Jack London cytaty

strona 3

„Zew krwi.”

„W obliczu faktów, że człowiek współczesny żyje gorzej niż jaskiniowiec, a jego zdolność wytwórcza jest tysiąc razy większa niż jaskiniowca, jeden tylko jedyny wniosek jest możliwy: klasa kapitalistyczna źle rządzi, (…) [rządzi] karygodnie i samolubnie.”

„Nigdy nie dopuściłem do tego, aby szkoła przeszkadzała mi w kształceniu się.”

„Zamiast niszczyć wspaniałą maszynerię, która produkuje i wydajnie, i tanio, nauczmy się nad nią panować. Wykorzystajmy i wydajność, i taniość, a maszynerią sami pokierujmy. Usuńmy obecnych właścicieli i sami w ich miejsce stańmy się właścicielami tych wspaniałych urządzeń. Oto, panowie, czym jest socjalizm.”

„Judasz wydał Chrystusa na mękę krzyżową za trzydzieści srebrników. Natura ludzka nie zmieniła się od tamtych czasów.”

„Życie? Przecież ono nie ma żadnej wartości. To najtańsza z niedrogich rzeczy.”

„Ból nie jest jeszcze śmiercią – przemknęło przez gasnącą świadomość człowieka. Śmierć nie boli. To straszliwe dławienie to życie, męka życia, ostatni cios jaki zadać zdoła.”

„Niektóre rodzaje prawdy są kłamstwem i te właśnie się cieszą największym uznaniem.”

„Próżniactwo jest zbrodnią tak wielką, jak zdrada kraju i tak samo nikczemną.”

„Tęsknota za włóczęgą po nocy, po dniu
Jak pies się na łańcuchu przyzwyczajeń miota,
I oto znów się budzi z zimowego snu
Zew zwierzęcy i dziki, co wabi za wrota.”

„Dobroczynność nie polega na dawaniu kości psu. Dobroczynność to kość dzielona z psem wówczas, gdy jesteś równie głodny jak on.”

„Ciemna puszcza jodłowa z obu stron okalała zastygły potok. Wiatr otrzepał ze śnieżnego puchu drzewa czarne i widmowe w zmierzchu dnia. Głęboka cisza
zaścieliła kraj. Ziemia wydawała się nieruchoma, półżywa jak rozpacz, opuszczona i zastygła. Nie był to już nawet wyraz smutku. Włóczył się ponad nią jak gdyby śmiech dziwaczny, stokroć bardziej niż smutek ponury; śmiech gorzki niby skrzywienie ust sfinksa, przenikliwy jak mróz, nasiąkły okrucieństwem niewinnej obojętności. Zwycięski, stłumiony uśmiech wszystkowiedzących wieków nad przemijaniem i wysiłkiem życia. Dzikość. Brutalna dzikość Północy o sercu zastygłym.”

“These women, capable of the most sublime emotions, of the tenderest sympathies, were openmouthed and screaming. They wanted to live, they were helpless, likes rats in a trap, and they screamed.”

“There are, broadly speaking, two types of drinkers. There is the man whom we all know, stupid, unimaginative, whose brain is bitten numbly by numb maggots; who walks generously with wide-spread, tentative legs, falls frequently in the gutter, and who sees, in the extremity of his ecstasy, blue mice and pink elephants…. The other type of drinker has imagination, vision. Even when most pleasantly jingled he walks straight and naturally, never staggers nor falls, and knows just where he is and what he is doing. It is not his body but his brain that is drunken.”

“And through it all, calm and impassive, leaning on his elbow and gazing down, Wolf Larsen seemed lost in a great curiosity. This wild stirring of yeasty life, this terrific revolt and defiance of matter that moved, perplexed and interested him.”

“"I only remember one part of the service," he said, "and that is 'And the body shall be cast into the sea.'”

“"The cap'n is Wolf Larsen, or so men call him. I never heard his other name. But you better speak soft with him. He is mad this morning. The mate-" But he did not finish. The cook had glided in.”

“Men do not knowingly drink for the effect alcohol produces on the body. What they drink for is the brain-effect; and if it must come through the body, so much the worse for the body.”

“Life achieves its summit when it does to the uttermost that which it was equipped to do.”

“The loneliness of the man is slowly being borne in upon me. There is not a man aboard but hates or fears him, nor is there a man whom he does not despise.”

“Wolf - tis what he is. He's not blackhearted like some men. 'Tis no heart he has at all. Wolf. just Wolf, tis what he is. D'ye wonder he's well named?”

“"My vision is clear and far. I could almost believe in God. But" - and his voice changed and the light went out of his face - "what is this condition in which I find myself? This joy of living? This exultation of life? This inspiration, I may well call it? It comes when there is nothing wrong with one's digestion, when the stomach is in trim and and his appetite has an edge, and all goes well."”

“Concerning his own rages, I am convinced that they are not real, that they are sometimes experiments, but that in the main they are the habits of a pose or attitude he has seen fit to take toward his fellowman.”

“He was mastered by the sheer surging of life, the tidal wave of being, the perfect joy of each separate muscle, joint, and sinew in that it was everything that was not death, that it was aglow and rampant, expressing itself in movement, flying exultantly under the stars.”

“Too much is written by the men who can't write about the men who do write.”

“Much of this he strove to express to Ruth, and shocked her and made it clear that more remodelling was necessary. Hers was that common insularity of mind that makes human creatures believe that their color, creed, and politics are best and right and that other human creatures scattered over the world are less fortunately placed than they. It was the same insularity of mind that made the ancient Jew thank God he was not born a woman, and sent the modern missionary god-substituting to the ends of the earth; and it made Ruth desire to shape this man from other crannies of life into the likeness of the men who lived in her particular cranny of life.”

“I love the flesh. I'm a pagan. “Who are they who speak evil of the clay? The very stars are made of clay like mine!””

“The great driving force of the oligarchs is the belief that they are doing right.”