„Paryskie błoto, paryskie błoto jest osobliwie cuchnące. Musi zawierać wiele soli azotowych i lotnych. Taka jest zresztą opinia mistrza Mikołaja Flamela i hermetyków…”

„Kto w błoto wpada, ten suchy nie wstaje.”

„Błoto całego świata jest takie samo.”

„Drogi kamień nie przestaje być sobą nawet wtedy, gdy spadnie w błoto i zabrudzi się.”

„W soli musi być coś osobliwie świętego: jest w naszych łzach i w oceanie.”

„Błoto tak oblepiło mu spodnie wokół łydek, że wydał się jej starym człowiekiem w pumpach.”

„Nie baw się w bohatera!
Nadludzką nie błyszcz cnotą:
Kto w górę wciąż spoziera,
Ten łatwo wejdzie w błoto.”

„Antoni Słonimski powiedział, że Eskimosi mają siedemnaście określeń na biel, a my mamy tyle na błoto.”

„Są ludzie, których zdemoralizować może nawet literatura dziecięca, którzy z rozkoszą odszukują pikantne powiedzonka w psałterzu i przypowieściach salomonowych, ale są też tacy, którzy im głębiej poznają życiowe błoto, tym stają się czystsi.”

„Gdy jednak jedni są szczęśliwi, to drudzy często chętnie wdepczą cię w błoto, żeby przypadkiem nie powodziło ci się odrobinę lepiej.”