Cytaty z książki
Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk

Czarownik Iwanow – drugi z kolei zbiór opowiadań o Jakubie Wędrowyczu autorstwa Andrzeja Pilipiuka. Po raz pierwszy została wydana w 2002, nakładem wydawnictwa Fabryka Słów. Książka pojawiła się także w formie audiobooka.

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Jakub właśnie wdrapywał się na konia gdy nadszedł posterunkowy Birski.
– Witam obywatela.
– Szacunek.
– Wybieramy się gdzieś na koniku?
– A co?
– Chuchnijcie obywatelu.
– Jakub chuchnął a czterdziestu rozbójników dało odczuć swoją obecność. (…)
– A wiecie, co grozi za kierowanie po pijanemu?
-A czym ja kieruje? – zdziwił się Jakub.
Gliniarz zmieszał się lekko.
– A koniem sterujecie. Stwarzacie zagrożenia drodze.
– E tam. Koń sam jedzie, jest taki mądry, że nie trzeba nim kierować. Mało to razy mnie zawiózł do domu…
– Wy się Wędrowycz doigracie. Ponoć znowu chcieliście kupować drut na sidła?
– A widział ty kiedyś sidła w życiu? Drut mi jest mi potrzebny do chmielu.
– Wy nie zajmujecie się uprawa chmielu.
– Może mam zamiar, mogę was nawet sądownie zaskarżyć o blokowanie inicjatywy gospodarczej (…).”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Przełknął ostatni kęs kiełbasy i otarł usta gazetą. Kultura przede wszystkim.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Koktajl Królewna Śnieżka był to wynalazek pewnego miejscowego weterynarza, który sczezł z przepicia jeszcze przed wojną, ale jego pomysł nadal straszył. Koktajl robiony był w jakiś mętny sposób, na bazie mleka i proszku do pieczenia. Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków miał siedem procent, Królewna Śnieżka i dwunastu krasnoludków – dwanaście, Królewna Śnieżka i czterdziestu rozbójników – czterdzieści, a ostatni: Królewna Śnieżka i kompania gwałcicieli miał dziewięćdziesiąt sześć procent i nie zawierał już wcale mleka.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Co zmieniłby pan na terenie gminy?
– Wszystko.
– Hmm. A jakby pan tego dokonał?
(…)
– Najlepsza jest metoda warstwowa.
– Na czym ona polega?
– To proste. Warstwa ziemi – warstwa komunistów – warstwa ziemi i warstwa komunistów.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Jakie jest moje zadanie tym razem?
– No cóż, nie jest specjalnie łatwe. Powiedzmy sobie otwarcie, jeśli ci się uda będziesz pierwszym, który osiągnie sukces. Jeśli ci się nie uda, to nie zawali się od tego świat. Co najwyżej wybuchnie jakaś wojna lub epidemia. Albo pojawi się kolejny wysyp rozlicznych sekt. Może jakiś czas będzie straszyło.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Herberta Salety z kardynałem de Agrassija.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Cóż was sprowadza towarzyszu sekretarzu do meliny ciemnogrodu i reakcji?
– Mam do was poufną sprawę.
Wyjął z kieszeni kopertę i usiłował niezdarnie wcisnąć ją Wędrowyczowi.
Ten ostatni wziął ją w końcu i ciekawie zajrzał do środka. Wewnątrz tkwiły dwa tysiące złotych.
– To chyba rzeczywiście bardzo poufna sprawa.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

stwierdził.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Biuro matrymonialne „Wesoła Wdówka”. Bogata oferta pań w różnym wieku.
Brygada odrybiająca stawy poszukuje stałego odbiorcy.
Skuteczne powiększanie ptaków. Zenek Ornitolog.
Eliksir życia produkcji ukraińskiej. 9zł/litr.
Kursy przetrwania dla nauczycieli. Wykładowcy z GROM-u i Specnazu.
Masz problem z ocenami? Zadzwoń, prosić Saszę.
„Warsztaty literackie” u Jakuba Wędrowycza!
Sprzedam kolekcję paszportów WNP, legitymację KGB.
Rejsy po Bugu na odcinku granicznym.
Wyporność łodzi dwie tony. Tylko poważne propozycje.
Legalizacja samowoli budowlanych. Szybko i niedrogo.
Bardzo tanie złoto produkcji własnej. Odlewnia mosiądzu przy Lwowskiej. Pytać o alchemika.
Tanie wędliny oferuje ferma lisów.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow
Źródło: Ogłoszenia drobne – tylna okładka książki

Podobni autorzy

Andrzej Pilipiuk Fotografia
Andrzej Pilipiuk 66
polski pisarz 1974
Olga Tokarczuk Fotografia
Olga Tokarczuk 67
polska pisarka
Christopher Paolini Fotografia
Christopher Paolini 12
pisarz amerykański
Joanne Kathleen Rowling Fotografia
Joanne Kathleen Rowling 20
angielska pisarka
Carlos Ruiz Zafón Fotografia
Nicholas Sparks Fotografia
Markus Zusak Fotografia
Chuck Palahniuk Fotografia
Marek Żukow-Karczewski Fotografia
Marek Żukow-Karczewski 44
polski historyk, publicysta i działacz społeczny
Piotr Morta Fotografia