Jean-Paul Sartre: Na czasie cytaty (strona 2)

„Szczęściem jednego człowieka jest drugi człowiek.”

„Gdzie miałbym trzymać swoją przeszłość? Nie można jej włożyć do kieszeni; trzeba mieć dom, żeby ją tam ułożyć.”

„Ladacznica z zasadami.”

„Sztuka jest zaiste nie chlebem, lecz winem życia.”

„Humor nie jest darem ducha, lecz serca.”

„Egzystencja wyprzedza esencję.”

„Nie chcę tajemnic ani stanów duszy, ani rzeczy niewymawialnych, nie jestem dziewicą ani księdzem, żeby się bawić w życie wewnętrzne.”

„Piekło to inni.”

„Kto chce kochać ludzi, musi mocno nienawidzić to, co ich zniewala.”

„Dzieci i zegarków nie można stale nakręcać, trzeba im dać też czas do chodzenia.”

„Kobiety żyją w przekonaniu, że mężczyźni, którzy umieją obchodzić się z pieniędzmi, umieją także obchodzić się z kobietami.”

„Jesteśmy naszymi wyborami.”

„Mdłości nie znajdują się we mnie: czuję je tam
na ścianie, na szelkach, wszędzie wokół mnie. Łączą się z kawiarnią, to ja znajduję się w nich.”

„Zniszczone, zatarte, upokorzone, zapędzone w kąt, przemilczane – wszelkie cechy dziecka przetrwały u człowieka pięćdziesięcioletniego. Najczęściej rozpływają się w cieniu, czatują; wystarczy chwila nieuwagi, żeby podniosły głowę i pod przebraniem weszły w pełne światło.”

„Trzeba jednak dokonać wyboru: żyć czy opowiadać.”

„To niezwykłe, jak można kłamać, przyznając sobie rację.”

„Aby czynić dobro, nie czekaj na okazje szczególne. Próbuj wykorzystać zwyczajne sytuacje.”

„Jak duchowi nic nie jest za duże, tak dobroci nic nie jest za małe.”

„Nie powinniśmy odbierać nadziei robotnikom z Billancourt.”