Georg Christoph Lichtenberg: Na czasie cytaty (strona 5)

„Naród, który pragnie wszystkim się przypodobać, zasługuje na pogardę wszystkich.”

„Większości przedmiotów na uniwersytecie studenci uczą się tylko po to, żeby ponownie ich uczyć, kiedy sami zostaną nauczycielami.”

„Raczący się komplementami wzięliby się niezawodnie za łby, gdyby wiedzieli, co naprawdę o sobie myślą.”

„W atmosferze dyktatury myślenia nawet dozwolone myśli rodzą się z onieśmieloną miną.”

„Zwątp we wszystko przynajmniej raz, nawet w twierdzenie: dwa razy dwa jest cztery.”

„Bardziej majestatycznego zastoju umysłu nie zaobserwowano dotychczas.”

„Z kochanki da się wiele wywnioskować o jej kochanku, widzi się w niej jego słabostki i jego marzenia. Ex socio nie jest się do połowy tak dobrze poznanym jak ex socia.”

„Najlepsze wśród żon są te, które zawsze wtedy milkną, kiedy chciałyby mówić.”

„Gdy tylko poznamy nasze słabostki, przestają nam szkodzić.”

„Kiedy spostrzegli, iż nie będą w stanie nałożyć mu katolickiej głowy, ucięli mu przynajmniej jego protestancką.”

„Gdy myślał, czuł się tak, jak człowiek używający zwykle prawej ręki zmuszony nagle do użycia lewej.”

„Ojciec: – Córeczko, Salomon powiada, gdy cię źli chłopcy kuszą, nie słuchaj ich.
Córka: – Ale co mam uczynić, ojcze, gdy będą mnie kusić dobrzy chłopcy?”

„Gdy ktoś w Indochinach powie: „Dość” (dość, jestem głodny), ludzie śpieszą, jak do gaszenia pożaru, by dać mu coś do zjedzenia. W niejednej prowincji ubogi Niemiec mógłby wołać: „Jestem głodny”, a odniosłoby to taki sam skutek, jak gdyby mówił: „Dość.””

„Dowcipny człowiek zawdzięcza najczęściej więcej niż połowę swego pomysłu durniowi, na którego trafił.”

„Klepsydry uprzytamniają nie tylko szybki bieg czasu, ale i proch, w który się obrócimy.”

„Jeśli przy zderzeniu się książki i głowy powstaje pusty dźwięk, czy jest to zawsze winą książki?”

„Dla biedaka myśl o niebie jest dlatego tak przyjemna, bo wierzy w panującą tam większą równość stanów.”

„Ze wszystkich powierzchni świata najciekawsza jest powierzchnia twarzy ludzkiej.”

„Prawda musi przezwyciężyć tysiące przeszkód, by dostać się na papier, a z papieru do głowy. Kłamcy są jej najsłabszymi wrogami. Entuzjastyczny pisarz, który o wszystkich rzeczach mówi i wszystko widzi tak jak normalni ludzie, gdy dostaną kręćka, dalej hipersubtelny znawca ludzi, który w każdym czynie człowieka, jak anioł w monadzie, widzi i chce widzieć odzwierciedlenie całego jego życia, dobry, pobożny człowiek wierzący z szacunku we wszystko, czego się przed piętnastym rokiem życia nauczył – to są wrogowie prawdy.”