Maria Dąbrowska: Na czasie cytaty (strona 3)

„Najszczęśliwsze, z czystej miłości małżeństwo zawiera tyle samo niedoli, ile chwil szczęścia bywa w najbardziej chłodnym związku.”

„Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.”

„Miłość fałszuje obraz świata. Ukazuje go dobrym pomimo wszystko.”

„Niejeden walczy z przemocą nie dlatego, że jej nienawidzi, ale dlatego, że ją kocha. Tylko że w najcenniejszej skrytce duszy sam jeden czuje się uprawniony do jej wywierania.”

„Odwaga cywilna jest w Polsce rzadsza jak skłonność do natychmiastowego umierania.”

„Człowiek pragnący czegoś dokonać nie może być krytykiem i historykiem swoich czynów.”

„Jak człowiek przyzwyczaja się do każdej rzeczy, która trwa. Jak trudno oderwać się nawet od złej przeszłości.”

„Trochę sukcesu przydaje się nawet ludziom najmniej dbającym o sławę.”

„Nie wraca się nigdy na dobre tam, skąd się niegdyś wyszło.”

„Niemożność porozumienia się z drugim człowiekiem jest 1 z największych mąk życia na ziemi.”

„Tych rzeczy najlepszych – serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci – i tak na własność mieć nie podobna.”

„Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z najmędrszych krajów świata.”

„Prócz tego, co jest możliwe, jest jeszcze to, co jest konieczne.”

„Czasem wystarczy przyprowadzić do ładu i lśniącej czystości powszednie rzeczy, aby dźwignąć się z rozterki, pokonać rozpacz i zwątpienie.”

„To prawda, że dobra tego świata są ograniczone i ludzie zawsze je muszą sobie wydzierać. Niedole tylko zdają się nie mieć granic.”

„Życie nie byłoby tak szalenie trudne, gdyby nie to, że wszyscy mają trochę racji. Idzie o to, jaka racja jest na poziomie czasów.”

„A bo to języków nie mawa? (…) To my językami rusali, rusali, a tak my się wsędy pytali, pytali, jaz my się dopytali.”

„Sztuka zmierza do maksymalnej kondensacji wyrazu. (…) Czy proza powieściowa może tego dopiąć bez unicestwienia samej siebie?”

„Jest na świecie jeden zawód, jedno jedyne powołanie – być dobrym dla drugiego człowieka.”