„O, Twe oczy jak – światła błękitnych dwóch gwiazd.
O, te piersi dziewczęce i smagłe!
Jakby złote owoce ktoś w dłonie mi dał
Chylę głowę i cudu pragnę.”

„Mówi się wiele o oświeceniu i pragnie więcej światła. Mój Boże, cóż jednak pomoże światło, gdy ludzie albo w ogóle nie mają oczu, albo (nawet jeśli je mają) świadomie wyrzekają się patrzenia.”

„Ku ludziom idę, których liczba siłą
Podobna mojej – Lew ze Światła stolic
Ja jestem Bestią – moim Prawem Miłość
Radość królewska – Miłość według Woli
Kiedy więc zwrócisz swe ślepia do góry
Widok na gwiazdy oślepi twe chmury!”

„Gdybym miał niebios haftowane szaty,
Złotym i srebrnym przetykane światłem,
Błękitne, ciemne, przydymione szaty
Nocy i światła, i półświatła,
Rozpostarłbym je pod twoje stopy.
Lecz jestem biedny, mam tylko sny,
Moje sny ścielę pod twoje stopy,
Stąpaj więc lekko, bo stąpasz po snach.”

„Miał oczy nieprawdopodobnie błękitne, nie stworzone do patrzenia, tylko do bezdennego zniebieszczania się w marzeniu.”

„Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.”

„Ktoś, kto nie jest twojej krwi, może wtargnąć w twe uczucia głębiej niż krewny.”

„Otwórzcie oczy, otwórzcie usta, zamknijcie dłonie, utwórzcie pięść.”

„Osoba żywego Chrystusa pociąga mnie, zniewala i koi, jakbym był małym dzieckiem. Pójdź, pragnę, byś wraz ze mną dała się pociągnąć owej sile, podobnej do otchłani światła.”

„Południkami się wspinaj,
światła kwitnąca smugo.
Promieniu gwiazdy (…)
ziemię
równikiem
owstąż.”