Cytaty na temat Praca domowa (9 cytatów)

„Po co ludzie mają prowadzić odrębne gospodarstwa? W spółdzielniach po pracy idą do stołówki, nie potrzebują ani gotować, ani troszczyć się o dzieci, wychowywane w żłobkach. Praca domowa jest przecież straszna!”

Khieu Thirith (1932–2015)

Źródło: Monika Warneńska, Śladami Pol Pota, Warszawa 1999, s. 166.

O dzieciach , O ludziach , O gotowaniu

„Musisz robić to, co kochasz. Bez tego nie osiągniesz sukcesu. Niektórzy mierzą sukces sławą, inni pieniędzmi. Pewne rzeczy można robić, by pomóc szczęściu – być w biurze pierwszym, wychodzić ostatnim, decydować się na wielkie bitwy, a nie na małe potyczki. Pamiętać, że ludzie, z którymi pracujesz, są godni szacunku. Ważne jest odrabianie pracy domowej, ważne jest to, jak wyglądasz, choć nie wystarczające, a do tego musisz mieć w sobie to niedefiniowalne coś, co sprawia, że ludzie cię kochają.”

Barbara Walters (1929) dziennikarka amerykańska

Źródło: wysokieobcasy.pl, 28 sierpnia 2009 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,6973290,Krolowa_amerykanskiego_wywiadu.html?as=2

O ludziach , O sukcesie , Kochać się

„W wieku trzynastu lat: irańska szkoła, szary uniform, woń kadzidła, cuchnące klasy, zajęcia, prace domowe, kucie aż do przesady, żadnych wakacji, żadnego kina, żadnego wolnego czasu dla siebie. Nauka, zadania domowe, zajęcia, egzamin na wiosnę.”

Sorajja Esfandijari Bachtijari (1932–2001) księżniczka Iranu

wspominając dzieciństwo.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 109.

O miłości , O pieniądzach , O szkole , O grach

„Najczęstszą przyczyną zatrudniania służby domowej w średniozamożnym domu jest oficjalnie niemożność podołania pracy, której wymaga od członków rodziny prowadzenie dużego nowoczesnego domu. Natomiast przyczyny tej niemożności są dwie: 1) wszyscy członkowie rodziny mają zbyt dużo „obowiązków towarzyskich” oraz 2) praca domowa jest zbyt ciężka i jest jej zbyt wiele. Można je zatem przeformułować w sposób następujący: 1) tyrańska zasada przyzwoitości nakłada na tych ludzi obowiązek poświęcania swego czasu i wysiłku praktykowaniu próżnowania na pokaz w postaci spotkań towarzyskich, przejażdżek, przynależności do klubu, uprawiania sportu czy działalności charytatywnej i temu podobnych zajęć towarzyskich. Ludzie poświęcający tym zajęciom swój czas i siły wyznają prywatnie, że wszystkie te czynności – jak również związane z nimi dbałość o strój i inne przejawy próżnowania na pokaz – są niezwykle uciążliwe, ale, niestety, nieuniknione. 2) Na skutek obowiązku konsumpcji dóbr na pokaz mechanizm życia domowego stał się tak skomplikowany i uciążliwy w prowadzeniu, że chcąc utrzymać na odpowiednim poziomie mieszkanie, umeblowanie, liczne antyki, bibeloty, dbać o stroje i zachować ceremoniał posiłków, konsumenci wszystkich tych dóbr nie mogą samodzielnie dać sobie rady z tą wielką machiną. Osobisty kontakt z ludźmi wynajętymi do pomocy w codziennych zabiegach koniecznych do utrzymania się „na poziomie” jest na ogół nieprzyjemny, lecz cierpi się ich obecność, a nawet się im płaci, by złożyć na ich barki część tej niezbędnej a uciążliwej konsumpcji. Znoszenie obecności służby domowej i specjalnej służby osobistej jest w dużym stopniu zrzeczeniem się wygód osobistych na rzecz wewnętrznej potrzeby utrzymania się na poziomie.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O zachowaniu , O domu , O wysiłku

„Aby jednak nie wydawało się, że ganię obce obyczaje, a własne rozmyślnie pomijam, objaśnię pokrótce sposób naszego życia. Po pierwsze szlachta polska nie mieszka w miastach, to zostawia kupcom i rzemieślnikom. Każdy mieszka na wsi w posiadłościach ojcowskich, co jest wielką ochroną (…) cnoty i poczciwości. Jakkolwiek siedzimy na wsi, życie nie mija nam na bezczynności, zajmujemy się sprawami Rzeczypospolitej lub pracami domowymi. Pierwsza działalność jest szlachetna, nawet świetna, druga zaś poważna, niewinna a miła.”

