„W rzeczywistości rozum ludzki jest największą ludzką nędzą. Bez wiary nie wiem, co jest prawdą, i rozumiem tylko zachowanie sceptyków.”

„Wszystko, co osiągnął ludzki, tenże sam rozum musi rozwiązać.”

„Jako ksiądz żyję w dwóch światach: zewnętrznym – mediów, które mówią o zarażonym, nieprawdziwym, okropnym świecie ludzkich grzechów, i wewnętrznym – ludzkich wyznań, spowiedzi. Wiem, że jeśli nawet człowiek odchodzi od Boga – męczy się. Jest krzyż wiary i niewiary.”

„… pogląd Pani rozmówcy zdaje się bazować na założeniu, jakoby rozum był źródłem prawdy. Czy tak jest rzeczywiście? Rozum jest raczej władzą poznawczą, szukającą prawdy i rozróżniającą prawdę od fałszu, ale przecież rozum prawdy nie ustanawia. Rozum jedynie odczytuje prawdę zawartą w rzeczywistości, przy czym może się nawet pomylić. Rzecz jasna, rozum nie jest martwym ekranem, odbijającym rzeczywistość biernie i bezdusznie; jest władzą poznawczą żywej osoby ludzkiej, która otwiera się na rzeczywistość w sposób aktywny. Sytuacja ta rodzi wprawdzie skomplikowane problemy filozoficzne, nie zmienia jednak faktu zasadniczego: że źródłem prawdy jest rzeczywistość, nie rozum.”

„Rozmawiali o tym, kto wygra i kto przegra. Wygrał ludzki rozum. Wygrała ludzkość.”

„Musimy jednak zachować poczucie rzeczywistości. Jeśli damy się porwać pozorom, czekają nas nieuniknione rozczarowania, które mogą wstrząsnąć naszą wiarą. (…) Możemy więc zacząć kwestionować naszą wiarę. Wina nie leży jednak po stronie wiary, ale po naszej, gdyż pozwoliliśmy zatruć się do pewnego stopnia subiektywizmem, umieszczając siebie samych i nasze idee ponad obiektywną prawdą i obiektywną rzeczywistością…”

„Nędza łamie ludzkie charaktery – nie sposób sprawić, by pusty worek stał prosto.”

„Im bardziej wierzący chce się oddać absolutowi Boga, tym jest ważniejsze, by przeżywał to trwając pośród ludzkiej nędzy.”

„Żadne zachowanie ludzkie nie potrzebuje precedensów by móc zaistnieć.”

„Technologiczna logika zniszczyła nawyk i umiejętność głębokiego myślenia, które nas czyni ludzkimi. A rezygnując z głębokiego myślenia człowiek stał się bezradny wobec własnej, ludzkiej rzeczywistości. Coraz lepiej rozumiemy i kontrolujemy materię, a coraz gorzej siebie. To jest fundamentalny brak, który odczuwamy.”