„Wstrętne mi są owe języki zrzędliwe,
Co mówią, że mej dłoni igła już łacniej przystoi.
W pogardzie mam poety pióro niegodziwe,
Co rozumem niewieścim gardzi, lubo się go boi.
Gdy co pięknego uczynię, to mnie wykpią snadnie,
Rzekną, że to traf ślepy, albo żem taka, co kradnie.”

„Raz jakoś, gdy się zgadało,
Że honor dziś górę bierze,
Bo przeniewierstw mamy mało,
Ktoś rzekł: „Bardzo temu wierzę.
Lecz chciałbym wiedzieć dokładnie,
Kiedy mowa o honorze,
Czy taki, który nie kradnie,
Kraść nie chce, czy kraść nie może?””

„Dotknąłeś rzeczy igłą. (Trafiłeś w sedno).”

„Tańcowała igła z nitką,
Igła – pięknie, nitka – brzydko.”

„(…) gdy myślę o tobie to tak jakby motyl trzepotał w dłoni uwięziony i ślepy”

„Przypadków nie ma; to, co jawi się nam jako ślepy traf, pochodzi właśnie z najgłębszych źródeł.”

„Nawet ślepy do żłobu trafi – trzymając się za ogon wpływowego osła.”

„Czas nadszedł, zegar mówi, że czas wciąż nadchodzi,
Zatrzymuję się tutaj, na pustyni życia;
Połowa drogi. W mej dłoni godzina,
Serce jest rupieciarnią.”

„Na swą obronę mam tylko pióro.”

„Wspomnienia bywają kapryśne, niestety,
Zbyt wiele szczegółów lub tychże za mało,
Cóż z dat kronikarza, cóż z pióra poety,
Gdy nie chcą wspomnienia układać w całość.”