Jack Kerouac cytaty

strona 9

„Żałowałem głęboko, że cały świat nie zajmuje się z taką powagą zdrową żywnością, jak rakietami, karabinami, wybuchami nuklearnymi, wydając pieniądze, które moglibyśmy spokojnie przejeść, na to, ażeby posłać całą ludzkość do bozi.”

„Zamknij oczy i patrz na rzeczywistość, otwórz oczy i patrz na sen…”

„Kto chce dywan, ten chce zbyt wiele.”

„Mamo, co to za pan? – A, to taki tramp. – Mamuś, ja też chcę zostać trampem.”

„(…) dla mnie górska wspinaczka to nie zdobywanie szczytów, ale po prostu łazęga po górach.”

„Droga to życie.”

„Prześpię się i zapomnę; mam własne życie, własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze.”

„Znów na chodniku piętrzył się stos naszych wysłużonych walizek; czekała nas jeszcze dalsza droga. Ale co tam, droga to życie.”

„Jakie masz plany wobec siebie, Ed? – spytałem.
– Bo ja wiem – odparł – Idę przed siebie. Załapuję się na życie.”

„Wkrótce wynajdą mikroskop tak potężny, że zaczną odkrywać, że życie jest puste.”

„(…) bo dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące niczym pająki na tle gwiazd, aż nagle strzela niebieskie jądro i tłum krzyczy „Oooo!””

„Julie Roksana (…) o wijącym się wężowo kroku, przeraźliwie bladej anemicznej twarzy ćpunki, mówię „ćpunki”, a co by powiedział kiedyś Dostojewski? co zamiast „ascetyczna” albo „święta?””

„Żaden dorosły kutas po zaliczeniu swej zdobyczy nie rozmyśla w domu za bardzo nad uwiądem miłości dla zdobytej kobiety, jej piękną czarną brwią i tak dalej – koniec spowiedzi.”

„Jak ciepły może być świat, potrzebujesz tylko kilku symbolicznych monet, a dopuszczą cię do ciepła i jedzenia ile tylko chcesz, nie musisz obdzierać się ze skóry i gryźć własnych kości na ulicy, takie miejsca zaprojektowano po to, aby dawać schronienie i pociechę tym skórom-i-kościom, które przychodzą tu po odrobinę szczęścia.”

„(…) pożądam po męsku i prostacko, nie potrafię się powstrzymać przed lubieżnymi skłonnościami i tak dalej, podobnie jak bez wątpienia większość moich męskich czytelników.”

„Płakałem – powiedział Dean.
– Idź do diabła, przecież ty nigdy nie płaczesz.
– Tak mówisz? Dlaczego sądzisz, że nigdy nie płaczę?
– Nie umierasz na tyle, żeby płakać.”

„Ten, kto wie, nie mówi; ten, kto mówi, nie wie.”

„Każdy wybój, wzniesienie i równina osnuwały tajemnicą moją tęsknotę.”

„(…) bo za mną nie było już nic, spaliłem wszystkie mosty i nic mnie nie trzymało”

„„w Kalifornii nie trzeba mieć domu, bo nigdy nie jest zimno” mówi Slim i śmieje się radośnie. „Rany w życiu nie widziałaś takich ślicznych słonecznych dni, że przez większość roku nawet nie potrzeba płaszcza ani węgla do ogrzewania domu ani zimowych butów ani nic. I nigdy nie umiera się z gorąca w lecie tam na północy we frisco i Oakland i okolicach. Mówię ci, to jest miejsce do życia. I nie da się już pojechać dalej w Ameryce, zostaje tylko woda i Rosja”.
„A co jest złego w Nowym Jorku?” warczy matka Sheili.
„Och, nic!” Slim pokazuje na okno, „Ocean Atlantycki przynosi diabelne wiatry w zimie i jakiś szatański syn przenosi te wiatry na ulice, tak że człowiek może zamarznąć na progu. Bóg zawiesił słonce nad wyspą Manhattan, ale diabeł nie wpuści go w twoje okno, chyba że kupisz sobie mieszkanie w domu wysokim na mile, ale wtedy nawet nie można wyjść odetchnąć powietrzem, bo można spaść tę milę na dół, o ile w ogóle cię stać na takie mieszkanie. Można pracować, ale wtedy w ogóle nie ma się czasu, bo osiem godzin pracy to dwanaście bo trzeba doliczyć te wszystkie metra, autobusy, windy, tunele, promy, schody i znowu windy i jeszcze czekanie, bo to wielkie i beznadziejne miasto. Ale nie, w Nowym Jorku nie ma nic złego.”

„Sam widziałeś, jak się szarpałem i urabiałem sobie tyłek, żeby wyjść z twarzą, ale sam wiesz, że to się nie liczy, bo obaj wiemy, co to czas… jak go spowalniać.”

„Chińscy święci upijają się na ryżowych polach i nigdy nie gubią choćby jednej rzeczy, prócz może własnej dumy.”

