Andrzej Stasiuk: Na czasie cytaty (strona 5)

„Pięćdziesięcioletni masywny mężczyzna był dumny, ale na co dzień zajmował się sklepem.”

„Trudno się lękać czegoś, co nie wie, że istniejesz.”

„Życie jest koliste, posuwa się po okręgu i jeśli ktoś się nawet wyrywa, to na jego miejsce natychmiast pojawia się ktoś inny.”

„Podróżować znaczy żyć. A w każdym razie żyć podwójnie, potrójnie, wielokrotnie.”

„(…) życie składa się raczej z okruchów teraźniejszości, które zapadają w pamięć, i tak naprawdę tylko z tego składa się nasz świat.”

„Granatowa otchłań bydlęcych oczu jest jak lustro, w którym widzimy siebie jako ożywione mięso, obdarzone jednak pewnym rodzajem łaski.”

„A my nie byliśmy dla nich wcale zwiastunami zmian, z tą bezcelową wyprawą, bladą skórą, z butami Salomona, aparatami Pentaxa, z tym kompletnym brakiem uzasadnienia dla własnej tutaj obecności, z całym tym kaprysem. Przyjęli nas tak, jakbyśmy byli dziećmi tej samej przestrzeni, mieszkańcami tej samej opowieści, która trwa od niepamiętnych czasów.”

„Dzieciaki biednego Grochowa, synowie tego ciasnego kraju, z którego nie było wyjścia ani ucieczki, bo z jednej strony Ruskie, a z drugiej Niemcy, i jak ćmy wirowaliśmy wokół świata wydzielanego przez nasze głowy, serca i dusze. Po prostu jeździliśmy w kółko, unieważniając Ruskich, i Niemców, i biedny Grochów, błąkaliśmy się w złotej mgle, zaplątani w świetlistą przędzę własnych umysłów.”

„Ja nie oglądam telewizji, nie szukam specjalnie wiadomości o tym, co się w Polsce ostatnio dzieje. A dzieje się głównie polityka, która zubaża nam świat. Nie jest warta uwagi. Nie może wypełniać każdego dnia i wszystkich gazet, bo to jest horror umysłowy. Cały czas te same twarze, które mówią to samo, głupio najczęściej. Ja się na to nie godzę. Życie jest ciekawsze, potężniejsze, bardziej przejmujące niż to, co oni opowiadają. Tęsknię za ich kompletną nieobecnością, tak jak w krajach skandynawskich. Są, ale ich nie ma.”

„Czy w ogóle można być obywatelem Rosji w podobny sposób, jak się jest obywatelem Polski, Francji, Węgier, czy nawet Europy? Czy można czuć odpowiedzialność albo w ogóle związek z tym, co wyrabia twój kraj - kraj o długości dziewięciu tysięcy kilometrów?”

„Tym bardziej, że i Francja, i Europa miały ten geograficzny potrzask w dupie. To był dla nich Wschód, a Wschód po prostu zasługiwał na to, co dostawał.”

„Komunizm był szary – truizm, który zatruł umysły. Więc gdy się bohatersko wyzwolilyśmy, pierwszym odruchem była wizyta w sklepie z farbami. I tak teraz wygląda moja ojczyzna: jakby małpa bawiła się pędzlem. Mnie jednak to imponuje. Ta sobiepańskość, to warcholostwo, ta wolność od reguł, od estetycznej poprawności, od napomnień znawców, czasami wręcz od rozumu: bo jak na przykład nazwać świetlne reklamy przy jednej z głównych szos w kraju, które nocą migają to na zielono, to na czerwono niczym znerwicowana sygnalizacja?”