Łukasz Opaliński młodszy (1612–1662) marszałek nadworny koronny, pisarz

Źródło: Obrona Polski przeciw Janowi Barclayowi... 1648, oprac. Stanisław Grzeszczuk, Wrocław 1959.

O życiu

„Panuje przekonanie, że kobieta na mocy zasady przyzwoitości powinna zdobywać jedynie taką wiedzę, która bądź bezpośrednio umożliwiałaby jej lepsze wykonywanie prac domowych lub leżących w sferze spraw dotyczących domu, bądź też rozwinęła takie jej pseudo-artystyczne i pseudo-naukowe umiejętności, których wykonywanie można określić mianem zastępczego próżnowania. Wiedzę uważa się za coś niekobiecego, jeżeli jest ona wyrazem rozwoju osobowości jednostki uczącej się i jeśli osiąga się ją dzięki własnej ciekawości poznawczej i bez zachęty ze strony zasad dobrego smaku i przyzwoitości oraz bez względu na pana i władcę, którego to wygodzie i dobrej sławie miałoby służyć użytkowanie tej wiedzy i wykazywanie się nią. Nie przystoi również kobiecie wiedza, będąca świadectwem użytkowania wolnego czasu w innej formie, niż zastępcze próżnowanie.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O kobietach , O domu , O wiedzę , O czasie

„Żywi niechęć do jakichkolwiek prac domowych i właśnie z tego powodu najczęściej dochodzi w domu do kłótni. Czasem można go zamordować. Jeżeli ktoś zajmuje się głównie czytaniem, to nie robi zakupów, nie płaci rachunków i nie przykręca kranów.”

Dorota Segda (1966) aktorka polska

o mężu.
Źródło: Idealny facet wg Doroty Segdy, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1373:50.html

O facetach , O domu , O czasie , O czytaniu

„Uważam, że jest świetnym reżyserem, ponieważ przekazuje aktorom wiele informacji o postaci, zadaje pracę domową i pilnuje ćwiczeń. Szlifowaliśmy angielski i dialekty szanghajski i kantoński. Mieliśmy też lekcje etykiety, emisji głosu, gry w mahjong. Z powodu zadawania prac domowych, nazywaliśmy Anga dyrektorem szkoły.”

Tang Wei (1979)

Źródło: Tang Wei o filmie „Ostrożnie, pożądanie”, „Monolith Plus”, 28 grudnia 2007 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/37,1

O ćwiczeniach

„W mojej rodzinie szło się albo do polityki, albo do mediów. Tymczasem moja siostra zbuntowała się i postanowiła na przekór wszystkim zostać normalną mamą i mieć dzieci. I rzeczywiście ma dwójkę, chłopca i dziewczynkę. Prowadzi normalne, spokojne życie w Kentucky. Co ciekawe, kiedy dziś o tym myślę, to dochodzę do wniosku, że to ja byłem tym mniej udanym dzieckiem. Moja siostra przeszła szkołę na samych piątkach, nauka nie sprawiała jej żadnego problemu. Ja za to musiałem się mocno namęczyć, żeby dostać dobre oceny. Ściągałem na sprawdzianach, przepisywałem od kolegów prace domowe… Był ze mnie taki mały oszust. A w domu z siostrą kłóciliśmy się niemal bez przerwy. Dzisiaj natomiast bardzo się lubimy i często jesteśmy w kontakcie, choć nie da się ukryć, że nasze życie potoczyło się zupełnie innymi drogami.”

George Clooney (1961) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie obawiam się starości. George Clooney specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 24 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63402

O życiu , O dzieciach , O rodzinie , O domu