„Gdy byłem jeszcze na studiach, nie spodziewałem się, że z moją twarzą będę grał porządnych, dobrych facetów. Myślałem raczej o rolach twardzieli i czarnych charakterów. To marzenie prawie każdego aktora. Czarny charakter przyjemniej jest grać. Takie role są lepiej zapamiętywane.”

— Wojciech Dąbrowski

Źródło: Żona ma rację, „Tele Tydzień”, nr 5, 31 stycznia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

myśl , charakter , myślenie , prawo , rola , aktor , twarz , czarny , dobry , grać , marzenie

Wojciech Dąbrowski Fotografia

Wojciech Dąbrowski 8

aktor polski 1959

Podobne cytaty

„Nie zostałam aktorką, by rozkochiwać w sobie rzesze, tylko aby jak najlepiej wykonywać swoją pracę. Jeśli przyjdzie mi grać czarny charakter, będę się starała, żeby wszyscy mnie znienawidzili”

Joanna Brodzik (1973) polska aktorka

„Nigdy nie grałem postaci dobrej w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. W każdym razie wydaje mi się, że nie szukam roli herosa, na pewno nie w Hollywood, więc nigdy nie dostaję takich propozycji. Z dziecinnego punktu widzenia czarne charaktery są fajniejsze.”

Tim Roth (1961) aktor i reżyser brytyjski

„Chciałabym za 30 lat wciąż grać i chciałabym, żeby wtedy ludzie ciągle znali moje nazwisko. Nie spodziewam się sukcesów nagłych i gwałtownych. Nie myślę, że będę grała wszystko i wszędzie. Lepiej grać mniej, za to dostawać naprawdę interesujące role. Nie jestem aktorką charakterystyczną, należę raczej do szeroko pojmowanego grona amantek. W takiej sytuacji jest dużo trudniej o propozycje. Kończą się role młodych dziewczyn, wchodzi się w wiek dojrzały i zaczyna brakować ról.”

Paulina Holtz (1977) polska aktorka

Źródło: „Życie”, 19 października 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mamo.htm

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Bez charakteru nie będziesz umiał grać na tym instrumencie.”

Ezra Pound (1885–1972) poeta amerykański

„Lubię grać mocne, złożone postaci. Ale mam też za sobą role, na scenie i w teatrze telewizji, które są diametralnie inne – wcale nie „czarne”. Tak naprawdę, czuję się aktorem komediowym.”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

„Moim zdaniem czarne charaktery się wyróżniają. (…) Zauważa się role z jakiegoś powodu niezwykłe. Jeśli moi koledzy mówią, że nie chcą być popularni i znani, moim zdaniem kłamią, ponieważ w tym zawodzie aktorom znanym jest znacznie łatwiej znaleźć kolejne role.”

Krzysztof Respondek (1969) polski aktor i piosenkarz

Źródło: O czym marzy Krzysztof Respondek? http://www.barwyszczescia.pl/4064/o-czym-marzy-krzysztof-respondek.html

„Wolę grać po prostu ciekawe role, tak jak każdy aktor. Wszystko jedno, jaka to jest rola – współczesna, komediowa czy dramatyczna.”

Jolanta Teska (1959)

Źródło: W dręczarium Witkacego, „Teatr” nr 2, 8 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112549.html

„(…) fizjonomię mam taką, a nie inną – i aniołków raczej grać nie będę… Chyba że w jakimś eksperymencie. Ale nie mogę narzekać: mam propozycje i to grania bardzo różnych postaci. Poza tym przy każdej roli można się czegoś nauczyć…”

Marcin Bosak (1979) polski aktor

Źródło: Marcin Bosak – Potwornie empatyczny http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/825/Marcin-Bosak-Potwornie-empatyczny.html

„(…) dobrze zagrać czarny charakter to aktorskie wyzwanie, ale i przyjemność. Gdybym miał sobie wyobrazić diabła, to na pewno byłby bardzo atrakcyjny. Diabeł nie chce straszyć, tylko uwodzić.”

Michael Douglas (1944) amerykański aktor i producent filmowy

Źródło: „To i Owo” nr 38, 21 września 2010, s. 5.

„Hanka przez pierwsze dwa lata była czarnym charakterem.(…) Gdyby ktoś powiedział mi wtedy, że będę przez pięć lat grała jedną postać w serialu, to odpowiedziałabym, że się do tego nie nadaję. Nie miałam pojęcia, że tak długo będę musiała się z tą postacią mierzyć i zaprzyjaźniać. Bez sympatii taki związek byłby nie do wytrzymania…”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

o roli w M jak miłość.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” 2005, nr 72

Pokrewne tematy