Cytaty na temat sprzeczka (8 cytatów)

„Człowiek uczony bez obyczajów, jest zniewagą nauki i najniebezpieczniejszą zarazą towarzystwa; jest to chodząca sprzeczka myśli z uczynkami.”

Jan Śniadecki (1756–1830) polski astronom i matematyk

Źródło: Księga aforyzmów, myśli, zdań, uwag i sentencji ze stu pisarzy polskich wybranych, wyboru dokonał Władysław Bełza, s. 42.

O myślach , O nauce , O myśleniu

„Pożytecznej jest bowiem odwracać oczy od tego, co ci się nie podoba i zamiast wdawać się w kłótnie i sprzeczki, pozostawić raczej każdego przy swoim zdaniu.”

Tomasz à Kempis książka O naśladowaniu Chrystusa

O naśladowaniu Chrystusa
Źródło: księga trzecia, rozdział XLIV

„Poniechała teraz sprzeczki z Sylwią, wpatrzona w trzymaną w ręku, wyjętą z lodówki paczkę. (…) W paczce znajdowały się: kilogram soli w foliowej torebce, dwa opakowania rajstop, duża koperta z kolorowymi zdjęciami kwitnących roślin z ogrodu botanicznego i jedno opakowanie chusteczek higienicznych.”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Harpie

„Najczęściej sprzeczka z niczego się wznieci (…).”

Aleksander Fredro Pan Jowialski

Pan Jowialski (1832)
Źródło: akt II

„Nigdy miłość nie jest tak silną, jak wówczas gdy się zdaje, iż się kończy skutkiem wybuchłej jakiejś sprzeczki.”

Ninon de Lenclos (1620–1705)

O miłości

„Popiersie cezara Hadriana patrzyło nieobecnymi oczami tak, jakby sprzeczki małżonków śmiertelnie je nudziły.”

Gabriella Anderson

Talizman szczęścia

„Sprzeczki [z Anitą] się raczej skończyły. Bo sprzeczki z kobietami są bez sensu, one i tak zawsze mają rację. Niech tak będzie.”

John Porter (1950) brytyjsko-polski muzyk

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, John Porter, Anita Lipnicka, „Playboy” nr 3, 2008

O kobietach , Sens

„Dopiero 18 stycznia dojechaliśmy na miejsce, bo długo nas trzymali na postojach. O godzinie 5 lub 6 rano nas odryglowali. To był straszny hałas, który kojarzył mi się z zamknięciem bramy Pawiaka – odryglowanie, a potem odsunięcie tych sztab. Zrobił się niesłychany harmider, wrzask Niemców, szczekanie psów, krzyki mężczyzn, nawoływania kobiet. (…) Był to barak, potem okazało się, że widzimy przez okno (które nie miało szyb) wielki teren, przesuwające się światło i jakieś postaci. Zanim rzuciłyśmy się by zająć miejsce musiałyśmy znaleźć nasze przyjaciółki z Pawiaka, więc zaczynałyśmy się nawoływać. To nasze nawoływanie, przepychanie się w kierunku wolnego miejsca było jednocześnie bardzo przykre, bo tego nie było nigdy w żadnej celi na Pawiaku, w celach panowała na ogół cisza już wieczorem. A tu było coś dziwnego, my wszystkie poddałyśmy się temu szaleństwu. Ja wybiegłam z Alą Dańską na poszukiwanie sienników. Zobaczyłyśmy puste baraki i wbiegłyśmy do nich. Tam miałam pierwszą sprzeczkę, nawymyślałam kobiecie, która chciała mi wyrwać siennik. Był to nieprzyjemny moment, ale triumfalnie z Alą wyniosłyśmy ten siennik, na którym cała nasza szóstka kładła potem głowy. Rano zobaczyłyśmy, że tylko na kawałku podłogi są położone deski. W oknie, przy którym spałyśmy, nie było szyb. Włosy Uli Biderman dosłownie przymarzły, bo w nocy było dwadzieścia kilka stopni mrozu, tuliłyśmy się jedna do drugiej.”

Danuta Brzosko-Mędryk (1921–2015)

o uwięzieniu w obozie niemieckim KL Majdanek.
Źródło: Przyjaźń, która dawała moc. Pamięci Danuty Brzosko-Mędryk (1921-2015) http://www.ravensbruck.pl/pl/ciekawostki/danuta-brzosko-medryk, ravensbruck.pl

O szaleństwie , O świetle , O ciszy , O kobietach