Henry Fielding cytaty

strona 3

„Człowiek nie potrafiłby ocenić piękna dnia i lata, gdyby nie znał nocy i zimy.”

„Lepiej rządzić w piekle, niż być pokojowym w niebie.”

„Człowiek mógłby wejść do nieba za cenę połowy tych trudów, jakie kosztuje go zasłużenie sobie na piekło.”

„Ja sobie sam wezmę twoje wytłumaczenie - odpowiedział Western - ściągaj kubrak! Obiję cię tak, ty półgłówku, jak jeszcześ nigdy w życiu nie był obity!
Tu wybuchnął wymyślaniem, nie szczędząc wyrażeń, które uchodzą tylko między dwoma wiejskimi szlachcicami o odmiennej opinii. Przytaczał często miano pewnej części ciała, które zazwyczaj pojawia się we wszelkich konwersacjach wśród niższych sfer angielskiej szlachty, na wyścigach, w czasie walk kogutów i w innych publicznych miejscach spotkań. Podobne aluzje są również często przytaczane w formie żartu, który, moim zdaniem, jest zazwyczaj błędnie interpretowany. W rzeczywistości dowcip polega na tym, iż radzisz przeciwnikowi, aby pocałował ciebie w d… za to, że zagroziłeś kopnięciem go w d…, bo zaobserwowałem z całą pewnością, że nikt nigdy nie proponuje, żebyś ty go kopnął, ani nie występuje z propozycją pocałowania ciebie w omawianą część ciała.
Może również wydać się zdumiewające, iż pomimo wielu tysięcy uprzejmych zaproszeń tego rodzaju, które musiał słyszeć każdy, kto przestawał z wiejską szlachtą, nikt - o ile wiem - nie był ani razu świadkiem, aby owo życzenie było spełnione - wyraźny przykład prowincjonalnego braku grzeczności, bo w miastach jest to powszechnie spotykaną ceremonią, którą najelegantsi panowie odprawiają codziennie w stosunku do swoich zwierzchników, wcale nawet o to nie proszeni.

Tom Jones, t. 1, s. 297.”

“Amiable weakness.”

“The dignity of history.”

“Republic of letters.”

“For so extravagant was the affection of that fond parent, that, provided his child would but consent to be miserable with the husband he chose, he cared not at what price he purchased him.”

“And very obedient to me she was when a little child, before you took her in hand and spoiled her, by filling her head with a pack of court notions. Why—why—why—did I not overhear you telling her she must behave like a princess? You have made a Whig of the girl!”

“Ah, Tom, Tom, thou art a liquorish dog.”

“"But when the philosopher heard, a day or two afterwards, that the fortress of virtue had already been subdued, he began to give a large scope to his desires. His appetite was not of that squeamish kind which cannot feed on a dainty because another hath tasted it.”

“Things may be fitting to be done, which are not fitting to be boasted of; for by the perverse judgment of the world, that often becomes the subject of censure, which is, in truth, not only innocent but laudable. What can be more innocent than the indulgence of a natural appetite? Or what more laudable than the propagation of our species?”

“But perhaps there may be a political reason for it: in finding one of a truly benevolent disposition, men may very reasonably suppose they have found a treasure, and be desirous of keeping it, like all other good things, to themselves. Hence they may imagine, that to trumpet forth the praises of such a person, would, in the vulgar phrase, be crying Roast-meat, and calling in partakers of what they intend to appl solely to their own use. If this reason does not satisfy the reader, I know no other means of accounting for the little respect which I have commonly seen paid to a character which really does great honour to human nature, and is productive of the highest good to society.”