„Stąd nie ma odwrotu, chłopcy. Musicie umrzeć tam, gdzie stoicie… Do diabła z tym całym waszym zapałem!”

„Drogi narodzie chrześcijański, nie stoję tu po to, aby głosić Wam kazanie, stoję tu, aby umrzeć.”

„A z wierszy napisanych chyba ten nie umrze co nie bał się stać prawdą lub stał się muzyką.”

„Bo nie wystarcza dla mnie tylko urodzić się i umrzeć, muszę zbyt często umierać.”

„Niech biali zginą. Przejmują wasze ziemie, deprawują wasze kobiety, depczą prochy waszych zmarłych! Niech wracają tam, skąd przyszli, znacząc swój szlak krwią. Musimy ich wygnać.”

„Skoro żyć nie potrafię,
Skoro umrzeć nie umiem,
Pragnę, żeby nic się nie stało.”

„Z zapałem debiutanta, ofiarowywałem miłości wszystko.”

„Sen tłumi miłosne zapały.”

„I kto by śmiał wyobrazić sobie, iż uczyniono w całym Kościele tyle hałasu o nic, pro nihilo, jak powiada św. Bernard? Ale to właśnie cała zręczność waszego postępowania: obudzić przeświadczenie, że chodzi o wszystko w sprawie, gdzie nie chodzi o nic, i wmówić w potężne osoby, które wam dają ucha, iż w sporze tym chodzi o najzgubniejsze błędy (…) i o najważniejsze zasady wiary; iżby, w tym przeświadczeniu obróciły cały swój zapał i powagę przeciw tym, których zwalczacie, jak gdyby ocalenie religii katolickiej od tego zależało, podczas gdy, gdyby poznali, iż chodzi jedynie o ten drobny punkt faktyczny, zgoła by ich to nie obeszło, przeciwnie, żałowaliby, że dołożyli tylu wysiłków, aby wspierać wasze osobiste namiętności w sprawie bez znaczenia dla Kościoła.”

„Nigdy nie powinniście chcieć się zranić. Powinniście kochać siebie. Czasem musicie w sobie umrzeć, aby narodzić się na nowo z własnych popiołów, zacząć w siebie wierzyć i siebie kochać, stać się nowym człowiekiem. Myślę, że o tym w dużej mierze będzie nowa płyta. Będzie to jakby opowieść o umieraniu i powracaniu do świata żywych, aby stać się dokładnie takim, jakim chce się stać. My wszyscy stajemy się tacy, jakimi chcemy się stać.”