Najnowsze cytaty
strona 42

Guo Moruo Fotografia

„Japończycy! Japończycy! Niewdzięczni Japończycy! Cóż wam uczyniliśmy, że tak nami gardzicie? Wasza skrajnie zła wola demonstruje się nawet przy użyciu słów Shina-jin.”

Guo Moruo (1892–1978)

Mówiąc shi, umyślnie syczycie, a mówiąc na, przeciągacie to w długi nosowy dźwięk.
O japońskim pogardliwym określeniu Chin, Shina.
Źródło: Jakub Polit, Chiny, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2004

Marcin Daniec Fotografia

„Kiedy ranne wstają zorze, Wielki Brat nam dopomoże!”

Marcin Daniec (1957) satyryk polski

A tu za chwilę z głośników: „Za chwilę poinformuję was, kogo pierwszego wywalę z baraku.”
Marzenia Marcina Dańca, Big Brother

Marcin Daniec Fotografia

„Uwaga! Pierwsza z domu wywalona zostaje Anna.”

Marcin Daniec (1957) satyryk polski

Jak się pięknie po polsku pożegnała – „Aaa... i łaski bez”.
Marzenia Marcina Dańca, Big Brother

Megan Fox Fotografia

„Jestem uzależniona od body art.”

Megan Fox (1986) aktorka amerykańska

Mam osiem tatuaży, a mój ulubiony to fragment miłosnego wiersza wykaligrafowany na boku. Na razie nie żałuję tych eksperymentów, choć pewnie kiedyś będę. Dlatego powstrzymuję się przed zrobieniem kolejnych rysunków.
Źródło: „To i Owo”, nr 44, 27 października 2009, s. 5.

Tarik Saleh Fotografia

„Moim ulubionym filmem od lat niezmiennie pozostaje disneyowski Dumbo.”

Tarik Saleh (1972)

Zawsze jak go oglądam, nawet dziś, mając trzydzieści siedem lat, płaczę. Tam nic nie wygląda jak w rzeczywistości, a jednak realny strach przed odtrąceniem pokazany w tym filmie aż ściska za gardło.
Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59435

Mariusz Bonaszewski Fotografia

„Jest kilka powodów, dla których przyjąłem rolę w M jak miłość.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Mimo że znam ograniczenia związane z pracą na planie takich produkcji, jestem przekonany, że to słuszna, naturalna decyzja. Po prostu się starzeję. Zmieniam perspektywę, wszystko staje się mniej kanciaste i wyraźne.
Źródło: Zły, czy dobry? – wywiad z Mariuszem Bonaszewskim, 29 grudnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6663/Zly-czy-dobry-wywiad-z-Mariuszem-Bonaszewskim.html

Hugh Laurie Fotografia

„Pamiętam, że kiedy przyjmowałem tę rolę, bardzo nie podobał mi się tytuł. Wydawało mi się nawet, że House będzie postacią drugoplanową; nie sądziłem, że cały serial może być osnuty wokół tak antypatycznego osobnika. Sugerowałem, że można zamiast nazwiska bohatera dać nazwę szpitala, w którym rozgrywa się akcja czy coś podobnego. Ale trafiła mi do przekonania interpretacja, że House to w istocie serial nie tyle medyczny, co raczej kryminalny, jak Columbo czy Kojak.”

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

Bohater występuje jako detektyw, który usiłuje odnaleźć sprawcę zbrodni, opierając się na rozmaitych wskazówkach i przesłankach. Tyle, że oczywiście tutaj przestępcą jest wirus, który ukrywa się w organizmie pacjenta. Wydaje mi się, że ten motyw lekarskiego śledztwa znacznie wpłynął na popularność serialu.
Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61631

Wojciech Marczewski Fotografia

„Pojęcie czasu zaczęło się skracać. Dzieje się tak za sprawą reklamy, atakowania obrazami. Coraz szybciej je kojarzymy, coraz szybciej myślimy. Wydawałoby się, że to powinno nas doprowadzić do tego, że i filmy będą krótsze, i bardziej sprecyzowane, określone. Z drugiej jednak strony telewizja pełni tu taką funkcję mielonego kotleta z herbatą.”

