„Wiersze spisane słowem są tylko dalekim
Echem mowy milczenia (…).”

„Milczenia nigdy nie będziesz żałował; nadmiaru mowy – często.”

„Któż zmusi wiersze do milczenia?”

„Czym nasze życie byłoby bez mowy.
Milczeniem bytu. Szumem drzewa.
Kwiat też ma własny język, bardziej kolorowy
Ptak – gdy chce mówić – śpiewa. Ze słów najbardziej lubię moje słuszne ale
I gorzki protest, na jaki mnie stać.
Uszanowanie słowu należy się stale
Choć milczenie też ważne – i trzeba je znać.”

„Co mnie twój kościół, twój papież! Milcz biskupie! Dosyć tej mowy zuchwałej! Ja z Rzymu odbierać nie chcę i słuchać rozkazów! Ja mam innego Pana ponad sobą, który nie siedzi na rzymskiej stolicy, I przed nim tylko będę odpowiadał!”

„Milczenie skarb wszelkiej polityki; milcząc nie urazisz, milcząc zbędziesz, milcząc wyrozumiesz, milcząc dokażesz.”

„Wszyscy więc biegnijcie, by zjednoczyć się jakby w jedną świątynię Boga, w jednym Jezusie Chrystusie, który wyszedł od Ojca jedynego, który był z nim jedyny i do Jedynego powrócił (…) że Bóg jest jeden i że objawił się nam przez Jezusa Chrystusa swego Syna. On to jest Jego Słowem wychodzącym z milczenia.”

„Bo gdy się milczy, milczy, milczy to apetyt rośnie wilczy na poezję, co – być może – drzemie w nas.”

„Można milczeć i milczeniem kogoś ranić.”

„Najpewniejszym z milczeń nie jest milczeć, ale mówić.”