unfashionable, unfanciable, and awkward. This doesn't seem like superficial to me. These aren't flesh wounds. These are life-threatening thrusts into the internal organs.”

“I wanted to make my life short, and I was at a party in Toppers' Hose, and the coincidence was too much. It was like a message from God. OK, it was disappointing that all God had to say to me was, like, Jump off a roof, but I didn't blame him. What else was he supposed to tell me?”

“As I get older, the tyranny that football exerts over my life, and therefore over the lives of the people around me, is less reasonable and less attractive.”

“Single mothers — bright, attractive, available women, thousands of them all over London — they were the best invention Will had ever heard of.”

“Indeed, there is a moment on the first CD — the electrifying opening to "I Got Loaded," which sounds like an R&B standard but isn’t — when you might find yourself asking whether anyone who has ever been smitten by pop music can fail to have his heart stopped by the chords, the swing, and, once again, Steve Berlin’s wonderfully greasy sax.”

“By the early seventies I had become an Englishman — that is to say, I hated England just as much as half my compatriots seemed to do.”

“But I'd felt as if I'd pissed my life away in the same way that you can piss money away. I'd had a life, full of kids and wives and jobs and all the usual stuff, and I'd somehow managed to mislay it. No, you see, that's not right. I knew where my life was, just as you know where the money goes when you piss it away. I hadn't mislaid it at all. I'd spent it.”

“Self-pity is an ignoble emotion, but we all feel it, and the orthodox critical line that it represents some kind of artistic flaw is dubious, a form of emotional correctness.”

“What if a sense of humour is like hair — something a lot of man lose as they get older?”

“These feelings were exactly what he had been so afraid of, and this was why he had been so sure that falling in love was rubbish, and, surprise surprise, it was rubbish, and … and it was too late.”

“Then I lost it. Kinda lost it all, you know. Faith, dignity, about fifteen pounds.”