„Dotykam dna
Ty nie pojmujesz
Bólu, nienawiści, bólu”

„Obłęd i szał, rozczarowanie i żal,
Siądź tu, a opowiem tobie
o męce tęsknoty
I zdwojonym bólu.”

„czy ty kochałaś ich Caddy czyś ty ich kochała kiedy mnie dotykali umierałam”

„Kiedy kulka grzmotnie,
Kto westchnie za ciebie?
Nad grobem samotnie,
Konik nóżką grzebie.
Oczy jakby łzawe,
W dół spuszczona głowa,
Istne serce prawe,
Tylko brak mu słowa
I tylko od bólu
Rży w dalekim polu.”

„Gdybym była nimfą wessałabym
Ciebie do dna samego.
Gdybym był gwiazdą zestrzeliłabym
Ciebie z nieba nocnego.”

„Wołam ciebie
z dna niepokoju
z gór śnieżnych na zawsze
z opadającego liścia wołam
ciebie wypłoszona z gniazda snu”

„Mówią, że pochowałeś brata, a jesteś w swym bólu niepocieszony. Jakże miałbym w tobie filozofa podziwiać, jeżeli do tego stopnia dałeś się złamać cierpieniu? Powstrzymaj łzy, połóż kres żałobie i sam będąc sobie lekarzem uśmierz ból rozsądkiem!”

„Tajemnicza przyjaciółko, mieniąca się rybko, kochanko!
Sekretna powiernico, królowo piękności, sułtanko! (…)
Cudnowłosa, pięknobrewa, luba, zalotna wybranko!
Jak żyć bez ciebie, tyś mi pomocą, moja chrześcijanko!
Serce me pełne bólu, płaczę, jam Muhibbi szczęśliwy!”

„Nie chowaj nienawiści po wieczne czasy, ty, który sam nie jesteś wieczny.”

„Wyobraź sobie nieodwracalny, przejmujący aż do fizycznego bólu… żal. Że śmierć, koniec, nie jest już abstraktem, ukrytym daleko za horyzontem. Że tak wiele rzeczy już się nie stanie. Że inni będą uczestniczyć w przeżyciach, które tobie nie będą dane. Że przyjdzie taki dzień, w którym nic już cię nie spotka. I to nie jest strach. To nieopanowany, duszący od środka… żal.”