„Dobra armia powinna przypominać zwinnego węża, który uderza ogonem, gdy zaatakowano jego głowę, głową – gdy zaatakowano ogon, oraz zarówno głową, jak i ogonem, gdy uderzono go w środek. Czy armia może być zwinna jak wąż? Może. Nawet ludzie, którzy się nie lubią, pomagają sobie w kłopotach, gdy płyną na tej samej łodzi.”

„Moje życie… Kiedy o tym myślę, widzę przed sobą smugę światła. Przy bliższym spojrzeniu smuga ta przybiera kształt komety, z głową i ogonem. Głowa o najsilniejszym świetle, to dzieciństwo i dorastanie. Dalej ku tyłowi kometa rozrzedza się. Ta najdalsza część, ogon, staje się coraz bardziej rozproszona, ale i szersza. Teraz jestem daleko z tyłu, w ogonie komety…”

„Czy pan Bartosz miał wrogów?
Obie znów spojrzały na niego, teraz z politowaniem.
– Jak wąż ogon. Wyłącznie – odparła chłodno Joanna.”

„No nie, nie aż tyle, panie kochanku, miał tylko ogon na dwie wiorsty… No cóż, w rzeczywistości miał ci on ogon długi tylko na jedną wiorstę, panie kochanku… I cóż to ma znaczyć, u diabła! Czy ten list był zupełnie bez ogona czy co?”

„Paw ma dumę w ogonie.”

„Czarna krowa w kropki bordo wędrowała drogą.
Z przodu miała wielką głowę, z tyłu miała ogon!”

„Gdyby paw nie był dumny ze swego ogona, ten tylko by mu zawadzał.”

„Ogon jaskółki – szpilka do włosów na wietrze (…).”

„Nikt nie jest zupełnie szczęśliwy od dzioba do ogona.”

„Ujrzawszy jedna na ścianie szatana
Z ogonem długim, tak rzecze do pana:
By był ten ogon nosił diabeł przed sobą,
Wolałabym z nim spać, niźli, mężu, z tobą.”