„Praktycznym rezultatem filozofii nominalistycznej jest odrzucenie rzeczywistości poznawanej przez umysł i umieszczenie na jej miejscu tego, co poznawane jest przez zmysły. (…) Kiedy zaprzeczy się istnieniu uniwersaliów, musi się zaprzeczyć wszystkiemu, co wykracza poza doświadczenie. To z kolei oznacza nieuchronnie (…) zaprzeczenie istnienia prawdy.”

„Największą przyjemność sprawia mi poznawanie prawdy.”

„Pokarmem umysłu jest poznawanie. Żądza nie trwania czy przetrwania, jak mówisz, lecz pędu, postępu, odkrywania nowych prawd, wydobywanie ich z głębin ziemi, z tkanki roślin, z atomów i z bezmiarów gwiazd, z własnych myśli wreszcie. Poznawanie wszechświata, poznawanie siebie i poznawanie swojej roli we wszechświecie. Tu jest źródło wszelkiej wiedzy, tu kryje się motor nauki. I jakże możesz zmusić swój umysł, by wyrzekł się tego, co jest, co musi być racją jego istnienia? Powiadasz „żyjemy bezpieczni w naszych prawdach”. Ależ gdy pewnego dnia bodaj przypadkiem przyjrzysz się im bliżej, spostrzeżesz fikcyjność wielu z nich.”

„Wszystkie marzenia mają w sobie ziarno prawdy, a geniusz polega na poznawaniu marzeń, z których można wydobyć te ziarna.”

„Przeczytanie tego komunikatu jest równoznaczne zaprzeczeniu jego istnienia i wyrażeniu na niego zgody.”

„W rzeczywistości nie poznajemy niczego, ponieważ prawda kryje się w głębi.”

„Wiecznie trwają tylko spory pozbawione najmniejszego sensu, to znaczy dotyczące spraw, których istnienia nie można ani dowieść, ani im zaprzeczyć.”

„Myślę, że dla nas – dokumentalistów – doświadczenie fabularne jest nieuchronną koniecznością. Oznacza ono przejście do filmu, który by stanowił poszerzenie naszego nawyku czerpania z rzeczywistości o środki filmu fabularnego.”

„2.06 Istnienie i nieistnienie stanów rzeczy jest rzeczywistością.”

„Nasze istnienie w żadnym sensie nie jest niezależne. Jest ono, samo w sobie, istnieniem wszystkiego.”