„Wciąż słyszę, że czegoś nie wolno albo coś nakazane. Czy to można spamiętać i ustrzec się? Stanął mi w pamięci ten Moskal, co po powrocie z Paryża opowiadał sąsiadom: „U nich republika – eto znaczyt niczewo nielzia.””

„Jeżeli Boga nie ma,
To nie wszystko człowiekowi wolno.
Jest stróżem brata swego
i nie wolno mu brata swego zasmucać,
opowiadając, że Boga nie ma.”

„Jeśli nawet zostanę zapisem w Twojej pamięci, jakąś datą, jakimś wspomnieniem, to i tak będzie to powrót do czegoś, co się tak naprawdę nie odłączyło. po prostu się przesunęło na koniec kolejki osób istotnych. I przyjdzie taki dzień, być może po wielu latach, kiedy wyciągniesz – na kilka chwil – na początek kolejki i pomyślisz „Tak, to ten…””

„Ilekroć słyszę, jak ktoś opowiada się za niewolnictwem, odczuwam silny impuls, by wypróbowano je na nim.”

„(…) spytałem Franny, czy jej czegoś nie przynieść.
– Nie, dziękuje – odparła szeptem. – Przynieś mi tylko wczoraj i prawie całe dziś. Chcę je mieć z powrotem.”

„Republika będzie konserwatywna lub nie będzie jej wcale.”

„W rzeczywistości prawdziwa poezja niczego nie opowiada; odhacza tylko możliwości, otwiera tylko wszystkie drzwi. Każdy może przejść przez te, które mu odpowiadają. I właśnie dlatego wiersze tak bardzo do mnie przemawiają, ponieważ są na wieczność. Jak długo istnieje ludzkość, tak długo przechowywane są w pamięci słowa, ich zestawienia. Nic poza wierszami i piosenkami nie przetrwa zagłady. Nikt nie jest w stanie spamiętać całej powieści. Nikt nie potrafi opisać filmu, rzeźby czy obrazu, jednak dopóki żyją ludzie dopóty istnieć mogą piosenki i wiersze. Jeżeli moja poezja zmierza ku jakiemuś celowi, to ku temu, aby uwolnić ludzi od przymusów, wewnątrz których widzą i czują”

„Z miłością – powiedziała wolno Fringilla – jest jak z kolką nerkową. Dopóki nie chwyci cię atak, nawet sobie nie wyobrażasz, co to takiego. A gdy ci o tym opowiadają, nie wierzysz.”

„Jeśli przyjrzeć się bardziej uważnie, to część z dziewięciu kandydatów, którzy uczestniczyli w wyborach prezydenckich, finansował i popierał Kreml. (…) Kiedy rozmawiasz, albo słyszysz, jak rozmawiają niektórzy przedstawiciele opozycji, najczęściej nie słyszymy, że ich priorytetem i celem jest niepodległa Białoruś. Tego prawie nie słyszymy. Najczęściej słyszymy, że trzeba więcej pieniędzy, i że Rosja to w zasadzie przyjaciel. To, niewątpliwie, wywołuje u nas pewne zaniepokojenie, jako że narodowym interesem Litwy odpowiada niepodległy sąsiad, niepodległy kraj.”

„Odpowiedzialnością Krakowa jest więc polska obecność w Europie Środka. To jest polska racja stanu. Europa Środka to kwestia światopoglądu. To miejsce na Ziemi, gdzie granice polityczne zmieniały się szybciej niż granice kulturowe. To problem sąsiada, pamięci, tożsamości.”