Camillo Benso di Cavour – włoski polityk, mąż stanu, premier i minister spraw zagranicznych, przywódca liberałów piemonckich, współzałożyciel pisma „Il Risorgimento”, w wyniku wzmocnienia porządku konstytucyjnego i ograniczenia wpływów duchowieństwa przyczynił się do rozwoju ekonomicznego Włoch.
W młodości oczekiwano od niego, że zrobi przyzwoitą karierę, wstąpił więc do armii, gdzie doszedł do dobrego stanowiska, lecz przez swe liberalne poglądy musiał ją opuścić w 1831. Następnie podróżował po Europie, studiując politykę i gospodarkę. W 1847 założył gazetę „Il Risorgimento” wspierającą liberalizm, zjednoczenie Włoch i konstytucjonalizm. W 1850 został ministrem gospodarki i handlu, a w 1851 objął stanowisko ministra finansów.
Camillo Cavour został powołany na urząd premiera królestwa Piemontu i Sardynii przez Wiktora Emanuela II w listopadzie 1852 r. Zapewnił Piemontowi rozwój ekonomiczny i gospodarczy. Sprawniejsze rolnictwo, zyski z handlu zagranicznego, rozwinięta sieć komunikacyjna i flota zapewniły Piemontowi najsilniejszą pozycję wśród księstw włoskich. Był zwolennikiem idei federacyjnej. Wraz z Wiktorem Emanuelem chciał, aby po zjednoczeniu Włochy stały się państwem federacyjnym.
Cavour wykazał się wielkim sprytem po pokoju kończącym wojnę sojuszu francusko-sardyńskiego z Austrią, który został podpisany w listopadzie 1859 r. w Zurychu. Pokój ten zawierał punkt dotyczący powrotu Habsburgów do księstw środkowej Italii . Piemont nie chciał Habsburgów na tronach, dlatego Cavour wymyślił, aby ogłosić plebiscyt dotyczący przyszłości księstw środkowo-włoskich. Ludność wolała zjednoczenia z Piemontem, niż władzy Habsburgów. Tym samym Austrii pozostała tylko gorycz porażki w wojnie.
Walnie przyczynił się do zjednoczenia Włoch. Za swoje zasługi jest zaliczany do czterech „ojców Ojczyzny”.
Wikipedia
✵
10. Sierpień 1810 – 6. Czerwiec 1861
•
Natępne imiona
Camillo Benso, conte di Cavour,
Camillo Benso Graf von Cavour,
Camillo Benso von Cavour