Cytaty na temat panika (28 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Postępowca nikt nie potrafi uzdrowić. Nawet powtarzająca się panika, w jaką wprawia go postęp.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

„Cieszę się tym, co mam. Nadal walczę z napadowym pesymizmem, ale widzę szansę na wyleczenie. W panikę wpadam zwłaszcza przed premierą. Dramatyzuję. Potem się z tego zbieram. Najbardziej nie lubię siebie po północy, kiedy moje czarnowidztwo się uaktywnia. Mąż wie, że wtedy na poważne tematy lepiej nie rozmawiać. Rano świat wydaje mi się już kolorowy.”

Urszula Grabowska (1976) polska aktorka

Źródło: onet.pl, 2007 http://kobieta.onet.pl/uroda/gwiazdy/urszula-grabowska/pzp55

O kobietach , O świecie

„Człowiek ogarnięty paniką, przerażony możliwością zdemaskowania, często tworzy parawan będący mieszaniną dokładnej chronologii połączonej z fałszywą informacją.”

Robert Ludlum książka Manuskrypt Chancellora

Manuskrypt Chancellora

„Rampa musiała być uprzątnięta i czysta, żeby przybyli następnym pociągiem więźniowie nie wpadli w panikę, widząc porzucone walizki.”

Oskar Gröning (1921–2018) niemiecki SS-Unterscharführer

jako szef wydziału dewizowego kilkakrotnie stał na rampie i pilnował, by bagaże i ubrania były dokładnie przeszukane, a następnie usunięte z rampy.
Źródło: Buchalter z Auschwitz, „Angora” nr 18 (1298), 3 maja 2015, s. 75.

„W latach osiemdziesiątych, już w Polsce, znowu zobaczyłam kartki na cukier i ogarnęła mnie panika. Poczułam się jak w pułapce. Ale w kilka dni później zadzwonili do nas krewni z wiadomością, że z zagranicy przysłano im pięćdziesięciokilowy worek tego cennego produktu. Byliśmy uratowani!
– Dlaczego się denerwujesz? – dziwił się mąż. – Przecież nie jadasz cukru.
Nagle zobaczyłam w myślach mrugającego do mnie Stalina i zaśmiałam się. Ale Stalin pogroził mi palcem.
– Wcale nie byłem taki głupi, jak ci się wydaje, moja droga – powiedział po rosyjsku z silnym gruzińskim akcentem.”

Helena Amiradżibi-Stawińska (1932–2017) polska reżyserka i scenarzystka filmowa, pochodzenia gruzińskiego

Wiedziałem, co robię, kiedy zamknąłem granice i zlikwidowałem duchowieństwo! Żadnych paczek! Żadnych przesyłek przez parafie! Figa!
Słodkie życie księżniczki (1996)

„Noc przeszła spokojnie, lecz panika wśród Żydów jeszcze bardziej się wzmogła. Od rana oczekiwali zjawienia się lada chwila żandarmów i gestapowców (…) Z różnych stron dochodzą wiadomości o skandalicznym zachowaniu się części ludności polskiej (…). Żydzi mnóstwo rzeczy oddali na przechowanie mieszczanom i chłopom.(…) Za przechowanie w ciągu kilku dni dzieci i dorosłych dawano ogromne pieniądze, lecz chłopi z pobliskich wsi boją się, bo za ukrywanie Żydów grozi kara śmierci, a donosicieli wszędzie jest pełno.”

Zygmunt Klukowski (1885–1959) polski regionalista i bibliofil, lekarz

zapis z 15 kwietnia 1942 r.
Dziennik z lat okupacji Zamojszczyzny 1939–1944
Źródło: str. 255.

O śmierci , O pieniądzach , O dzieciach , O karze

„Nie zabrałem ze sobą nawet koncertowego garnituru. Chopina uczyłem się z płyt, które mama przywiozła kiedyś z Warszawy. Zaledwie trzy lata studiowałem pianistykę w Moskwie, wyjazd na konkurs traktowałem jako atrakcyjną wycieczkę zagraniczną, szczytem marzeń było dla mnie przejście do II etapu. Kiedy okazało się, że mam grać w finale wpadłem w panikę. W Domach Towarowych Centrum nie było garnituru, który by na mnie nie wisiał. Towarzystwo im. Chopina wynajęło więc krawca, który w ciągu doby uszył mi garnitur z czarnego aksamitu. W nim ku swojemu przerażeniu, ja chłopiec z dżungli, wygrałem I nagrodę.”