I zawsze, oczywiście, można powiedzieć: to szkoła, uniwersytet powinny tego nauczyć. Ale życie jest silniejsze niż jakikolwiek kurs. Jeżeli więc telewizja coś takiego preferuje, wówczas żaden wykładowca z tym nie wygra.
Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=14607

„Zawsze było tak, że mój ojciec wybierał jakieś dobre filmy i sadzał mnie przed telewizorem. To były rzeczy typu W samo południe albo filmy Kurosawy. Wszystkie oglądane w telewizji, w dzieciństwie. Z kina pamiętam rzeczy typu Blues Brothers.”

Łukasz Barczyk (1974) polski reżyser, scenarzysta, producent, pedagog, aktor, montażysta

Można powiedzieć, że na pomysł, aby robić filmy, wpadłem przypadkiem. Bardzo lubiłem je oglądać. Natomiast wydawało mi się to tak dalekie, jakby to święci robili filmy. Właściwie dopiero po liceum dowiedziałem się, że jest coś takiego, jak szkoła filmowa.
Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1087

Anna Cieślak Fotografia

„Podczas kręcenia jednej ze scen podeszło do nas dwóch kloszardów i zapytało, co my tu robimy. Odpowiedziałam im, że kręcimy film Jak żyć?.”

Anna Cieślak (1980) polska aktorka

Wiesz, co mi odpowiedzieli? „To pani nie wie, jak żyć? Trzeba tak żyć, żeby przeżyć”.
Źródło: Artur Cichmiński, Trzeba tak żyć, żeby przeżyć. Rozmawiamy z Anną Cieślak, Stopklatka.pl, 18 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47327

Jay Leno Fotografia

„Niektórzy pracownicy McDonald’s raczej nie grzeszą inteligencją.”

Jay Leno (1950)

Poszedłem wczoraj do McDonald’s i mówię: „Poproszę frytki”. Dziewczyna popatrzyła na mnie i pyta: „Chciałby pan może frytki do tego?”
Źródło: Anegdoty (ang.) http://www.anecdotage.com/

Francis Ford Coppola Fotografia

„Osobisty film to taki, którego realizacją zajmuję się z czystego zainteresowania danym tematem. Jeśli czuję, że jakiś problem mnie nurtuje, jeśli zadaję sobie jakieś pytania, na które film może mi odpowiedzieć – to wówczas podchodzę doń z olbrzymim wyczuciem, jak gdyby od realizacji tego projektu zależało coś bardzo ważnego w moim życiu. Oczywiście otwarta pozostaje kwestia, na ile widzów zainteresują moje osobiste przemyślenia i ile z nich zrozumieją. Każdy z nas pewne rzeczy rozumie instynktownie, na swój sposób. Gdyby, dajmy na to, niespodziewanie odwiedził nas jakiś Marsjanin i zaczął zadawać pytania: co to jest człowiek? Co to jest świadomość?”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

to każde z nas udzieliłoby odpowiedzi bazującej na jednostkowych, subiektywnych doświadczeniach. Na podobnej zasadzie, kręcąc film, ryzykuję, że moja personalna wypowiedź może spotkać się z obojętną reakcją publiczności. To, co mnie porusza, co daje mi do myślenia, nie musi wcale interesować drugiego człowieka. Jakimś cudem jednak widzów nadal interesuje, co mam do powiedzenia.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

Marcin Kwaśny Fotografia

„Podczas zdjęć podeszło do mnie parę dzieciaków z pytaniem, co my tu kręcimy? Odpowiedziałem, że Praskie miraże. Oni zaczęli wołać wtedy na innych, żeby też przyszli, bo kręcą tu… Praskie murarze.”

Marcin Kwaśny (1979) Polski aktor

Dziś można powiedzieć, że te Praskie murarze właściwie bardzo dobrze pasują do całej ekipy. Wszyscy byliśmy scementowani w poczuciu, że robimy film, który dla każdego jest osobiście ważny. Jako aktorowi dawało mi to duże poczucie komfortu, mogłem się bez problemu otworzyć.
o pracy na planie filmu Rezerwat, tytuł roboczy brzmiał Praskie miraże.
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42719

Damian Aleksander Fotografia

„Kuba mówił, że mogę się podobać pewnej części męskiej widowni telewizyjnej. Kiedy podszedłem do niego i powiedziałem – no i co Kuba, skoro uważasz, że podobam się gejom, to może dasz mi buzi? – Tak, dobra, dobra – odpowiedział.”

