Cytaty na temat konsulat (9 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Robert Korcz był człowiekiem, którego denerwowała rzeczywistość, często więc przeciwko niej występował, protestował. W PRL-u odmówił odbycia służby wojskowej, za co trafił zresztą do więzienia. Nie chciał zostać wciśnięty w społeczną szufladę. Walczył o swoją niezależność. I nie zrezygnował z tego, gdy w Polsce upadł komunizm. Nie zachłysnął się tą tak zwaną wolnością. Nadal buntował się przeciwko bezwzględności systemu i nadal urządzał akcje protestacyjne. Ale zabrnął w ślepą uliczkę. Jego ostatnią akcją było zajęcie polskiego konsulatu, w Hamburgu. Na znak protestu przeciwko społecznej niesprawiedliwości, chciał podpalić budynek, wysadzając się przy tym w powietrze. Wcześniej wypuścił oczywiście wszystkich, którzy się tam znajdowali. Niemiecka policja nawet z nim zbyt długo nie pertraktowała. A jak zaczęli strzelać do niego to tak, żeby go zabić. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Korczu. Później poznałem pracowników hamburskiego konsulatu, którzy byli świadkami tamtych wydarzeń. No i zacząłem szukać czegoś więcej. Dowiedziałem się, że był gorzowianinem i że całe jego życie prowadziło go do coraz większego buntu. To była postać tragiczna. Ktoś taki, jak dawni bohaterowie romantyczni. Właśnie dlatego poświęciłem mu wiersz, w którym znalazły się cytaty z „Dziadów” Mickiewicza.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Platon był jak Rudolf Hess – rozmowa Wojtka Filipowiaka – „Oddech” Nr1/2003

O życiu , O rzeczywostości , O wolności

„Są ludzie, co złożyli przysięgę Republice jednej i niepodzielnej, potem przysięgę Dyrektoriatowi w pięciu osobach, potem Konsulatowi w trzech osobach, potem Cesarstwu w jednej osobie, potem pierwszej Restauracji, potem znowu Cesarstwu, wreszcie przysięgli Restauracji drugiej i coś jeszcze zachowali dla Ludwika Filipa. Ja tak bogaty nie jestem. Idę za orszakiem pogrzebowym starej monarchii jak pies nędzarza.”

François-René de Chateaubriand (1768–1848) francuski pisarz, polityk i dyplomata

O ludziach , O zachowaniu

„Nie wystarczy tylko przekonywać wszystkie narody do współpracy. Potrzeba nam globalnej społeczności opartej na praktycznych rozwiązaniach zaakceptowanych przez wszystkich ludzi świata. Potrzeba nam także międzynarodowego konsulatu planowania zdolnego wytłumaczyć plany i korzyści, jakie niesie ze sobą światowa unifikacja.”

Jacque Fresco (1916–2017)

Źródło: „FAQ” Czy istnieje jakiś ogólny plan Projektu Venus? http://tzmpolska.org/old/index.php?option=com_k2&view=itemlist&task=tag&tag=Jacque%20Fresco

O ludziach , O współpracy

„„Polonia” to termin funkcjonujący w Polsce. Uproszczony do nieprzyzwoitości, spełniający jednak funkcję potrzebną tym, którzy jej głos chcą wykorzystać lub usprawiedliwić swe działania na tym terenie. Daje fałszywy obraz jedności, tuszuje wybiórczość kierunków aktywności. Poza krajem mało kto terminu „Polonia” używa – no może jedynie ci, którzy jako właśnie „Polonia” byli przez konsulaty PRL organizowani, a przez władze hołubieni i nagradzani.”

Michał Bieniasz (1951–2014)

Źródło: Nasz wywiad z Michałem Bieniaszem, prezesem Kongresu Polaków w Szwecji, o problemach i radościach Polaków poza Polską, wpolityce.pl http://wpolityce.pl/wydarzenia/34267-nasz-wywiad-z-michalem-bieniaszem-prezesem-kongresu-polakow-w-szwecji-o-problemach-i-radosciach-polakow-poza-polska

Obraz

„Powiedział mi kiedyś pewien polonijny działacz od zawsze wiszący u klamek konsulatu (także w czasach PRL): – wy nie szukajcie agentów u nas, wy ich szukajcie we własnych szeregach. Dużo w tym racji, choć nie do końca, bo bez takich ludzi nie mogłyby powstać konkurencyjne do niepodległościowych organizacje. Dywersja przeciw emigracji politycznej nie polegała jedynie na donosicielstwie, zadania były różne.”

