„Żyć to mi nie dajecie,
lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni…”

„Czas umarł na czas. Ja umarło na ja. Nie ma ja. Się jest. Się jest się. Się jest duch. Się jest nikt.”

„A kiedy dosyć masz życia na pokaz, powiedz:
Nie będą mi radzić – jak, nie umrze nikt za mnie, więc
Żyć mogę, żyć trzeba, mam to w dupie!
Nie będą mi radzić, bo ich nie posłucham!”

„A może to mój błąd, że żyję wśród pustych ścian?
A oto co mi daje świat: tak żyć nie zechciałby nikt!”

„Nikt w rodzinie nie umarł z miłości.
Co tam było to było, ale nic dla mitu.”

„Nie chciałam umrzeć, jedynie prowokowałam śmierć. Nie otrułam się. Bóg umiera jeśli go nie kochamy, ale ja nie umarłam, choć nikt mnie nie kochał.”

„Wiadomo, że od przeszło pięciuset lat nikt z radości nie umarł.”

„Ukrywając sukienkę zakonną obleczcie się w szatę pobożności, pokory, cichości i niewinności wielkiej, bo tej sukienki nikt wam nosić nie wzbroni, bo w nią obleczone roznosić będziecie wonność Chrystusową po całym świecie.”

„Jestem tym, który umrze, gdy nadejdzie czas, aby umrzeć, więc pozwól mi żyć moim życiem tak, jak chcę.”

„Żyjemy, żeby umrzeć.”