„Nie nauczysz się pływać, nie wchodząc do wody.”

„Wypełniają mnie zielonkawe wody, w których pływają jakieś nieokreślone kształty, w których rozprasza się moja energia. Ta depresja jest w pewnej mierze piekłem.”

„Kiedy się osiada na dnie, nie trzeba już pływać.”

„Więc potrafisz też pływać – zauważa.”

„Po rzece pływała łódka z Żydami. Łódka wywróciła się, Żydzi zaczęli tonąć. Zdjąłem marynarkę, skoczyłem do wody, koledzy pukali się w czoło (…) Ach, jak mi potem dziękowali. A koledzy się śmiali, że będę miał cukierki i czekoladę za darmo we wszystkich żydowskich sklepach.”

„Pływasz i pływasz, okrążenie za okrążeniem, wpatrując się w czarną linię. W pewnym momencie podnosisz głowę i widzisz, że wokół jest świat.”

„Oczywiście nie chcą pływać! Urodzili się przecież dla ziemi, nie dla wody. I oczywiście nie chcą myśleć, gdyż stworzeni zostali do życia, a nie do myślenia! Tak, a kto myśli i kto z myślenia czyni sprawę najważniejszą, ten wprawdzie może w tej dziedzinie zajść daleko, ale taki człowiek zamienił ziemię na wodę i musi kiedyś utonąć.”

„Czy utrata miłości musi boleć? Drgnąłem. Liść otarł się o policzek i pomyślałem, że jest znakiem, jaki żywi dają umarłym. Chwile potem zastygłem, kiedy powietrze wdarło mi się do gardła, mokre, niosące zapach pleśni. Na cokolwiek spojrzałem, życie wydawało się nieskończoną kroplą wody, w której nie potrafiłem pływać.”

„Dopiero podczas odpływu okazuje się kto pływał nago.”

„Nie boję się sztormów, bo uczą mnie, jak pływać moim statkiem.”