Đặng Thái Sơn (1958)

Źródło: wyborcza.pl, 1 października 2010 http://wyborcza.pl/1,90539,8442205,Konkurs_Chopina_i_dla_Chopina.html#ixzz11C2GVpua

O domu

„Z punktu widzenia Biblii jestem przekonany, że ateista to ten, który nie kocha, który rzeczywiście neguje istnienie Boga. Mam towarzyszy, którzy twierdzą, że nie wierzą, że nie mają wiary, ale przeżywają w życiu miłość. A oddanie, zdolność do poświęcenia się przez 20 lat sprawie biednych w dniu sądu ostatecznego zostanie na pewno uznane za prawdziwą wiarę. I znam innych, którzy w imię Boga na pograniczu kraju podrzynają gardła wieśniakom, aby wywołać ogólną panikę. Są w naszym kraju panowie, którzy z imieniem Boga na ustach przestają inwestować, aby wywołać kryzys gospodarczy w kraju, wywożą swoje dolary, mówiąc, że te rewolucja marksistowska, ateistyczna i w imię Boga przynoszą szkodę swemu narodowi. Inni w imię Boga uważają się za powołanych, aby być klasą panującą i wierzą, że Bóg ich wybrał, bo są wyżsi, a inni muszą im służyć. Taka jest ich wiara i taki jest ich Bóg na miarę przywilejów i interesów.”

Fernando Cardenal (1934–2016)

Źródło: Teófilo Cabestrero, U źródeł... http://www.ocm.republika.pl/4/1_5.html, op. cit.

O miłości , O Bogu , O wierze , Kochać się

„W czwartek (18 września 2008) o godzinie 11 Rezerwa Federalna zauważyła dramatyczny spadek bilansu rynków pieniężnych w USA; w ciągu godziny albo dwóch wycofano 550 mld dolarów. Departament Skarbu otworzył swe okno dyskontowe i wpompował 105 mld do systemu, szybko jednak stwierdził, że nie jest w stanie zahamować tej fali. Mieliśmy do czynienia z cyfrową paniką bankową, stąd też zdecydowano o zakończeniu operacji i zamknięciu kont pieniężnych oraz o ogłoszeniu gwarancji do 250 tys. dolarów na konto, żeby uniknąć tzw. runu.
Gdyby tego nie zrobiono, zgodnie z szacunkami przed godziną 14 tego popołudnia z systemu pieniężnego USA wyprowadzono by 5,5 biliona dol., co doprowadziłoby do załamania całej gospodarki USA, a w przeciągu 24 godzin do załamania gospodarki światowej. Oznaczałoby to koniec naszego systemu gospodarczego, ale także tego systemu politycznego, jaki znamy.”

Paul E. Kanjorski (1937)

relacjonując ciąg zdarzeń przedstawiony mu na spotkaniu z sekretarzem skarbu Henrym Paulsonem i przewodniczącym FED Benem Bernanke.
Źródło: Cable-Satellite Public Affairs Network (transkrypcja), cyt. za: VIDEO: Hours Split World From Economic Collapse, dalje.com, 12 lutego 2009 http://dalje.com/en-world/video--hours-split-world-from-economic-collapse/233385

„Wszystko odbywało się z niezwykłą precyzją, w zamierzonej kolejności. Najpierw panika wywołana atakiem, potem budowa sieci wież granicznych, poczytywanych za elementy systemu obrony, a następnie (dopiero po podzieleniu Ziemi na kwadraty i ustanowieniu lokalnych samorządów) – zstąpienie Proksów na Ziemię, budowa amb, defilady pojazdów powietrznych. Zdezorganizowana łączność między kwadratami ułatwiała narastanie legendy o potędze Proksów. Zlikwidowanie kosmodromów i obserwatoriów uniemożliwiało stwierdzenie, ile właściwie statków wylądowało na Ziemi…”

Janusz A. Zajdel książka Wyjście z cienia

Stawczak podsumowuje inwazję Proksów.
Wyjście z cienia

„To był koszmar. Ta panika, ci krzyczący ludzie: "Umieramy, toniemy, zrób coś, nasze życie jest w twoich rękach!" (…) Minęło siedem godzin, nim 425 osób otrzymało informację, że zbliża się ratunek.”

Meron Estefanos (1974)

o pierwszym telefonie od rodaków odebranym w 2010, gdy 425 Erytrejczyków dryfowało po Morzu Śródziemnym, a ich statek tonął

O życiu , O ludziach

„Ta panika wzięła się stąd, że być może ktoś uważa, iż PiS chce zdobyć wpływ na Trybunał Konstytucyjny. A przecież to organ całkowicie niezależny, sędziowie są całkowicie niezawiśli.”

