Cytaty na temat poszkodowany (8 cytatów)

„Materialna pozycja możnych opierała się głównie na udziale w dochodach z danin publicznych, który im przysługiwał z tytułu sprawowania wysokich urzędów. Mianowanie, odwoływanie, przenoszenie, awansowanie urzędników było niekwestionowaną prerogatywą panującego. Uważano jednak, że powinien on dobierać kandydatów wyłącznie z kręgu arystokracji, która w związku z tym traktowała daniny ludności na rzecz państwa jako dobro wspólne. Uszczuplanie tego dobra przez immunitet natrafiało więc na trudny do przezwyciężenia opór, gdyż sprzeciw bezpośrednio poszkodowanego dostojnika znajdował przychylny oddźwięk w szerokich kręgach grupy rządzącej.”

Karol Modzelewski (1937–2019) polski historyk i polityk

Barbarzyńska Europa

„Nasza poczciwa, pszenno-buraczana homofobia jest łącznikiem między dawnymi a nowymi czasy. To coś, co III RP przejęła prosto z PRL bez większych modyfikacji. W tej jednej kwestii generał Kiszczak, który w latach 80. prześladował homoseksualistów w ramach operacji „Hiacynt”, ponad pokoleniami serdecznie przybija piątkę lustratorom z IPN, którzy odmawiają zajęcia się tym tematem. W kuriozalnym odrzuceniu wniosku poszkodowanych IPN napisał w 2008 r., że akcją zająć się nie zamierza, bo komunistyczny aparat przemocy postępował zgodnie z ówczesnym prawem. Co nie jest prawdą, ale pokazuje, że jest jedna kwestia, w której ubecy i lustratorzy łączą się w braterskim uścisku”

Wojciech Orliński (1969) polski dzienikarz

bez podtekstów proszę!
Źródło: Z dziejów homofobii, czyli PRL-owscy nauczyciele polskiej prawicy, „Duży Format”, 25 lipca 2012 http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127381,12192711,Z_dziejow_homofobii__czyli_PRL_owscy_nauczyciele_polskiej.html

O nauczycielach

„Moda jest zbiorowym plagiatem, przy którym nie ma poszkodowanego.”

Karol Irzykowski (1873–1944) polski prozaik, dramaturg i krytyk literacki

Aforyzmy
Źródło: s. 90

O modzie

„Za czasów króla Ludwika nie było żadnej stałości w Królestwie Polskim ani żadnej sprawiedliwości. Albowiem starostowie i ich burgrabiowie łupili ciągle dobra uboższych ludzi; a jeśli niektórzy z poszkodowanych, zastawiwszy swe majątki, jechali do Węgier i tam skargi do króla zanosili, król wydawszy listy, za które w kancelarii musieli płacić wielkie pieniądze, odsyłał ich do domu; atoli starostowie żadnej uwagi na te listy nie zwracali i nie przestawali uciemiężać ludzi. Łupienie na drogach publicznych kupców i innych przejeżdżających oraz kradzieże działy się nieustannie; starostowie zaś, dbając jedynie o swoje zyski, ani hamowali, ani nie chcieli tego hamować.”

Janko z Czarnkowa (1320–1387) polski kronikarz, podkanclerzy koronny, archidiakon gnieźnieński

o Ludwiku Węgierskim.
Źródło: Andrzej Wyrobisz, Ludwik Węgierski, w: Poczet królów i książąt polskich, wyd. Czytelnik, Warszawa 1991, s. 262.

O pieniądzach , O ludziach , O sprawiedliwości , O domu

„Do lat 60. władze twierdziły, że przyczyną wszystkich katastrof są sabotaż i celowe działanie imperialistów. Funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa, a później Służby Bezpieczeństwa na siłę szukali winnych, którzy po pokazowych procesach na wiele lat trafiali do więzień. Zmiany nastąpiły w latach 70. Wypadki w kopalniach stały się narzędziem propagandy. Nagłaśniano je, by pokazać społeczeństwu, jak niebezpieczna jest praca górników. Inne katastrofy wciąż były tajemnicą. Rodziny ofiar, poszkodowanych i świadków zmuszano do milczenia. Zabraniano nawet umieszczania na nagrobkach napisów: „zginął śmiercią tragiczną.””

Przemysław Semczuk (1972)

Źródło: Wstęp w: Zatajone katastrofy PRL, Warszawa 2011, wyd. „Newsweek Polska”, ISBN 978-83-7558-921-4, s. 6.

O śmierci , O tajemnicy , O sile

„Do protestujących rolników niegodzących się na antypolską politykę rolną pański rząd kazał strzelać. Czy już pan przeprosił poszkodowanych w czasie policyjnych pacyfikacji? Jak pan wynagrodził krzywdę chłopskim rodzinom? Czy podjął pan już decyzję o przyznaniu renty specjalnej rolnikowi, który utracił oko? Czy pański rząd poprze projekt ustawy uniewinniającej protestujących rolników, którzy obecnie wzywani są przed oblicze polskich sądów? Sytuacja polskich rolników i innych grup społecznych po wejściu do Unii Europejskiej ulegnie drastycznemu pogorszeniu. Spodziewane są masowe bunty i protesty Polaków dotkniętych bezrobociem i nędzą. Pański rząd, dramatycznie poszukując w kieszeniach podatników funduszy na składkę brukselską, wprowadza coraz to nowe ograniczenia socjalne i fiskalne. Jaką zatem ma pan strategię wsparcia najuboższych polskich rodzin? Panie premierze, czy rozwiązując problem polskiej biedy, poprosi pan o pomoc tzw. siły szybkiego reagowania Unii Europejskiej, tłumiąc tym sposobem wszelkie niepokoje zawiedzionych eurorajem?”

Witold Tomczak (1957) polityk polski

do Leszka Millera
Źródło: wystąpienie w Sejmie, 13 czerwca 2003 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata4.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/fa4e44cf18f5e674c12574750037e904?OpenDocument

O wsparciu , O problemach , O decyzjach , O sile

„W odróżnieniu od sprawy posłów Andrzeja Leppera i Stanisława Łyżwińskiego nie przeczytacie z obrzydzeniem w żadnym raporcie czy wniosku zeznań świadków przeze mnie poszkodowanych czy zeznań moich ofiar. Nie znajdziecie opisu seksualnych wynaturzeń i aktów przemocy. Nie poznacie świadków moich niecnych uczynków. Nie będzie też przeciw mnie postępowania prokuratorskiego. Ale nie dlatego, że przestępstwo uległo przedawnieniu. Powody są natomiast takie, że nie istnieją i nie ma popełnionego przeze mnie żadnego przestępstwa. Poznaliście natomiast bajkę jednego dziennikarza z jego anonimowym panem A. czy panią B., który uwijał swoją dziennikarską karierę na moim karku.”

Jan Bestry (1954) polski polityk

fragment wystąpienia w Sejmie, 23 sierpnia 2007
Źródło: Stenogram z posiedzenia Sejmu http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/fd95f166dcd1a1b7c125746600405a53?OpenDocument

„– Przyszedł do pana poszkodowany rolnik. I rzucił panu na biurko martwą kurę! A pan nawet nie zerknął!
Staszewski rechotał w duchu.
– Miałem odmówić requiem?
– Pan powiedział na widok denata: „Wydział zabójstw piętro wyżej”!(…) A poszkodowany był krewnym komendanta!!!”

Andrzej Ziemiański (1960) polski pisarz

Breslau forever
Źródło: s. 358