Damian Aleksander (1976) polski aktor

No to chodź – odparłem.(...) widząc kamerę, wycofał się szybko. Uciekł.
o Kubie Wojewódzkim.
Źródło: „Angora” 16/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kotm.htm

„Połowa europejskiego repertuaru operowego powstała w Rosji. Genialna literatura, wspaniały balet. Ale przede wszystkim panuje tam wielka miłość zwykłych ludzi do sztuki, do artystów. Rosjanin będzie pościć, ale uskłada na bilet do teatru! Muzea są pełne zwiedzających, księgarnie czytających. Nawet polityka – tak restrykcyjna!”

Henryk Baranowski (1943–2013) polski reżyser, scenarzysta i aktor

nie zabiła w Rosjanach potrzeby obcowania ze sztuką. W Polsce to się nie udało, w Polsce zniszczono sztukę beznamiętnym skreśleniem kultury z każdego możliwego budżetu. Z dwóch procent, wydawanych przez państwo na kulturę, zostały dwie dziesiąte; poniżej błędu statystycznego. A w Rosji buduje się nowe teatry i filharmonie. Ot, paradoks.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/okoszmarzew.htm

Adam Baumann Fotografia

„Opis: o filmie Skazany na bluesa.”

Adam Baumann (1948) polski aktor

Źródło: Barbara Wojnarowska, W pierwszym rzędzie wszystkie siły na „Wesele”, „Dziennik Teatralny”, 6 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wprw.htm

„Czy ludzie nas kiedyś zrozumieją? – zastanawiała się siedząca obok mnie Wisia.”

Krystyna Żywulska (1914–1993) polska pisarka, felietonistka, autorka tekstów piosenek i graficzka

Czy ktoś nas zrozumie, choćby nie wiem, ile opowiadać? Jakimi słowami da się opisać to, że można do takiego koszmaru przywyknąć, i do tego zawszonego parszywego łóżka, i do tych mętnych ziółek, i że naszym jedynym pragnieniem jest teraz tylko to, aby nam dali spokój. Aby nas nie ruszali. Kto tego nie przeżył, nie zrozumie, tak jak nie odczuje naszej udręki mimo najwierniejszej relacji. Bo po cóż będziemy opisywać najpotworniejsze sceny? Wzbudzą na pewno zgrozę, ale przecież nasze cierpienie polega przede wszystkim na ciągłości, na beznadziejności. Jesteśmy wiecznie w stanie bólu psychicznego i fizycznego. To tak jakby stale ktoś bliski umierał. I tak jakby stale ktoś na ciebie pluł. I tak jakby wszystko to działo się jednocześnie. Czy ja wiem, jak to przetłumaczyć na pojęcia ludzi wolnych?
Przeżyłam Oświęcim (1946)

Jacek Borcuch Fotografia

„Robię szczere kino – chciałbym, aby ludzie je tak odbierali. Opowiadam historie, jakie sam chciałbym zobaczyć w kinie. Być może jestem nieco wbrew rzeczywistości. Ale nie ma w tym konsekwencji. Moje filmy więcej mówią o mnie niż dziesiątki wywiadów. I ta granica cały czas się przesuwa – jak wiele można o sobie powiedzieć… Jeszcze więcej?”

Jacek Borcuch (1970) polski aktor, reżyser, scenarzysta

myślę, po każdym filmie. Dzielę się swoimi myślami, tęsknotami, tym, co mi chodzi po głowie. Noszę w sobie melancholię, świadomość śmierci. Ale też staram się cieszyć życiem.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jacek-borcuch

„Mówi się, że w każdym teatrze musi się znajdować obsada do wystawienia Wesela.”

Przecież ten dramat wszedł w kanon teatru polskiego i są tam tak wspaniałe role, że nic tylko dziękować Wyspiańskiemu, że go napisał.
Źródło: „Dziennik Teatralny”, 6 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mpml.htm