„I w sztandary dąć, i bić w kamień,
aż się lew spod dłoni wykuje,
aż wykrzesze znużone ramię
taki głaz, co jak serce czuje.”

„Walczę z krańcowym zniechęceniem do życia i powoli wysuwam się jak robaczek spod przywalającego mnie głazu.”

„Wierzę słowu
Jeśli jest jak głaz
Wierzę myśli
Jeśli lgnie do słońc

Nie sercu
Nie sercu”

„Znużony jestem w sercu i smutek mam w duszy.”

„Od śmierci zaciętsza jest natura kobiety, od głazu nielitościwsze jej serce, gdy nie kocha.”

„Gorące serce najszybciej stygnie na dłoni.”

„(…) serce kamieni drży czasem jak serce małych zwierząt.”

„A szczery facet to facet taki,
Co ma na dłoni serce i flaki,
I przy spotkaniu powiada króciutko:
– Wiesz, twoja żona żyje z Kociutką!”

„Nas nauczono. Nie ma miłości.
Jakże nam jeszcze uciekać w mrok
przed żaglem nozdrzy węszących nas,
przed siecią wzdętą kijów i rąk,
kiedy nie wrócą matki ni dzieci
w pustego serca rozpruty strąk.
Nas nauczono. Trzeba zapomnieć,
żeby nie umrzeć rojąc to wszystko.
Wstajemy nocą. Ciemno jest, ślisko.
Szukamy serca – bierzemy w rękę,
nasłuchujemy: wygaśnie męka,
ale zostanie kamień – tak – głaz.”

„Jak dobrze Jestem z tobą
tak mi serce bije
myślałem człowiek
nie ma serca.”