„Miałam cztery lata i mama zabrała mnie na Festiwal Moniuszkowski w Kudowie, na którym występowała. A ponieważ zawsze musiałam robić to, co ona, naśladowałam ją też przy rozśpiewywaniu się. Wtedy właśnie dyrektor Stefan Rachoń zapytał mamę: Kto tak z Panią śpiewa w pokoju hotelowym? – Moja córka – odparła. Dyrektor na to: – Jak to córka? To małe dziecko? Niemożliwe! I rzeczywiście, w nagrodę dostałam wtedy czekoladki i różę, a dyrektor chciał ze mną nagrać płytę z ariami operowymi. Ostatecznie projekt nie doszedł do skutku. Rodzice stwierdzili, że oszczędzą dziecku stresu. Dziś wiem, że to była słuszna decyzja.”

— Aleksandra Kurzak

Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem, Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 2 lipca 2022. Historia

Tematy

dzieci , pokój , rodzic , decyzja , śpiewać , córka , dziecko , dyrektor , nagranie , mama , projekt , nagroda , robić , zapytać , płyta , małe , róża , mienie , odeprzeć , dojście , zabrać , stres , czekoladka , dziś , pani , skutek , festiwal , stwierdzenie , na zawsze

Aleksandra Kurzak 21

1977

Podobne cytaty

„Miałam cztery lata i mama zabrała mnie na Festiwal Moniuszkowski w Kudowie, na którym występowała. A ponieważ zawsze musiałam robić to, co ona, naśladowałam ją też przy rozśpiewywaniu się. Wtedy właśnie dyrektor Stefan Rachoń zapytał mamę: Kto tak z Panią śpiewa w pokoju hotelowym?”

Aleksandra Kurzak (1977)

Moja córka – odparła. Dyrektor na to: – Jak to córka? To małe dziecko? Niemożliwe! I rzeczywiście, w nagrodę dostałam wtedy czekoladki i różę, a dyrektor chciał ze mną nagrać płytę z ariami operowymi. Ostatecznie projekt nie doszedł do skutku. Rodzice stwierdzili, że oszczędzą dziecku stresu. Dziś wiem, że to była słuszna decyzja.
Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem , Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

„(…) trzeba określić, co jest ważne, co chcemy osiągnąć. Przecież kiedy umrę, nikt nie napisze na moim nagrobku: „Niesamowity dyrektor, wyjątkowy pracownik”. Jeśli ktoś będzie o mnie pamiętał, to właśnie moja rodzina. I to właśnie ona napisze: „Cudowna mama i wspaniała żona.””

Paulina Smaszcz-Kurzajewska (1973) polska dziennikarka

Wtedy ma to sens.
Źródło: Patrycja Michońska-Dynek, Spełnione marzenie, „Magazyn Familia”, 24 marca 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Spelnione_marzenie,1195,91.html

„Jeżeli któregoś dnia się okaże, że moja wolność została ograniczona, wtedy natychmiast przestanę być dyrektorem teatru.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Człowiek z billboardu, „Newsweek Polska” nr 1/09.01, 3 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108654.html

„Mama umiała być bardzo wesoła. Mama umiała być bardzo lękliwa. Mama umiała szybko zapominać. Mama miała jednak dobrą pamięć. Mama wylała mnie z kąpielą, a mimo to siedziała ze mną w jednej wannie. Mama niekiedy mi ginęła, ale szedł z nią jej znalazca. Kiedy ja rozśpiewywałem szyby, mama spieszyła z kitem. Mama czasami błądziła, choć dokoła nie brakowało prostych dróg. Nawet gdy mama zapinała się pod szyję, mogłem ją przejrzeć na wylot. Mama bała się przeciągów, a mimo to robiła ciągle dużo zamieszania. Lubiła dużo wydawać i niechętnie płaciła podatki.”

Günter Grass książka Blaszany bębenek

Blaszany bębenek
Źródło: tłum. Sławomir Błaut, wyd. Mediasat Poland, Kraków 2004, s. 151–152.

„Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ojcze Dyrektorze!”

