„Zawsze się zastanawiam, z jakiego środowiska wywodzi się bohater, jakie mógł mieć w życiu przygody, jakie dzieciństwo? Wszystko ma przecież na niego wpływ - to są pewne kody, wynik naszych historii. Ale najpierw czytam scenariusz, daję go też do przeczytania swoim asystentkom i już ubieram postaci, już je widzę, chociaż jeśli jeszcze nie zapadła decyzja aktorska, nie widzę ich twarzy. A potem wszystkiego o postaci dowiaduję się od scenarzysty i reżysera.”

—  Dorota Roqueplo

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 40.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia
Tematy
na zawsze , nie żyje , historia , decyzja , czytanie , dzieciństwo , środowisko , wynik , asystent , twarz , wpływ , scenariusz , czytać , mienie , reżyser , pot , nasi , przeczytać , bohater , widzenie
Dorota Roqueplo Fotografia

Podobne cytaty

„Czasami reżyserzy chcą, bym ubrała postaci modnie. Zastanawiam się wtedy, co to znaczy? Czy bohater ma swój charakter czy może, ubierając się modnie, właśnie go traci?”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 42.

Andżelika Piechowiak Fotografia

„Wynik castingu zawsze jest wielkim znakiem zapytania. Wchodzi się do sali, gra najlepiej jak potrafi, a później czeka na decyzję, mając nadzieję, że jest się najbliżej wyobrażeń o tej postaci reżysera i producenta.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: Miska ładnych truskawek i jeden zgniły owoc - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 10 kwietnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5178/Miska-ladnych-truskawek-i-jeden-zgnily-owoc-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

„Posiadanie własnego stylu to tak, jak posiadanie określonej osobowości. Gdy dostaję scenariusz do przeczytania, od razu przychodzą mi do głowy pomysły na obrazy. Nie mam problemu z wizualizacją historii. Współpraca z reżyserem odbywa się w ten sposób, że zawsze mówię mu, jak to widzę, a on podejmuje decyzję, czy chce taki film.”

Artur Reinhart (1965)

Źródło: dyskusja redakcyjna, „Film&TV. Kamera” 4/2005

Maria Ciunelis Fotografia

„Kiedy w dzieciństwie czytałam Lema, nie przyszło mi do głowy, że to twórczość bliska mężczyznom. Choć może coś w tym jest, bo nigdy nie lubiłam literatury stricte dziewczęcej. Najpierw zaczytywałam się w powieściach Szklarskiego, a potem coraz chętniej sięgałam po Lema. Zachwycał mnie nie tylko wyobraźnią, ale i bogactwem słów. Bawił się nimi jak Leśmian. Czytając Lema, można się rozsmakować w polszczyźnie. Uważam też, że jego utwory są dobrym kąskiem dla teatru, ponieważ świetnie buduje postaci swoich bohaterów.”

Maria Ciunelis (1961) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/plomil.htm

Maja Hirsch Fotografia

„Jeśli chodzi o serial, wszystko raczej jest już pokazane. Scenarzyści osnuwają postaci pewną tajemnicą, ale ona się w końcu ujawnia. Inaczej jest w teatrze, gdzie tekst dramatu ukazuje tylko niektóre wycinki z życia postaci. Żeby znać motywy jej postępowania, wspólnie z reżyserem opowiadamy o niej więcej, niż napisał autor. W serialu, w którym jestem teraz, zastanawiam się bardziej nad atmosferą panującą wokół mojej postaci. Nie zadaję sobie pytań intelektualnych, posługuję się intuicją.”

Maja Hirsch (1977) aktorka polska

Źródło: Nie jestem przezroczysta – wywiad z Mają Hirsch http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1896/Nie-jestem-przezroczysta-wywiad-z-Maja-Hirsch.html

Beata Tyszkiewicz Fotografia

„Lubię aktorów, jakimi byli kiedyś i jakimi widział ich Fellini, jaskrawo przedstawiając błazeństwo aktorskiego fachu. Wszyscy odnajdywaliśmy się w jego filmach i postaciach, mających odniesienia do naszego dzieciństwa, naszych rodziców, naszej bezradności, samotności, miłości. Ubierał aktorów w kolorowe szmatki naszych wspomnień i marzeń, by odtańczyli i odśpiewali, wylali łzy i zanieśli się śmiechem nad naszym życiem. Aktorzy powinni być komediantami.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Źródło: „Film” nr 12/1996

„Od ponad stu lat filmy opowiadają coraz to nowe historie. Zwykle scenarzyści i reżyserzy próbują w możliwie atrakcyjny sposób przedstawić jakiś skrawek świata dorosłych – poszukiwaczy przygód, superbohaterów albo po prostu zwykłych ludzi w niezwykłych okolicznościach. Zacząłem się zastanawiać, co by było, gdyby te wszystkie niesamowite postaci, ich teksty, cechy albo sytuacje, w których się znalazły, przedstawić w innym świetle… W świetle nieprzewidywalnej, rozbrajającej nieświadomości bardzo młodego człowieka. Z jakimi problemami zmagał się na co dzień filmowy morderca z kultowego horroru, kiedy był mały? Jak wyglądałoby załatwianie gangsterskich spraw w przedszkolu? Na co mogła się gniewać mama kilkuletniego Obcego?”

Maciej Frączyk (1984)

Ale Kino! – czyli co by było, gdy postaci filmowe były dziećmi
Źródło: Słowem wstępu, s. 3

Agata Buzek Fotografia

„(…) człowieka ranią takie zdarzenia, kiedy spotyka się ze sprawiającym wrażenie zainteresowanego reżyserem, poświęca się mu swój czas, proponuje różne rozwiązania, co do postaci, a potem zupełnie przypadkiem dowiaduje się, że on sprawdzał trzy aktorki i jedną z nich już wybrał. Tylko nie miał czasu, albo mu się nie chciało zadzwonić i o tym powiadomić.”

Agata Buzek (1976) polska aktorka i modelka, córka Jerzego

Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Agata Buzek: Długo bez filmu nie mogłabym wytrzymać, 17 listopada 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60638

„Już na etapie czytania wyobrażam sobie konkretnych bohaterów i myślę, jakich aktorów widziałabym w poszczególnych rolach. Następnie, przygotowuję dla reżysera i producenta kilka propozycji aktorów do poszczególnych ról.”

Monika Figura (1967)

o pracy reżysera obsady.
Źródło: Odkryć przyszłą gwiazdę – wywiad z Moniką Figurą, 18 sierpnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5432/Odkryc-przyszla-gwiazde-wywiad-z-Monika-Figura.html

Tilda Swinton Fotografia

„Pasjonują mnie pytania o tożsamość człowieka. Zastanawiam się, w jakim stopniu konstruujemy ją sami, a w jakim wpływ wywiera na nas otoczenie. Dlaczego chcemy wyglądać w oczach innych tak, a nie inaczej? Jakie sygnały wysyłamy światu? Przecież sposób ubierania się i zachowania to pewna gra. Zabawa kodami i konwencjami.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

Pokrewne tematy