Michał Bieniasz (1951–2014)

Źródło: Nasz wywiad z Michałem Bieniaszem, prezesem Kongresu Polaków w Szwecji, o problemach i radościach Polaków poza Polską, wpolityce.pl http://wpolityce.pl/wydarzenia/34267-nasz-wywiad-z-michalem-bieniaszem-prezesem-kongresu-polakow-w-szwecji-o-problemach-i-radosciach-polakow-poza-polska

O ludziach

„Już w 1951 roku w Szczecinie doszło do pierwszych w kraju rozruchów i wystąpień antyradzieckich. I nie obyło się przy tym bez ofiar. A potem miało jeszcze miejsce zajęcie radzieckiego konsulatu w 1956 roku, no i grudzień 1970 roku. Czołgi na ulicach, barykady, poprzewracane tramwaje, podpalone samochody, aresztowania, strzelanie do ludzi, ranni i zabici, i jawna walka z władzą, prowadząca do zniszczenia i spalenia siedziby Komitetu Wojewódzkiego PZPR, co było ewenementem na skalę ogólnopolską. W dziesięć lat później Szczecin był świadomy własnej wartości. Jego mieszkańcy dobrze wiedzieli, że reżimowa władza musi się z nimi liczyć. I ona liczyła się. Liczyła się z nimi także, a przede wszystkim na nich – opozycja. Tym bardziej, im częściej dochodziło do ulicznych bitew szczecinian z zomowcami, które na stałe wpisały się w krajobraz miasta tamtego okresu. Niestety, z czasem całą legendę Solidarności zawłaszczył Gdańsk.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O ludziach , O poszukiwaniu , O czasie , O walce

„Polonia jest szczególnie uczulona na jakieś lewicowe wpływy w strukturach, które mają mieć z nią łączność. Środowiska polonijne mają w tym zakresie ogromnie trudne doświadczenia, np. z konsulatami, które zmieniły się tylko częściowo. A ci ludzie, pracujący w konsulatach, dawniej powiązani z wszelkimi służbami – oby dzisiaj już to nie miało miejsca – budzą nieufność.”

Ryszard Bender (1932–2016) polski polityk i historyk

Źródło: Prezydium w rękach Platformy, naszdziennik.pl, 13 lutego 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20080213&id=po52.txt

O ludziach

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 30 grudnia.
(…)
R. m. Dr Lisowski w imieniu sekcyi prawniczej uzasadnia następujące wnioski: 1) Wytoczyć przeciw p. Władysławowi hr. Platerowi proces o wydanie dzieł sztuki i starożytności w Rapperswylu się znajdujących, a przez p. Konstantego Schmidta Ciążyńskiego gminie m. Krakowa na własność odstąpionych; 2) w tym celu Rada wzywa Syndyka miasta, aby się z austryacko-węgierskim konsulatem w Zurychu co do wyboru adwokata porozumiał, od p. Konstantego Schmidta-Ciążyńskiego odpowiednią powziął informacyę i następnie pełnomocnictwo dla ustanowić się mającego adwokata do prowadzenia powyższego sporu ułożył i takowe przedłożył do podpisania Prezydentowi, którego się wraz z radcami miasta pp. Drem Faustynem Jakubowskim i Drem Henrykiem Jordanem do zeznania tego pełnomocnictwa upoważnia.”
R. m. Birnbaum sądzi, że nie trzeba wytaczać procesu p. Platerowi, jeżeli p. Schmidt-Ciążyński nie dotrzymał zobowiązań swoich względem gminy m. Krakowa.
Obszernie wyjaśnia r. m. Dr F. Jakubowski, iż zobowiązań swoich nietylko dotrzymał p. Schmidt Ciążyński, ale prócz tego dobrowolnie oﬁarował już dla Muzeum cenne zbiory; oﬁrował też miastu te zbiory wielkiej wartości, które obecnie znajdują się w Rapperswylu, a których hr. Plater nie ma prawa zatrzymywać, gdyż odstąpił je właściciel miastu. Zbiory te przesłane zostały do Rapperswylu na zasadzie listu z d. 6 kwietnia 1883 r., z którego się okazuje, iż hr. Plater zbiorów zatrzymywać nie może, nie spełnił bowiem po pierwsze warunków w liście zawartych, a po drugie charakter muzeum Rapperswylskiego, jako muzeum prywatnego, nie odpowiada warunkom, postawionym przez p. Schmidta Ciążyńskiego.
Zabierali jeszcze głos w tej sprawie r. m. Dr Retinzer, Dr Warschauer, prof. Dr Oettingler, Wentzl, Chęciński, oraz sprawozdawca, poczem wnioski sekcyi uchwalono.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 2, 4 stycznia 1887, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O charakterze , O czasie

„Miałem ustalić, jaka jest głębia penetracji rosyjskich służb w Polsce. A więc grałem w tenisa i rozmawiałem z rosyjskimi dyplomatami. Dowiadywałem się ciekawych rzeczy o atmosferze w ambasadzie, o animozjach między oficerami, o tym, na czym koncentrują się w swojej pracy. Opowiadali mi, jakie mają problemy osobiste: na kogo wścieka się żona, „bo za dużo pracuje”, że jak chce się mieć w służbowym mieszkaniu dywan, to trzeba za niego ekstra zapłacić. Miałem informacje z zamkniętych spotkań. Na jednym z nich np. dyplomata Nikołaj Prilepa, pracownik konsulatu w Krakowie, stwierdził, że polski naród w całości nadaje się do gazu. Zbierałem wiele tych rozmaitych danych, by wytypować osoby, które mogą być podatne na naszą perswazję i stać się źródłami naszych służb. Normalne zajęcie oficera wywiadu…”

Marian Zacharski (1951) polski agent wywiadu

Źródło: dziennik.pl, 31 października 2008 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/132975,slynny-szpieg-uderza-w-kwasniewskiego.html