„Augustine poczuł się odtrącony, le wiedział, że musi być cierpliwy. Umiał działać w cieniu, milcząco i pozbawiony zaufania. Już dawno temu nauczył się naśladować podrzędne wirusy.”

„Obserwowałem Pani cień. Czasem nie wiedziałem na kogo patrzeć – na Panią, czy na ten cień…”

„Jeden siedzi dziś w cieniu dlatego, że inny dawno temu posadził w tym miejscu drzewo.”

„Dobór naturalny wbudował w dziecięcy mózg skłonność do wierzenia w to, co mówią rodzice i starszyzna plemienna. Takie posłuszeństwo oparte na zaufaniu sprzyja przeżyciu (…). Od posłuszeństwa opartego na zaufaniu blisko jednak do bezwarunkowego podporządkowania, a skutkiem jest podatność na zarażenie „umysłowym wirusem.””

„Dobry dialogista powinien znać dobrze język polski i angielski, być cierpliwy i dokładny, powinien potrafić się bawić słowem, no i mieć poczucie humoru.”

„Tymczasem peron pustoszał z głosów
– obcego szumu.
I nie zastałem już na nim
twoich, uwielbianych przez wiatr
i wszystkie dziesięć palców, włosów,
Tory – jeszcze ciepłe – prężyły się
i wyciągały, coraz bardziej odległe;
a mój cień kładł się na nich,
nieruchomy, jak milcząca plama
wzlotów i upadków, coraz cięższych.
Nie, umiałem pomóc mu
zrobić kroku w tył.”

„A może z poczuciem humoru jest tak jak z zaufaniem, dziewictwem i zębami stałymi: może traci się je na zawsze?”

„Dawno zauważono, że świat jest zabawny we fragmentach, lecz w całości smutny. Tragizm świata pozbawionego humoru byłby trudny do zniesienia.”

„Nigdy (…) nie umiałam poczuć się jak gwiazda. Nie było zresztą na to czasu.”

„Nie ma nic gorszego niż poczucie osamotnienia i grząskiego gruntu. Potrzeby jest ktoś obok, komu można zaufać.”