„Jedni kochają do utraty zmysłów, inni dopiero po ich utracie.”

„Jedni kochają konie, inni ptaki, jeszcze inni zwierzęta różne. Ja natomiast od dziecka namiętnie pragnąłem posiadać książki.”

„Dopiero gdy utraci się jeden z posiadanych darów, zaczyna się doceniać i dostrzegać pozostałe.”

„Nie da się kochać całą duszą bez uszczuplania i nawet utraty tego, co się kocha, ponieważ treścią życia jest znikanie.”

„Charlotte… Była piękna. Miała takie znajome oczy. Prawie nie słyszałem sędziego, skazującego mnie na dożywocie. Utrata Amandy była wystarczająco ciężka. A myśl o utracie dwóch córek, była… Nie do zniesienia.”

„Kochać, a potem utracić to, co kochaliśmy – to wpisane jest w naszą naturę. Jeśli nie potrafimy znieść utraty, pochłania nas zło.”

„Punkt widzenia technokraty wymaga zniszczenia przednowoczesnych pozostałości po wspólnotach animistycznych – to doprowadziło do wyobcowania wszelkich zmysłów na rzecz jednego zmysłu, zmysłu posiadania.”

„Stratę jednego z rodziców można uznać za nieszczęście. Utrata obojga wygląda na niedbalstwo.”

„Opuściłem rodzinę, porzuciłem dom, synów i córki. Moja dusza pozostała ze słodkimi i kochanymi dziećmi, które wychowałem na własnej piersi. Ale utratę wszystkiego osładza mi radość jednego dnia spędzonego w twoich zaułkach, o Jerozolimo!”

„Dziecko, które dojrzało i odwykło od matki, znajdzie ucieczkę, dopiero znalazłszy kochaną kobietę. Ona jedna da mu znowu wewnętrzną jedność.”