Albert Camus cytaty

strona 3

„Prawdziwa miłość jest czymś wyjątkowym, zdarza się mniej więcej dwa albo trzy razy na wiek. Poza tym jest próżność lub nuda.”

„Cudowna noc na Atlantyku. Ta pora pomiędzy zniknięciem słońca a dopiero co wyłaniającym się księżycem, pomiędzy jeszcze jaśniejącym zachodem a już ciemnym wschodem. Tak, bardzo kocham morze – ten spokojny ogrom – te skrywające się ślady na wodzie – te płynne drogi.”

„Bakcyl dżumy nigdy nie umiera.”

„Są ludzie, którzy usprawiedliwiają świat, pomagają żyć samą swoją obecnością.”

„Z chwilą pojawienia się Sade’a erotyzm systematyczny staje się jednym z kierunków myśli absurdalnej.”

„Prawdziwy artysta znajduje się w połowie drogi między swymi wyobrażeniami i czynami. To ten, który „jest zdolny do”. Mógłby być tym, którego opisuje, przeżyć to, co opisuje. Sam czyn ograniczyłby go – byłby tym, który dokonał.”

„(…) podąża za mną myśl o złu, jakie wyrządza się innym, poczynając od chwili, w której się na nich spogląda”

„Zawsze są powody do zabicia człowieka.”

„Wolność to nic więcej, niż szansa na bycie lepszym.”

„Setki tysięcy ludzi zamordowanych o świcie, straszne mury więzień, Europa, której ziemia dymi milionami trupów własnych jej dzieci, oto, czym trzeba było zapłacić za kilka subtelnych odróżnień, z których jedyny pożytek będzie może tylko taki, że kilku z nas umrze lepiej. Tak, to jest rozpaczliwe.”

„Nadal sądzę, że świat pozbawiony jest wyższej zasady. Ale wiem, że coś w nim ma sens, to znaczy człowiek, jedyna istota, która domaga się sensu. Prawdą świata jest człowiek i winniśmy dostarczyć mu argumentu przeciw losowi.”

„Byliście pokonani już w waszych największych zwycięstwach; cóż będzie z wami w klęsce, która nadciąga?”

„Zawsze jest w nas coś, co chce ulec instynktowi, pogardzie inteligencji, kultowi skuteczności.”

„Bo to jeszcze niewiele umieć iść w ogień, do czego przygotowywaliście się zawsze i co bardziej naturalne jest dla was niż myśl. Na odwrót, wielką rzeczą jest iść ku torturze i śmierci, gdy wie się z całą pewnością, że nienawiść i gwałt same z siebie są daremne. Wielką rzeczą jest bić się, gdy gardzi się wojną, zgodzić się wszystko utracić nie tracąc smaku szczęścia, uczestniczyć w zniszczeniu ze świadomością wyższej cywilizacji.”

„Nie, mówiłem, nie mogę uwierzyć, że trzeba wszystko podporządkować obranemu celowi. Istnieją środki niewybaczalne. A ja chciałbym kochać mój kraj kochając sprawiedliwość. Nie chcę dla niego każdej wielkości ani wielkości krwi i kłamstwa. Chcę, aby żył dając życie sprawiedliwości.”

„Tak, od chwili gdy Franco wszedł do UNESCO, UNESCO znalazła się poza kulturą powszechną, oto, co winniśmy oświadczyć.”

„Ale cywilizacji nie buduje się dając po palcach niesfornym uczniom. Powstają one z konfrontacji idei, z krwi ducha, z cierpienia i odwagi.”

„Filozofia pesymistyczna jest ze swojej esencji flozofią rozpaczy; ci więc, którzy nie wierzą, że świat jest dobry, muszą przystać na służbę u tyranii.”

„Nie mam zbyt wielkiego upodobania do nazbyt sławnej filozofii egzystencjalnej i jeśli mam powiedzieć prawdę, uważam jej konkluzje za fałszywe.”

„My ograniczymy się do jednego zdania: cywilizacja mechaniczna osiągnęła ostatni stopień zdziczenia. W przyszłości mniej lub bardziej bliskiej trzeba będzie wybierać pomiędzy samobójstwem kolektywnym i inteligentnym zastosowaniem zdobyczy naukowych.”

„Widocznie niełatwo jest znaleźć drogę zwykłej sprawiedliwości wśród krzyków nienawiści z jednej strony i osłaniania nieczystego sumienia z drugiej.”

„Wiek XVII był wiekiem matematyki, wiek XVIII nauk fizycznych, XIX biologii. Nasz wiek XX jest wiekiem strachu.”

„Francja żyła mądrością zużytą; tłumaczono młodym generacjom, że takie jest życie, że trzeba umieć iść na ustępstwa, że entuzjazm trwa krótko i że w świecie, gdzie spryciarze mają słuszność, siłą rzeczy trzeba starać się mieć słuszność.”

„W sierpniowej nocy Paryż bije ogniem ze wszystkiej broni. W ogromnej dekoracji z kamienia i wody, wokół rzeki, której fale ciężkie są od historii, raz jeszcze wzniesiono barykady wolności. Raz jeszcze sprawiedliwość trzeba okupić krwią ludzi.”

„Najbardziej bowiem uderzające w naszym świecie jest przede wszystkim to, że większość ludzi (prócz wierzących wszelkich rodzajów) nie ma przyszłości. Życie nie liczy się, jeśli pozbawione jest rzutowania na przyszłość, jeśli nie przyrzeka dojrzewania i postępu. Żyć, mając przed sobą ścianę, to życie psów. Otóż ludzie z mojego pokolenia i z tego, które dziś wchodzi do fabryk i uniwersytetów, żyli i żyją coraz bardziej j a k psy.”

„Najbardziej bowiem uderzające w naszym świecie jest przede wszystkim to, że większość ludzi (prócz wierzących wszelkich rodzajów) nie ma przyszłości. Życie nie liczy się, jeśli pozbawione jest rzutowania na przyszłość, jeśli nie przyrzeka dojrzewania i postępu. Żyć, mając przed sobą ścianę, to życie psów. Otóż ludzie z mojego pokolenia i z tego, które dziś wchodzi do fabryk i uniwersytetów, żyli i żyją coraz bardziej jak psy.”

„Jest tylko jeden problem filozoficzny prawdziwie poważny: samobójstwo. Orzec, czy życie jest, czy nie jest warte trudu, by je przeżyć, to odpowiedzieć na fundamentalne pytanie filozofii. Reszta - czy świat ma trzy wymiary, czy umysł ma dziewięć czy dwanaście kategorii - przychodzi później. To są gry; wpierw trzeba odpowiedzieć. I jeśli jest prawdą, jak utrzymuje Nietzsche, że filozof musi świecić przykładem, aby być godnym szacunku, zrozumiała staje się ważność tej odpowiedzi, która poprzedza gest definitywny.”