„Apostolstwo nie jest dyplomacją i kuglarstwem, i kabalistyką, ale proroctwem szczerym.”
Źródło: Marian Piechal, Mit Pigmaliona, Warszawa 1974, PIW, s. 178.
Cyprian Kamil Norwid: Na czasie cytaty (strona 2)
Aktualne cytaty Cyprian Kamil Norwid · Przeczytaj najnowsze cytaty
Cyprian Kamil Norwid:
59
Cytatów
15
Polubień
„Miłości! w tobie jednej odpocznienie
I moc, i bytu oś; w tobie sumienie.”
Źródło: Poezja i dobroć, op. cit., s. 158.
„Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala,
Czy ten, co mówić o tym nie pozwala?”
Źródło: Czy ten ptak kala gniazdo w: Wybór poezyj, Krakowska Spółka Wydawn., 1924, s. 118.
„Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie?”
Źródło: Poezja i dobroć. Wybór z utworów, Warszawa 1977, PIW, s. 290.
„Głosem narodu jest harmonia ojczysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.”
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
„Coś ty ludziom uczynił, Mickiewiczu?”
Źródło: Herminia Fiszer Naglerowa, Mickiewicz żywy, wyd. B. Świderski, 1955, s. 217.
„Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek.”
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
„Wszystko bierze swą moc z ideałów.”
Źródło: Halina Kleszcz, Wszystko bierze swą moc z ideałów. 85. urodziny prof. Henryka Gaertnera i 60-lecie działalności medycznej, „Alma Mater” nr 92, maj 2007, s. 35.
„(…) kto prawdę mówi, ten niepokój wszczyna.”
Źródło: Rozmowa umarłych w: Poezye Cypriana Norwida, wyd. F.A. Brockhaus, 1863, s. 69.
„Nie trzeba kłaniać się Okolicznościom, a Prawdom kazać, by stały za drzwiami.”
Źródło: Stanisław Makowski, Cyprian Norwid, Wyd. Naukowe, 1986, s. 39.
Źródło: list do Józefa Lussakowskiego, cyt. za: „Przegląd humanistyczny”, tom 39, wydania 328–330, s. 78.
„Smutno życie porzucić i zamknąć się w sobie.
Żyć czuciem własnym, własnych marzeń przędzą”
Źródło: Smutno, 7 marca 1881
„Wolność nie jest to dziewica.”
Źródło: Jolanta Chojak, Słownik języka Cypriana Norwida, Warszawa 1988, wyd. UW, s. 86.
Źródło: Pisma wszystkie, tom 9, Warszawa 1971, PIW, s. 274.
Źródło: Norman Davies, Boże igrzysko 2. Od roku 1795, wyd. Znak, 1991, s. 109.
Źródło: Władysław Günther, Norwid żywy (1962), s. 148.