„Problemem Stepinaca nie były jego stosunki z ustaszami, tylko opór wobec komunistów.”
Źródło: Jakub Mielnik, Święty czy zbrodniarz wojenny?, „Wprost”, 29 czerwca-5 lipca 2015, s. 84.
Milovan Đilas – jugosłowiański polityk i pisarz polityczny. Choć sam określał się jako demokratyczny socjalista to w 1932 roku dołączył do nielegalnej partii komunistycznej. Od 1940 członek Biura Politycznego, jeden z dowódców Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii i bliski współpracownik Tity. Po wojnie odpowiedzialny za agitację i propagandę. Od 1953 wiceprezydent Jugosławii. W 1954 za krytykę rządów partii komunistycznej pozbawiony stanowisk i 1956–1966 kilkakrotnie więziony. W napisanej w czasie internowania książce Nowa klasa poddał krytycznej analizie system rządów oligarchii komunistycznej. W latach 50. skrytykował interwencję radziecką na Węgrzech którą nazwał raną zadaną komunizmowi. W 1968 roku uzyskał zgodę władz jugosłowiańskich na opuszczenie kraju.
„Problemem Stepinaca nie były jego stosunki z ustaszami, tylko opór wobec komunistów.”
Źródło: Jakub Mielnik, Święty czy zbrodniarz wojenny?, „Wprost”, 29 czerwca-5 lipca 2015, s. 84.
z myślą o Związku Radzieckim, krytykując milczące poparcie Jugosławii dla radzieckiej agresji na Węgry w 1956.
Źródło: Tom Smith, Procesy Milovana Djilasa w: 100 najsłynniejszych procesów pod redakcją Edwarda W. Knappmana, tłum. Jarosław Mikos, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8372270570, s. 294.
Źródło: Barbara Jelavich, Historia Bałkanów. Wiek XX (t. 2), tłum. Marek Chojnacki, Justyn Hunia, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2005, ISBN 8323320438, s. 336.