„Proszę tylko, żeby dać szansę polskiemu kinu, bo przecież nie wszystkie filmy, które powstają adresowane są do widza wyrobionego i nastawionego na głębokie przeżycia intelektualne. Dlaczego te adresowane do szerszej widowni mają być z definicji obrzucane błotem? Pamiętam, jak po wejściu do kin filmu Zróbmy sobie wnuka odczułam dyskretny dystans ze strony kolegów po fachu i dziennikarzy. A przecież ja jestem aktorką i moja praca polega na graniu. W naszym kraju nie powstaje rocznie sto filmów, żeby można było wybrzydzać. Kiedy otrzymuję jakąś propozycję, to raczej ją przyjmuję. Na szczęście gram sporo w teatrze i ten rodzaj swojej zawodowej aktywności mogę traktować jako swoistą odskocznię.”

— Katarzyna Bujakiewicz

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Katarzyna Bujakiewicz opowiada o handlu organami, stopklatka.pl, 21 stycznia 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23862

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

szczęście , definicja , kraj , wejście , aktor , praca , rodzaj , dystans , dać , grać , roczny , dziennikarz , propozycja , przyjmowanie , nasi , wnuczek , zrobienie , wieszcz , widz , traktowanie , teatr , aktywność

Katarzyna Bujakiewicz 10

polska aktorka 1972

Podobne cytaty

„Moje filmy adresuję przede wszystkim do widza, który idąc do kina kieruje się świadomym wyborem, a więc do widza aktywnego. Staram się go zaprosić do wspólnej zabawy, do wejścia w materię filmową, co wymaga z jego strony pewnego współdziałania, wypełnienia własnymi domysłami, emocjami, refleksjami tych miejsc, które świadomie pozostawiam nie dopełnionymi. Jednym słowem – ludzie, którzy trafiają na moje filmy przypadkowo, spodziewając się czegoś innego, muszą się na nich śmiertelnie nudzić.”

Alain Resnais (1922–2014)

Źródło: Anna Fuksiewicz, Zapraszam widza do wspólnej zabawy, „Kino” nr 11 (143), 1977, s. 47.

„Budowanie roli na tym właśnie polega, by dotrzeć do tego, dlaczego mój bohater taki był, dlaczego zrobił coś potwornego. Rola jest tym lepsza, im głębiej się w nią wejdzie, ale to się nigdy nie udaje do końca. Gramy przecież to, co zapisano w fikcji literackiej, poza tym nikt nie wymaga od aktora pełnego zrozumienia postaci.”

Mirosław Baka (1963) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 3 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nielu.htm

„Moją intencją było zrobienie filmu, który nieco inaczej pokaże okupację. Filmów martyrologicznych było już sporo, a mnie się wydawało, że pora w końcu pokazać, że Polacy umacniali swoją odwagę i swoje morale poczuciem humoru i robili Niemcom kawały. W jakimś stopniu to humor chronił społeczeństwo przed załamaniem. Polacy nie dali się psychicznie stłamsić, mieli poczucie humoru i dystans do tego wszystkiego, co straszne i niebezpieczne. Przecież na tym polegała nasza siła.”

Stanisław Lenartowicz (1921–2010) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o filmie Giuseppe w Warszawie.
Źródło: „Kino”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lenartowicz_stanislaw

„To kamera powinna szukać aktora, wyprzedzać jego reakcje i odruchy naturalne. Tak przecież postępuje się w filmie dokumentalnym, gdzie mamy do czynienia z 'naturszczykami', których kamera wręcz podpatruje. Według mnie – film trzeba nakręcać w taki sposób aby dać odczuć widzowi wrażenie autentyzmu.”

Zygmunt Samosiuk (1939–1983)

Źródło: wywiad Urszuli Biełous, „Trybuna Ludu”, 3.06.1972

„Mogę być odbierany jako aktor grający w komediach romantycznych albo stricte aktor komediowy. Jestem jednak przekonany, że widzowie będą pamiętać również inne wcielenia.”

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=68798

„Uleganie presji widowni, schlebianie jej upodobaniom może doprowadzić do zaniżenia poziomu, rezygnacji z ambicji artystycznych. Robienie filmów „pod publiczkę” jest niebezpieczne. Z drugiej jednak strony niedostrzeganie i nieliczenie się z upodobaniami widzów może prowadzić do lekceważenia funkcji filmu i do rozminięcia się z widzami, a przy dużej częstotliwości takich „rozminięć”, do stracenia widowni. W naszej rzeczywistości społecznej sztuka pełni także rolę użytkową, ma przede wszystkim służyć społeczeństwu. Uważam za niemoralne korzystanie z dobrodziejstw naszego systemu tylko po to, by „realizować siebie” i własne ambicje artystyczne. Ten mój stosunek do funkcji użytkowej filmu determinuje każdą moją realizację.”

Jerzy Passendorfer (1923–2003) polski reżyser filmowy

Źródło: Danuta Karcz, Pułapki na widzów, Kino nr 6 (66), 1971, s. 7.

„(…) praca w TV nie jest dla mnie. Wolę kręcić trzy filmy rocznie, niż grać tego samego faceta przez dwa lata.”

Robert Downey Jr. (1965) aktor amerykański

Źródło: „To i Owo” nr 12, 12 stycznia 2010, s. 5.

„Tak, moja droga pani, moja gwiazda zgasła. Czekam na ostatni akt tragedii i – porzucony przez wszystkich – nie jestem już aktorem, a jedynie ostatnim widzem.”

Benito Mussolini (1883–1945) wódz ("duce") włoskich faszystów, premier Włoch

do dziennikarki Maddaleny Mollier w 1944.
Źródło: Emmanuel Hecht, Druga śmierć Duce w: Ostatnie dni dyktatorów, tłum. Anna Maria Nowak, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, s. 19.

„Kwota ma mniejsze znaczenie, niż trafne adresowanie. Jak się pieniądze dla biednych wydaje inteligentnie, można dużo zrobić za bardzo małą kwotę. A mądrą pomocą socjalną można wzmocnić gospodarkę.”

Ladislau Dowbor (1941)

Źródło: Jacek Żakowski, Z Ladislau Dowborem, doradcą byłego prezydenta Brazylii Jak zarybisz, tak złowisz, polityka.pl, 1 września 2011 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/1518772,1,z-ladislau-dowborem-doradca-bylego-prezydenta-brazyli.read

„(…) wolę, jak nie jestem rozpoznawana przez widzów. Wtedy czuję się bardziej usatysfakcjonowana jako aktorka, ponieważ wiem, że moja praca i praca charakteryzatorów nie poszła na marne.”

Dorota Lulka (1959)

po wygranym Plebiscycie na Najpopularniejszego Aktora Sceny Letniej w Orłowie.
Źródło: Agata Kirol, Widzom podoba się Bidula, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto (Gdańsk)”, 190/2005, 17 sierpnia 2005.

Tematy

Katarzyna Bujakiewicz 10

Podobne cytaty

Pokrewne tematy