Wiesław Johann (1939) polski prawnik

Źródło: Sędzia Johann: To nie jest żaden zamach na Trybunał Konstytucyjny. PiS chce zrobić porządek z tym, co narozrabiała Platforma. Właśnie to było próbą zamachu na TK http://wpolityce.pl/spoleczenstwo/271677-sedzia-johann-to-nie-jest-zaden-zamach-na-trybunal-konstytucyjny-pis-chce-zrobic-porzadek-z-tym-co-narozrabiala-platforma-wlasnie-to-bylo-proba-zamachu-na-tk-nasz-wywiad, wpolityce.pl, 13 listopada 2015.

„Nie rozumiem tego przewrażliwienia na punkcie użycia gazu. Jestem jak najbardziej za tym, żeby używać trujących gazów przeciwko niecywilizowanym plemionom. Efekt psychologiczny będzie w tym wypadku tak dobry, że przypadki śmierci powinny być ograniczone do minimum. Nie ma przecież potrzeby używać tylko najbardziej zabójczych gazów. Wystarczą takie, które wywołują silne dolegliwości i sieją panikę.”

Winston Churchill (1874–1965) premier Wielkiej Brytanii

w 1919 na posiedzeniu brytyjskiego rządu.
Źródło: Mariusz Zawadzki, Amerykanie przedstawiają dowody, „Gazeta Wyborcza”, 31 sierpnia-1 września 2013.

O śmierci

„Widzę siebie, jak patrzę zakochanym wzrokiem w oczy ślicznej panny z dobrego domu i nagle nadlatują hitlerowskie bombowce, które zaczynają zrzucać tony świszczących bomb. Gdy ludzie wpadają w przeraźliwą panikę, już pali się Zamek Królewski. Z radia włączonego w knajpie słychać przemówienie prezydenta Starzyńskiego, który wzywa do heroicznej obrony mojego ukochanego miasta.
– Karolino, musimy uciekać! – krzyczę do panny, z którą umówiłem się w kawiarni na lody malinowe.
– Ale gdzie…?”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

pyta zdezorientowana dziewczyna.
Oni już nie wierzą…

O ludziach , O domu

„My, Szwedzi, jesteśmy chyba tacy zahartowani i twardzi dzięki surowym warunkom naturalnym, w których żyjemy. Co jeszcze? Opanowanie i chłód emocjonalny; rzadko kiedy tracimy głowę i wpadamy w panikę. Jesteśmy rozsądnym narodem, który rzadko kieruje się emocjami.”

Bent Hamer (1956)

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28120

„Katastrofę w Japonii powinniśmy potraktować jako wielkie memento przekazane nam przez siły przyrody, ale w żadnym razie nie jest to jednak upomnienie w związku z rozwojem energetyki jądrowej. Pamięci kilku tysięcy ofiar tsunami powinniśmy poświęcić ciszę i zadumę, a nie przerażający jazgot medialny, wywołujący panikę i wykluczający rzeczową refleksję. Nie zapominajmy, że jest to katastrofa spowodowana całkowicie przez siły przyrody i powinniśmy pokornie przyjąć do wiadomości, że tak naprawdę jesteśmy w tej przyrodzie intruzem.”

Łukasz A. Turski (1943) fizyk polski

Źródło: wp.pl, Tylko czas jest nieograniczony, 31 marca 2011 http://media.wp.pl/kat,1022943,wid,13275014,wiadomosc.html

O sile , O czasie , O zapominaniu

„Człowiek ogarnięty paniką nie rozumuje.”

Zygmunt Zeydler-Zborowski (1911–2000)

Źródło: Dziewczyna w męskiej koszulce, Iskry z cyklu Ewa wzywa 07, Warszawa 1973

„Panika: seksbomba na pokładzie samolotu.”

Antoni Regulski

„Poważni korespondenci wojenni, którzy brali udział w prawdziwych bitwach, powiadają, że największym niebezpieczeństwem w czasie bitwy jest zamieszanie. Wodzowie bardziej boją się choćby małego zamieszania, które w ciągu kilku sekund może przerodzić się w panikę, niż setek armii.”

Ferenc Molnár książka Chłopcy z Placu Broni

Chłopcy z Placu Broni

O czasie

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół,
Padam z nóg i czuję ręce na ramionach,
Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór.
Moje stopy poranione świecą w mroku,
Lecz panika – nie wiem skąd wiem – jest już dla mnie skończona.”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Syn marnotrawny

O ciszy

„To tylko panika egzystencjalna…”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

„Wiadomość o uporczywych złudzeniach Żydów niemieckich co do intencji nazizmu może okazać się użyteczna w momencie oceniania wściekłej polemiki skierowanej przeciwko Kościołowi katolickiemu za układ zawarty z Hitlerem. Pochodzi on z lipca 1933 roku, kiedy reżim nie odkrył jeszcze wszystkich swoich kart. Przecież cztery i pół roku później sami Żydzi niemieccy uważali nadmierną panikę za „nieusprawiedliwioną!””

