„Ból był mi bardzo na rękę, gdyż oddalał ode mnie bezowocne myśli.”

„Byłem uzależniony od kobiet. Miałem po cztery naraz i myślałem sobie, że nie ma ode mnie większego dżolero. Teraz się tego brzydzę.”

„Myślę często, że na świecie nie ma chyba kobiety mądrzejszej ode mnie. Choć słyszałam wiele o królowej Wiktorii, wciąż nie sądzę, by jej życie było w połowie tak ciekawe i urozmaicone jak moje. Spójrz na mnie, ode mnie zależy los 400 milionów ludzi.”

„Przede wszystkim dyscypliny w pracy i w myśleniu. Wyrabia też poczucie odpowiedzialności, bo na korcie nie ma na kogo zwalić winy. Tam wszystko zależy ode mnie.”

„Ból fizyczny i teoretyczna rozmowa są moimi jedynymi przyjemnościami – wtedy nie myślę o rzeczywistości mego życia…”

„Nawet własny ból nie jest tak ciężki jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.”

„Prawda jest taka, że kiedy kocha się tego, kto chce cię zabić, brakuje wyboru. Co mogłam zrobić? Jak mogłam uciec, jak mogłam walczyć, skoro zadałabym wtedy ukochanej osobie ból? Skoro nie chciała ode mnie nic innego prócz mojego życia, jak mogłam jej go nie ofiarować?”

„Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.”

„Ból przyćmił strach, a ciemność uśmierzyła ból.”

„Nie mogę znieść myśli o zapomnieniu. Wszystko tylko nie to. Dawniej myślałam, że ból byłby gorszy… wieczne tortury… Myślałam, że to dużo gorsze… Ale dopóki zachowujesz świadomość, to jest lepsze, prawda? To lepiej niż nie czuć nic, tylko odejść w ciemność, gdzie wszystko zniknie na zawsze.”