Jerzy Tchórzewski – polski malarz, grafik, poeta.
Walczył w szeregach Armii Krajowej . Studiował malarstwo w latach 1946–1951 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W okresie studiów związał się ze środowiskiem Grupy Krakowskiej II. Uczestniczył w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie . Na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale otrzymał nagrodę równorzędną. Do czasu „Arsenału” malował figuratywnie pod wpływem surrealizmu, potem zajął się ekspresyjnym malarstwem abstrakcyjnym.
Po ukończeniu studiów przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1954 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Sztuk Pięknych. Prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Grafiki. W roku 1987 uzyskał tytuł profesora, w 1998 przeszedł na emeryturę.
W 1984 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa.
Oprócz sztuk plastycznych Tchórzewski zajmował się poezją. Zbiór wierszy z lat 1988–1996, pt. „Wieczny początek gwałtownej chwili” ukazał się pośmiertnie w roku 2003. Autor wspomnień: Świadectwo oczu. Wspomnienia z lat 1946–1957, Kraków 2006 i Świadectwo dojrzałości. Wspomnienia z lat 1928–1945, Katowice 2007.
w 1962.
Źródło: Anna Budzałek, Jerzy Tchórzewski. prace z lat 1954–1964, „Alma Mater” nr 114, maj 2009, s. 77.
