Joanna Szczepkowska: Na czasie cytaty (strona 2)

„Felieton to gorąca rzecz. Podjęłam decyzję, żeby pisać felietony literackie, a nie publicystyczne. Chciałam, by moje felietony aluzyjnie traktowały rzeczywistość. To moja tama, by nie wykorzystywać felietonu do promocji siebie, niszczenia wrogów i kreowania przyjaciół. Nigdy nie lubiłam sytuacji, w której dostawałam fory. A tu jako aktorka mogłam to felietonowe poletko wykorzystać do pisania, że właśnie obcięłam włosy i że kocham swoje dzieci. Nie zrobię bożka ze swojego życia, choć pewnie to przyjemne.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 8 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/joannasz.htm

O dzieciach , O rzeczywostości , O decyzjach , Kochać się

„Pan Tadeusz to trzeźwe spojrzenie na nasz kraj i na mechanizmy, które są w nas. Spojrzenie czasem prześmiewcze, czasem bardzo serio.”

Joanna Szczepkowska

o Panu Tadeuszu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

O czasie

„Mam wielki problem z codziennością i cały czas uczę się wypełniać rachunki i wykonywać uciążliwe czynności, które są dla mnie udręką. Muszę sobie zrobić listę najprostszego dnia je wykonać, od zrobienia śniadania po obcięcie paznokci. Inaczej niesie mnie w zupełnie inną stronę.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O problemach , O udręce , O czasie

„Dziennikarka: Co decyduje o wielkości aktora?
Joanna Szczepkowska: Myślę, że to samo, co decyduje o wielkości malarza. Pewna równowaga między talentem a rzemiosłem. I jeszcze trzeba dodać gust artystyczny. Tak, gust. Można mieć wielki talent, ale nie mieć gustu. Ludzie prawdziwie utalentowani przez rolę mówią coś więcej, niż jest napisane. Ich role to opowieść o człowieku.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„To byli ludzie, którzy spędzali czas na rozmowach, i przez to przekazywali klimat teatru, tradycje. Dziś młode aktorskie pokolenie rozmawia o ratach, ile pali ich samochód i po spektaklu szybciutko wychodzi. Teatr pustoszeje i brakuje poczucia fachu. Jeśli jestem z fachu, to znam jego historię.”

Joanna Szczepkowska

o aktorach dawniej i dziś.
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O ludziach , O samochodach , O historii , O czasie

„(…) pisarz to ktoś, kto naprawdę poświęca pisaniu życie, kto należy do fachu, do środowiska, kto z nim dialoguje. Ja na razie tylko występuję jako pisarka. To za mało, żeby mnie tak nazywać.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O życiu

„Moja codzienność to jazda bez trzymanki. Wielka improwizacja. Znajomy biznesmen mawia: Joasia, twoje życie jest jak włoska gospodarka. Nie ma prawa działać, ale działa. ADHD-owcy często wpadają w tarapaty, na przykład finansowe. Mnie zdarza się dwa razy zapłacić ten sam rachunek. I nie uczę się na własnych błędach. „Kto się raz sparzył, ten na zimne dmucha”: ADHD-owiec sto razy włoży palec do gorącej wody w tym samym garnku.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Twój Styl” nr 1, 28 stycznia 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/50624.html

O życiu

„Zaspokoić potrzebę bycia z kimś, kto też pamięta magię dzieciństwa. To jest szczególnie ważne dla jedynaków (…).”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O dzieciństwie

„Można zrobić bardzo współczesny teatr, oparty na klasycznym tekście. I dla odmiany – można zrobić bardzo staroświecką rzecz, opartą na tekście współczesnym.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 29 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dscw.htm

„Gdy weszłam do literackiego świata, to felietonami odbierałam sobie sama pomysły na opowiadania. Nie mogę być sama dla siebie konkurencją.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

„Obserwowałem Pani cień. Czasem nie wiedziałem na kogo patrzeć – na Panią, czy na ten cień…”

Joanna Szczepkowska

Kiedy gasną światła

O czasie

„Moja mama każdą wątpliwą lekcję historii przerabiała ze mną na nowo. Moi rodzice przestraszyli się dopiero, kiedy postanowiłam iść na Krakowskie Przedmieście, gdzie demonstrowali studenci. No to uciekłam z domu i poszłam tam. Pamiętam, że stałam wśród demonstrujących studentów naprzeciwko milicji, trochę tak jakbym była na spektaklu. Kiedy milicja ruszyła na tłum przed kościołem św. Krzyża, to ja stałam jak wbita w ziemię – trochę ze strachu, a trochę z niewiary, że to wszystko naprawdę. Dopiero jak oberwałam pałką, jak zobaczyłam, że innych biją, zrozumiałam, że naprawdę jestem w środku historycznego zdarzenia i jak inni mogę być jego ofiarą. Bo dotąd tutaj wszystko było trochę na niby.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 30 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zrnc.htm

O strachu , O wierze , O domu , O historii

„(…) jestem osobą bezkompromisową, a spektakl zawsze jest wypadkową różnych gustów. Ostatnio miałam kilka takich przypadków zetknięcia się z materią teatralną, z którą się po prostu nie byłam w stanie zgodzić. Wycofywałam się i do niczego nie dochodziło.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 29 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dscw.htm

„Pani Helena pojawiła się w naszym domu, kiedy miałam siedem dni, i została. Jej rodzina mieszkała na Starej Pradze. Ponieważ byłam wychowywana w dużym stopniu przez nią, krążyłam między domem aktorskim, domem dziadka z kulturą antyczną i wielkimi pisarzami, jak Iwaszkiewicz, oraz między domem na Pradze, gdzie była dyscyplina do bicia dzieci, muchy na lepach i naprawdę twarde i biedne życie z kartoflanką.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O życiu , O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Gdzieś mi umknęło poczucie współtworzenia teatru.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

„(…) garderoba była moim drugim domem. Spotykały się w niej wszystkie pokolenia. Po spektaklu zostawało się czasami i do rana. Omawianie przedstawienia, biesiadowanie, opowiadanie anegdot – tworzyły niesamowicie silne więzy w naszym środowisku. Dziś jest inaczej – konkurencja na rynku zrobiła się tak duża, że aktorzy po prostu nie mogą być zmęczeni. Żyją bardziej po mieszczańsku, dbają o swoje domy, o rodziny, dzieci i spłatę kredytów. Teraz teatr pustoszeje po spektaklu w jedną minutę.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O dzieciach , O domu

„Pisanie to dramatyczna samotność. Po okresie takiej samotności jestem głodna nawet tych naszych głupstw teatralnych.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O samotności

„(…) nie umiem się powstrzymać od powiedzenia swojej prawdy. Podkreślam swojej, bo może inna też jest prawdą.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

„(…) teatru nie zbuduje się na jednym pokoleniu, chyba że chcecie mówić tylko o sobie.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: Szczepkowska http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/84879.html

„Nie ma już ani brzydkich, ani pięknych kobiet, bo one są produkowane w tej samej fabryce.”

Joanna Szczepkowska

Kocham Paula McCartneya

O kobietach