„Do Krakowa docierają [w średniowieczu] różne kierunki medyczne, zjawiają się przedstawiciele różnych szkół. Pierwszym znanym z imienia lekarzem był adept szkoły w Montpellier, dominikanin Mikołaj, „zuchwały nowator”, zwolennik empiryzmu w medycynie (…). Za główne źródła lekarstw uważał (…) żaby, ropuchy, węże. W kamieniach widział raczej amulety. Doceniał w pełni ich znaczenie magiczne, zalecał noszenie przy sobie, wieszanie na szyi, ale do wewnątrz radził środki w rodzaju proszku wężowego, ropuszego, maści z węża”

Tematy

życie , kierunek , znaczenie , przykład , rodzaj , wewnątrz , lekarz , główny , przedstawiciel , dominikanin , medycyna , średniowiecze , pełnienie , kamień , środek , zwolennik , widzenie