Albert Camus: Człowiek

„Jest to bez wątpienia najlepszy człowiek w dzisiejszej Francji. O głowę przewyższa wszystkich innych intelektualistów.”

„Filozofie są tyle warte, co warci są filozofowie. Im większy człowiek, tym prawdziwsza filozofia.”

„Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie godzi się być tym, czym jest.”

„Człowiek bawi się w nieśmiertelnego i po kilku tygodniach nie wie nawet, czy dociągnie do jutra.”

„Świat bez miłości jest martwym światem i zawsze przychodzi godzina, kiedy człowiek, zmęczony, błaga o twarz jakiejś istoty i serce olśnione czułością.”

„Człowiek jest taki, drogi panie, ma dwie twarze: nie może kochać nie kochając siebie.”

„Człowiek nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym. Nie jest więc zdolny do niczego, co się liczy.”

„Aby istnieć, człowiek musi się buntować.”

„W świecie pozbawionym nagle złudzeń i świateł człowiek czuje się obcy. Wygnanie jest nieodwołalne skoro braknie wspomnienia utraconej ojczyzny albo nadziei na ziemię obiecaną. Ta niezgodność pomiędzy człowiekiem a jego życiem, pomiędzy aktorem a dekoracją, jest właśnie poczuciem absurdu.”

„Nie każdy musi być wielkim człowiekiem. Być człowiekiem to już bardzo dużo.”

„(…) człowiek realizuje się tylko w miłości, w niej bowiem, w kształcie krótkotrwałym znajduje obraz swego losu bez jutra.”

„Mama mówiła często, że człowiek nie jest nigdy zupełnie nieszczęśliwy. Przyznawałem jej rację, kiedy niebo nabierało barw i dzień wślizgiwał się do mojej celi.”

„Kochać to zgadzać się na to, by się starzeć z drugim człowiekiem.”

„Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.”

„Altruista to człowiek, który myśli o innych, nie zapominając o sobie.”

„Nadal sądzę, że świat pozbawiony jest wyższej zasady. Ale wiem, że coś w nim ma sens, to znaczy człowiek, jedyna istota, która domaga się sensu. Prawdą świata jest człowiek i winniśmy dostarczyć mu argumentu przeciw losowi.”