„Sheila miała własną walizkę i my ze Slimem też i poszliśmy na przystanek i kupiliśmy Sheili bilet i zaczekaliśmy z nią na autobus. Ale kiedy ten autobus szykował się już do odjazdu, wszyscy byliśmy strasznie smutni i wystraszeni. „Jadę w ciemną noc” powiedziała Sheila, jak zobaczyła autobus z napisem Chicago. „Jadę i nigdy już tu nie wrócę. Trochę jakbym umarła. Ale jadę tam, do Kalifornii”. „Raczej dopiero zaczynasz żyć, skoro tam jedziesz” zaśmiał się Slim, a Sheila powiedziała, ze ma taka nadzieje.”

„Jakie się ma uczucie, kiedy wyjeżdża się od ludzi, a oni nikną powoli na równinie, aż w końcu widać tylko rozmywające się punkciki?”

„Jakie masz plany wobec siebie, Ed?”

“(…) who is he that is not 'he' because of an idiot's ignorance?”

“Everything belongs to me because I am poor.”

“The mad road, lonely, leading around the bend into the openings of space towards the horizon Wasatch snows promised us in the vision of the West, spine heights at the world's end, coast of blue Pacific starry night — nobone halfbanana moons sloping in the tangled night sky, the torments of great formations in mist, the huddled invisible insect in the car racing onwards, illuminate. — The raw cut, the drag, the butte, the star, the draw, the sunflower in the grass — orangebutted west lands of Arcadia, forlorn sands of the isolate earth, dewy exposures to infinity in black space, home of the rattlesnake and the gopher the level of the world, low and flat: the charging restless mute unvoiced road keening in a seizure of tarpaulin power into the route.”

“Who knows, my God, but that the universe is not one vast sea of compassion actually, the veritable holy honey, beneath all this show of personality and cruelty?”

“At one point the driver said, "For God's sakes, you're rocking the boat back there." Actually we were; the car was swaying as Dean and I both swayed to the rhythm and the IT of our final excited joy in talking and living to the blank tranced end of all innumerable riotous angelic particulars that had been lurking in our souls all our lives.”

“A man who allows wild passion to arise within, himself burns his heart, then after burning adds the wind that thereto which ignites the fire again, or not, as the case may be.”

“I could give you a list a mile long of the homosexuals in the arts but there's no point in making a big tzimis about a relatively harmless and cool state of affairs — Each man to his own tastes.”

“Put down the pen someone else gave you. No one ever drafted a life worth living on borrowed ink.”

“Everything is the same, the fog says 'We are fog and we fly by dissolving like ephemera,' and the leaves say 'We are leaves and we jiggle in the wind, that's all, we come and go, grow and fall' — Even the paper bags in my garbage pit say 'We are mantransformed paper bags made out of wood pulp, we are kinda proud of being paper bags as long as that will be possible, but we'll be mush again with our sisters the leaves come rainy season' — The tree stumps say 'We are tree stumps torn out of the ground by men, sometimes by the wind, we have big tendrils full of earth that drink out of the earth' — Men say 'We are men, we pull out tree stumps, we make paper bags, we think wise thoughts, we make lunch, we look around, we make a great effort to realise everything is the same.”

“All our best men are laughed at in this nightmare land.”

“If critics say your work stinks it's because they want it to stink and they can make it stink by scaring you into conformity with their comfortable little standards. Standards so low that they can no longer bee considered 'dangerous' but set in place in their compartmental understandings.”

“Mankind is like dogs, not gods — as long as you don't get mad they'll bite you — but stay mad and you'll never be bitten. Dogs don't respect humility and sorrow.”

“It’s not that I can’t fall in love. It’s really that I can’t help falling in love with too many things all at once. So, you must understand why I can’t distinguish between what’s platonic and what isn’t, because it’s all too much and not enough at the same time.”

“A man needs truth like a machine needs oil.”

“Believe in the holy contour of life”

“The one thing that we yearn for in our living days, that makes us sigh and groan and undergo sweet nauseas of all kinds, is the remembrance of some lost bliss that was probably experienced in the womb and can only be reproduced (though we hate to admit it) in death.”

“All you do is head straight for the grave, a face just covers a skull awhile. Stretch that skull-cover and smile.”

“As early pioneers in the knowing, that when you lose your reason, you attain highest perfect knowing.”

“It is not my fault that certain so-called bohemian elements have found in my writings something to hang their peculiar beatnik theories on.”

“"What are you trying to do, Kerouac?" I'd ask myself in my sleepingbag at night, "trying to deny reality with all this Buddha stuff, ya jerk?" … "Poor detailed immaculate incarnate fool, and you call yourself Self … Take off your coat and crash wits." And I realized that all this Buddhism was a STRAIN at telling the untellable emptiness yet that nothing was truer, a perfect paradox.”

“The tree looks like a dog, barking at heaven.”

“(...) comes under the influence of old French Fairies who accuse him of constipation of the brain & diarrhea of the mouth”

“What are you trying to do, Kerouac? I'd ask myself in my sleepingbag at night, trying to deny reality with all this Buddha stuff, ya jerk?... Poor detailed immaculate incarnate fool, and you call yourself Self ... Take off your coat and crash wits.”

“I went one afternoon to the church of my childhood and had a vision of what I must have really meant with "Beat"... the vision of the word Beat as being to mean beatific... People began to call themselves beatniks, beats, jazzniks, bopniks, bugniks and finally I was called the "avatar" of all this.”

“Defy the law! Write the heartbroken poetry of the World!”