Antoni Macierewicz (1948) polityk polski, historyk

podczas przemówienia z trybuny sejmowej 18 stycznia 2001.
Źródło: stenogram http://orka2.sejm.gov.pl/Debata3.nsf/118b9e577f3fceeac125746d0030d0fa/06b1092cb8666787c125749d003ca215?OpenDocument

„Jak byłam na studiach, to miałam chłopaka, który miał małe mieszkanko w bloku ze strasznie starą windą. Mój tato był już wtedy najbogatszym Polakiem i pamiętam, że właśnie wtedy dostałam od mamy żółty telefon z klapką. Mój pierwszy. A dostałam go dlatego, że po raz pierwszy zamieszkałam z chłopakiem i mama chciała mieć ze mną kontakt. Ale pamiętam również to, że nie miałam wtedy wrażenia, że jestem w jakikolwiek sposób bogata czymś materialnym. Bo gadżetem, który miał dla mnie największą wartość, był właśnie ten żółty telefon. No, a mieszkałam z facetem, który dojeżdżał na ósme piętro rozklekotaną windą.”

Dominika Kulczyk (1977)

Źródło: Tomasz Kwaśniewski, Dominika Kulczyk. Dziewczyna z helikoptera http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21160139,dominika-kulczyk-dziewczyna-z-helikoptera.html/, wyborcza.pl, 23 grudnia 2016.

„Jednego naprawdę w życiu żałuję. Że nigdy nie sprawiłam mamie radości – nie pożyczyłam od któregoś z kumpli rolls royce'a albo jaguara, a od koleżanki futra i eleganckiej sukienki. Że nie wzięłam kolegi na szofera i nie podjechałam pod blok mojej mamy, nie zatrąbiłam tak, żeby jej wszystkie sąsiadki wyjrzały z okien i że nie zabrałam mamy na przejażdżkę. Ja – gwiazdka telewizji. Ależ mama byłaby dumna. „To moja córka artystka” – mówiłaby sąsiadkom, schodząc do samochodu w swojej najlepszej garsonce… A ja byłam wtedy taka pretensjonalna.”

Anna Prucnal (1940) polska aktorka i piosenkarka

Źródło: „Foyer” 10/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bedegra.htm

„W Polsce bardzo często pytają mnie, dlaczego nie występuję. No bo nikt mnie nie zaprasza. Nie wiem, może dyrektorzy mają tremę…”

Ewa Podleś (1952)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Białystok, 4 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ewap.htm

„Mam na barkach ciężar bycia spadkobierczynią, podejmowania decyzji. Tutaj jestem osamotniona i wtedy najbardziej wspieram się myśleniem, jakby to ona widziała. Mama nie cenzurowała reżyserów, nie narzucała, nie zabraniała. Chcę się tego trzymać. (…)
Czasem ktoś mi mówi, że nagrano niedobrą płytę z piosenkami mamy, albo że ktoś śpiewa Agnieszkę po białorusku i czy ja wiem, jak te teksty zostały przetłumaczone. Bywam krytykowana, że tego nie pilnuję. Ale ja nie widzę siebie w roli cenzora. Zresztą mama wolała zagadać z panem Heniem na ulicy niż jechać, sprawdzać, kontrolować. Ona tego nie robiła, to ja też nie będę.”

Agata Passent (1973) polska felietonistka i dziennikarka.

Źródło: Beata Kęczkowska, Pamiętajmy o Osieckiej - rozmowa z Agatą Passent http://wyborcza.pl/1,75475,12551342,Pamietajmy_o_Osieckiej___rozmowa_z_Agata_Passent.html, wyborcza.pl, 26 września 2012.

„Najbardziej tęskniłam za rodzicami. Chciałam znowu być małą dziewczynką, przytulić się do nich, wcisnąć między mamę i tatę tak jak wtedy, gdy miałam trzy, cztery lata i wskakiwałam do ich łóżka, przytulnego, ciepłego i najbezpieczniejszego miejsca na ziemi.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 4: Przyjaciele mroku

Tematy

Aleksandra Kurzak 21

Podobne cytaty

Pokrewne tematy