Albert Camus: Cytaty o śmierci

„Nie jest normalny ustrój, w którym robotnik musi wybierać między nędzą a śmiercią.”

„Odnosiłem wrażenie, że żądają ode mnie, bym tkał przez dnie i noce w piwnicy czekając, aż dzicz przyjdzie mnie wyrzucić, zniszczy wpierw moją tkaninę, po czym zaciągnie mnie do innej piwnicy, by zatłuc na śmierć.”

„Jego zdaniem, sprawiedliwość ludzka jest niczym, a wszystkim jest sprawiedliwość Boga. Zauważyłem, że to sprawiedliwość ludzka skazała mnie na śmierć.”

„Mężczyźni wiedzą, że miłość wydana jest śmierci, więc pracują nad jej wspomnieniem, póki nią żyją.”

„Nie ma wolności dla człowieka, jak długo nie pokonał strachu przed śmiercią. Ale nie przez samobójstwo. Zwyciężyć to nie znaczy ustać. Móc umrzeć z podniesionym czołem, bez goryczy.”

„Nie ma wolności dla człowieka, jak długo nie pokonał on strachu przed śmiercią.”

„Śmierć nadaje kształt miłości, jak nadaje go życiu – przekształcając ją w los.”

„Żyć, do tego wszyscy są gotowi. Ale stać się panem swojej śmierci – oto cała trudność.”

„Całe życie skierowane ku pieniądzom to śmierć. Odrodzenie jest w bezinteresowności.”

„Bo to jeszcze niewiele umieć iść w ogień, do czego przygotowywaliście się zawsze i co bardziej naturalne jest dla was niż myśl. Na odwrót, wielką rzeczą jest iść ku torturze i śmierci, gdy wie się z całą pewnością, że nienawiść i gwałt same z siebie są daremne. Wielką rzeczą jest bić się, gdy gardzi się wojną, zgodzić się wszystko utracić nie tracąc smaku szczęścia, uczestniczyć w zniszczeniu ze świadomością wyższej cywilizacji.”