Vittorio Messori książka Czarne karty Kościoła

Czarne karty Kościoła
Źródło: s. 143.

„Bałem się spróbować, ale pomyślałem: Horusie?
– No wreszcie – odezwał się ten głos.
– Witaj.
– O nie – powiedziałem, czując narastającą panikę. – O nie, nie, nie. Niech mi ktoś da otwieracz do konserw, mam w głowie bóstwo! Oczy Bastet błysnęły.
– Porozumiałeś się z Horusem bezpośrednio? Robisz postępy.
– Postępy?! – Złapałem się za głowę.”

Rick Riordan (1964)

Wyrzućcie go stamtąd!
Czerwona piramida

„Nagle policja odsunęła od środka barierki zabezpieczające i zaczęła bić wszystkich, którzy stanęli jej na drodze. Wywołało to niewyobrażalną panikę, ludzie tratowali się nawzajem, przewracali się pokrwawieni. (…) Policjanci biegli z pałkami za nami. (…) [Benno Ohnesorg] był najwyraźniej ranny w głowę, ciekła krew. Bez dłuższego namysłu podłożyłam mu moją torebkę pod głowę. Dwaj policjanci podnieśli mnie i usiłowali przepędzić, ale ja krzyczałam na nich, że powinni raczej sprowadzić karetkę pogotowia…”

Friederike Hausmann (1945)

relacja Hausmann z demonstracji niemieckich studentów na początku czerwca 1968 przed Operą Niemiecką na Bismarckstrasse, w których zginął jeden z nich – Benno Ohnesorg.
Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, wyd. Videograf II, Katowice 2004, s. 112–113.

O kobietach , O ludziach , O relacjach

„Dlaczego właściwie Korwin budzi panikę większą od niegdysiejszego Giertycha? Moja hipoteza: bo większość uczestników tej debaty stara się nie dostrzec słonia w pokoju, który odpowiedź ma wypisaną wielkimi literami na swoim cielsku. Korwin nie jest obcą naroślą na zdrowej tkance Trzeciej Rzeczpospolitej, odwrotnie, to jest jej krew z krwi, kość z kości. Establishment Trzeciej Rzeczpospolitej wpadł w panikę, bo widzi w Korwinie własne odbicie w krzywym zwierciadle. Rzeczy, które Korwin wygaduje, brzmią szokująco obrzydliwie – a jednocześnie są po prostu logicznym rozwinięciem światopoglądowych fundamentów miłościwie nam panującego ustroju.”

Wojciech Orliński (1969) polski dzienikarz

Źródło: Korwin, syn Popisa, blog, 4 czerwca 2014 http://wo.blox.pl/html

O pokoju

„To trochę surrealistyczne, ale wpadam w panikę, gdy przez kilka tygodni o mnie nie piszą.”

Lily Allen (1985) brytyjska piosenkarka pop i aktorka

Źródło: Lily Allen uzależniona od rozgłosu, muzyka.onet.pl http://muzyka.onet.pl/plotki/lily-allen-uzalezniona-od-rozglosu,1,4606593,wiadomosc.html

O muzyce , O uzależnieniu

„Terroryzm bez wątpienia stał się jedną z głównych trosk społeczeństw na całym świecie. Terroryzm łączy się z neoliberalizmem, pogłębiając poczucie życia w warunkach zagrożenia i niepewności, a nawet kreując wrażenie, że państwo nie potrafi ludziom zapewnić bezpieczeństwa. Przy tym wszystkim warto pamiętać, że ryzyko śmierci w ataku terrorystycznym pozostaje w spektrum możliwych zagrożeń dla ludzkiego życia bardzo niskie. Przeciętny człowiek ma większą szansę bycia zabitym przez własne meble niż przez terrorystę. Mamy więc do czynienia z lękiem, a nawet paniką w związku z zagrożeniami niezbyt prawdopodobnymi, ale dramatycznymi i niemożliwymi do przewidzenia. Tak właśnie działa terroryzm. Jego celem jest wywołanie rutynowego strachu na punkcie nierutynowych zdarzeń.”

Wendy Brown (1955)

Źródło: Między wolnością a bezpieczeństwem, rozmowa z Adamem Ostolskim http://krytykapolityczna.pl/swiat/miedzy-wolnoscia-a-bezpieczenstwem/, krytykapolityczna.pl, 3 kwietnia 2017.

O wrażeniach , O śmierci , O strachu , O pewności siebie