Eduardo Mendoza: Na czasie cytaty (strona 3)

„Bo życie nie daje nikomu drugiej szansy, a gdyby nawet dawało, takim, jacy jesteśmy, na nic by się nam zdało.”

„Wiara nie mieści się w mojej metodologii. Łatwowierność, owszem. Błąd także, ponieważ jest nieunikniony, a w takim razie jego akceptacja prowadzi pewną drogą do prawdy i stanowi przesłankę do refleksji. Ale nie wiara. Twojej nawet nie szanuję, bo dla niej byłeś skłonny poświęcić własne życie.”

„Wartość ekonomiczna jest częścią wartości globalnej dzieła; zawsze tak jest, ale w sztuce współczesnej to bardzo istotne (…) Najważniejsze jest znaczenie dzieła, nie dla artysty, lecz dla społeczeństwa. Puste lub rozerwane płótno nie miałoby żadnego znaczenia, gdybym to ja był jego autorem. Natomiast ma znaczenie, jeśli pochodzi z warsztatu słynnego artysty; i nie chodzi tu o głupotę gawiedzi, lecz o to, że wyraża wówczas postawę artysty wobec sztuki. To jak milczenie filozofa w związku z jakimś transcendentalnym tematem: ma wartość o tyle, o ile społeczeństwo przyznało jakąś wartość jego słowom.”

„Wszyscy płacimy (…) – nie tyle za nasze winy, ile za etykiety, jakimi oklejono nas w tym skostniałym i bojaźliwym społeczeństwie.”

„„Faktycznie, przeżyłem moje życie jak kretyn”, pisał, „ale teraz rozumiem, że nie dano mi alternatywy, i że, skoro nie dostanę przecież drugiej szansy, wszelkie uskarżania się i żal okazują się płaskie. Myśl ta jednak wcale nie godzi mnie samego z sobą ani z życiem: żałuję krzywd, jakie wyrządziłem i dalej wyrządzam, i denerwuje mnie niemoc moja i wszystkich pozostałych wobec cierpienia niewinnych. Rzeczywistość źle znosi retusze; wciąż widzimy, że popełnia się zbrodnie tak straszne, że mrożą krew w żyłach.””

„Życie jest kruche, ulotne i zmienne, ale to jeszcze nic w porównaniu z międzynarodowym systemem walutowym. Większość ludzi nie chce zaakceptować tego faktu. Jedni ze strachu, ponieważ nie wiedzą, jak stawić czoło niepewności. Inni z powodów ideologicznych, ponieważ nie chcą przyznać, że system, któremu są podporządkowani i w ramach którego zorganizowali swoje życie, jest zaledwie domkiem z kart. Dotyczy to zarówno obrońców, jak i przeciwników tego systemu. Ci, którzy dążą do obalenia kapitalizmu, dają dowód wiary godnej lepszej sprawy: widzą szatana tam, gdzie są tylko bezwład, improwizacja i niekompetencja.”

„Nikt nie przejmuje się bardziej swym zdrowiem niż ów, kto go nie ma.”

„Doświadczenie nauczyło mnie szanować ludzką pracę bardziej niż cokolwiek innego.”

„(…) taki jest świat: dobrego człowieka upodli, a temu, co jest i tak zły, da powody, żeby nadal był zły.”

„Nieraz myślę, że to, co postęp daje nam jedną ręką, odbiera drugą. Dzisiaj to są konie, jutro będziemy my.”